اعتماد: آخرین تصاویر از تیم ملی، بعد از پیروزی مقابل سوریه، به دو روز قبل برمی‌گردد، جایی که در کمپ تمرینی ایران، بازیکنان در اندک دقایقی که خبرنگاران اجازه حضور در کمپ را داشتند، تمرین شادابی را برگزار کردند. روحیه بالای تیمی، همدلی و اتحادی که همه منتظرش بودند و طارمی‌ای که سعی داشت غیبتش در بازی مقابل ژاپن را با روحیه‌ دادن به سایر ملی‌پوشان و در صدر همه آنها، به سردار جبران کند. طارمی در آخرین تمرین تیم ملی با اشاره به آزمون رو به خبرنگاران گفت: «کت تن سرداره!»

دوحه که حالا از خلوت‌ترین روزهای یک ماه گذشته را سپری می‌کند، دیروز شاهد حضور هوادارانی بود که با لباس‌های آبی و سفید، برای تشویق کردن ژاپن و ایران مسیرهای ورودی ورزشگاه اجوکیشن‌سیتی را مملو از جمعیت کرده بودند. ایرانی‌ها اما بیشتر بودند، بعد از تیم‌های عربی، به‌ نظر می‌رسد ایران و کره‌جنوبی بیشترین هوادار را در دوحه داشته باشند، بر خلاف هواداران پر تعداد ایرانی، ژاپنی‌های کمی از این دیدار حساس استقبال کرده بودند. اما همان‌ها هم با پرچم‌های ژاپن، لباس‌های آبی‌رنگ و شعارهای خود سعی در گرم کردن تنور این بازی بودند.
اما هواداران ایرانی، چه آنها که در دوحه زندگی می‌کنند و چه دیگرانی که خود را برای تماشای جام ملت‌های آسیا به قطر رسانده بودند، دیروز دست بالا را در رقابت بیرون زمین در اختیار داشتند. از ساعت‌ها قبل از بازی، ایرانی‌ها با همان سبک و سیاق همیشگی ورزشگاه‌های ایران، با طبل و سنج و دمام، با شعارهای این تیم شیرانه، یا علی مدد، خود را برای بازی آماده می‌کردند. سازماندهی خوب هواداران ایرانی باعث شده بود تا هواداران ایرانی، با لباس‌های سفیدرنگ و پرچم‌های ایران، سهم بالایی روی سکوهای ورزشگاه داشته باشند، تا تیم ملی در دوحه احساسی شبیه حضور در یک ورزشگاه خانگی را تجربه کند.
بازی که آغاز شد، این ژاپنی‌ها بودند که توانستند برتری خود را به حریف دیکته کنند، بازی منظم و خوش‌ریتم ژاپنی‌ها در ابتدای بازی، شاگردان قلعه‌نویی را دچار شک کرده بود. هرچه زمان جلوتر می‌رفت این کیفیت بازی ژاپن بود که بهتر می‌شد و ایرانی‌ها را مجبور به اشتباه می‌کرد. اگرچه ایران برخلاف روند بازی توانست یکی، دو موقعیت نصفه و نیمه ایجاد کند، اما این موریتای ژاپنی بود که از اشتباه و غفلت خط دفاع ما نهایت استفاده را برد و توانست گل اول این بازی را برای ژاپن به ثمر برساند. ایران حتی بعد از دریافت گل هم هنوز نتوانسته بود خود را پیدا کند و باز هم ژاپنی‌ها بودند که به‌رغم برتری یک گله، نبض بازی را در دست داشتند و توانستند نیمه اول را با پیروزی به پایان برسانند.
