دنیای اقتصاد : بله، می‌دانیم که بعضی مسابقات همین لیگ فوتبال هم زیبا و تماشایی از کار در می‌آید؛ شبیه مساوی ۳-۳ این هفته گل‌گهر برابر هوادار، اما واقعا اینها استثنا است. بالاخره بین این همه بازی، حتی به شکل تصادفی هم گاهی ممکن است مسابقاتی پرگل و عامه‌پسند از آب در بیایند. با این حال قاعده فوتبال ایران است که در زمین شاهد ملال‌آورترین، کم‌گل‌ترین و زشت‌ترین مسابقات باشیم و در عوض بیرون از زمین، گرم‌ترین و هجومی‌ترین مصاحبه‌ها و نشست‌های خبری را ببینیم.
اجازه بدهید یک فکت خدمت‌تان ارائه کنیم؛ در هفته هشتم لیگ برتر غیر از همان بازی گل‌گهر و هوادار که در موردش حرف زدیم، هیچ‌یک از ۱۴ تیم دیگر لیگ برتر موفق نشدند بیش از یک گل به ثمر برسانند! این وضع فوتبال ماست، اما مصاحبه‌ها را که می‌خوانی انگار اهالی لیگ برتر انگلیس با میلیاردها دلار گردش مالی و جذاب‌ترین مسابقات جهان به جان هم افتاده‌اند!
دیدار ملوان و پرسپولیس در حالی در انزلی به تساوی بدون گل انجامید که به جرات می‌توان این بازی را نامزد کسب عنوان زشت‌ترین مسابقه ۱۰سال اخیر فوتبال ایران دانست. با این حال پرسپولیسی‌ها پس از چنین نمایش اسفباری، به حریف دیرینه یورش بردند و با تمام وجود جواب اظهارات چند روز اخیر بعضی مدیران استقلال را دادند. شاید اگر پرسپولیسی‌ها فقط بخشی از این روحیه تهاجمی را در زمین انزلی داشتند، این‌طور حال هواداران‌شان از تماشای بازی آنها بد نمی‌شد، اما افسوس که اینجا انگار کلمات بیشتر از توپ‌ها گل می‌زنند. در اردوگاه استقلال هم همین‌طور است. آبی‌ها که به نظر می‌رسد از مصاحبه پرسپولیسی‌ها سخت یکه خورده بودند، حتی اجازه ندادند خورشید روز بعد طلوع کند و به سرعت بیانیه‌ای تند و تیز علیه رقیب سنتی منتشر کردند. طوری که انگار نزدیک بود در یک مسابقه حیثیتی بازنده شوند و به سرعت باید مهارت انشا‌نویسی خود را نشان می‌دادند. همین استقلال هم به لطف شش پیروزی و از جمله چهار برد یک‌بر‌صفر در صدر جدول قرار گرفته.
یعنی در زمین خبر چندانی نیست، هر چه هست بیرون از میدان است. عجیب آنکه بعد از برتری یک‌بر‌صفر اخیر آبی‌ها برابر آلومینیوم اراک، جواد نکونام خواهان آن شد که سر تا پای بازیکنانش را طلا بگیرند و یکی از پیشکسوتان تیم هم گفت: «سه امتیاز را از دهان شیر بیرون کشیدیم.» دهان شیر؟ آلومینیوم؟ ببینید سقف آرزوها در فوتبال ما چقدر کوتاه شده است. این فضای مسموم، به راحتی قدرت آن را دارد که مربیان منطقی‌تر را هم در خودش ببلعد و هضم کند؛ مثل ژوزه مورایس، سرمربی سپاهان که زمانی رفتار و سکنات آدم‌های موجه و خویشتن‌دار را داشت، اما در جریان تساوی برابر نساجی به برایان دابو بازیکن خودی حمله کرد و چیزی نمانده بود با او درگیری فیزیکی پیدا کند! مورایس در نشست خبری بعد از بازی هم توفان به پا کرد و مطالبی علیه کمیته انضباطی، پرسپولیس و استقلال به زبان آورد. حتی لژیونرهای ما هم همین‌طور شده‌اند و عمدتا فقط تبلیغات است که پیرامون آنها به چشم می‌خورد. مثلا برخی رسانه‌های داخلی یک هفته تمام نوشتند مصدومیت سردار آزمون رفع شده و خیال ژوزه مورینیو سرمربی رم بابت حضور او در بازی با اینتر راحت است، اما نهایتا و در شرایطی که جالوروسی ۶ غایب داشت، سردار از دقیقه ۸۹ این مسابقه به زمین آمد و حتی توپ درست و حسابی به پای او هم نخورد. به امید روزی که فوتبال ایران به اندازه یک‌صدم حرف‌هایی که می‌زند، خروجی موثر داشته باشد!
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