با شروع نیمه دوم، هواداران ایرانی، جان تازه‌ای به تیم بی‌نظم ایران دادند و بازیکنان تیم ملی که دستورات تاکتیکی جدید را در رختکن دریافت کرده بودند، توانستند توانایی‌های فنی خود را به ‌نمایش بگذارند. نیمه دوم ایرانی کاملا متفاوت از نیمه اول راهی زمین شده بود و فشار بی‌امان تیم ملی در نهایت با یک پاس زیبا از سردار آزمون و یک بغل پای دیدنی از محبی، به گل تبدیل شد تا بازی به تساوی کشیده شود. ایران در ادامه برای رسیدن به گل دوم تلاش‌های زیادی را انجام داد، تلاش‌های محبی و آزمون برای رسیدن دوباره به دروازه ژاپن لحظات سختی را برای خط دفاعی ژاپن رقم زد. ایران حتی روی یک حرکت استثنایی از سردار آزمون، توانست به گل دست پیدا کند اما پرچم کمک‌داور مانع از به ‌ثمر رسیدن یکی از زیباترین گل‌های این تورنمنت شد.
هرچه به انتهای مسابقه نزدیک‌تر می‌شدیم، این‌بار ژاپنی‌ها بود که می‌خواستند بازی زودتر تمام شود و بازی به وقت‌های اضافی برود، نمایش تاکتیکی تیم قلعه‌نویی درون زمین و جو استثنایی روی سکوها باعث شده بود تا بازیکنان تیم ملی با روحیه‌ای دوچندان سعی در شکستن طلسم نبردن ژاپن در جام ملت‌ها داشته باشند. در نیمه دوم حتی نبود طارمی هم احساس نشد و نمایش درخشان محبی و آزمون باعث شده بود تا ایران شانس‌های زیادی برای گلزنی داشته باشد و سرمربی ژاپن هم با تعویض‌هایش نتوانست مانع از پیشروی ایران شود و در نهایت فرار کنعانی‌زادگان در قلب دفاع ژاپن بازیکن ژاپنی را مجبور به اشتباه کرد. پنالتی برای ایران در آخرین دقیقه وقت‌های تلف‌شده نیمه دوم باعث شد تا فریاد شادی ایرانی‌ها ورزشگاه اجوکیشن‌سیتی را سرشار کند.
در کش‌وقوس انتخاب پنالتی‌زن برای ایران، در نهایت کادر فنی تصمیم گرفت جهانبخش پشت ضربه پنالتی برود. ضربه دقیق جهانبخش و بوسه توپ به تور دروازه ژاپن سکوت استادیوم را به نفع ایران شکست، ایران توانست در آخرین دقیقه بازی گل برتری را وارد دروازه ژاپن کند تا با شایستگی راهی مرحله نیمه‌نهایی شود. حالا ما برای اولین‌بار ژاپن را در جام ملت‌های آسیا شکست دادیم و توانستیم انتقام جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۹ را در دوحه بگیریم. شادی تاج، قلعه‌نویی، الهویی، تیموریان و سایر نیمکت‌نشینان روی زمین، هواداران روی سکوها و احتمالا ایرانی‌ها در جای جای ایران اولین تجربه شادی دسته‌جمعی برای ایرانی‌ها بعد از سال‌ها بود.
وقتی سوت پایان بازی به ‌ثمر رسید، ایرانی‌ها شادی بی‌نظیری را تجربه کردند، روی سکوها فریاد شادمانی با اشک و لبخند درآمیخته بود و آغوش ایرانیان برای دقایقی میزبان شادمانی بود که سال‌ها گم شده بود. دیروز راه‌های خروجی ورزشگاه همان حس و حالی را داشت که چند ساعت قبل از شروع مسابقه در آن جریان داشت. ایرانی‌ها شادمان پرچم‌های خود را روی هوا می‌رقصاندند و شعار ایران قهرمان می‌شه، خدا می‌دونه که حقشه را در خیابان‌های دوحه فریاد می‌کردند. قهرمانی‌ای که حالا از همیشه بیشتر در دسترس ماست، با کنار رفتن مدعیانی همچون ژاپن، عربستان و استرالیا، ایران می‌تواند با شکست حریف خود در نیمه‌نهایی به مصاف برنده دیدار کره‌جنوبی و اردن برود.