به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، تنور انتخابات برای احزاب و جریان‌های سیاسی در حال گرم شدن است در این میان، اصولگرایان اگر چه پیشاپیش به استقبال پیروزی رفته و خود را برنده میدان ۱۴۰۲ می‌دانند و تحرکات انتخاباتی شان از رقیب بیشتر است اما با وجودِ بر و بیایی که در خیمه جناح راست به راه افتاده، نشانه ها حکایت از آن دارد که دیگر خبری از وحدت حتی وحدت دقیقه نودی سال ۹۸ در بین اصولگرایان نیست و باید منتظر رقابت در درون اردوگاه راست باشیم.

چنانچه که حمیدرضا ترقی، عضو حزب موتلفه نیز به خبرآنلاین گفته بود؛ «به نظر می‌رسد اصولگراها در این دوره ۵ لیست ارائه می دهند.» منوچهر متکی، عضو شورای وحدت هم با اشاره به رقابت های درون گروهی جریان راست درباره احتمال ائتلاف با شورای ائتلاف به خبرآنلاین گفته است؛ «وحدت در جریان های انتخاباتی امری طبیعی است اما ما تاکنون پیشنهادی برای وحدت و یکی شدن دریافت نکرده ایم موقعی هم که دریافت نماییم معتقد هستیم که آن وحدت باهم است نه جدا یعنی شورای وحدت یک هویت جمعی مستقل نسبتا قوی را پیدا کرده است و از این جایگاه ممکن است ما وارد گفتگو شویم»

بلاتکلیفی در اردوگاه چپ

برخلاف اصولگرایان، اصلاح طلبان هنوز وضعیتشان معلوم نیست و به قول معروف هنوز نمی‌دانند با خودشان و حاکمیت چندچند هستند و کاسه چه‌کنم‌شان دست به دست می‌چرخد؛ از همین روست که برخی از آنها از عدم حضور در انتخابات می گویند و برخی دیگر معتقد به حضور در میدان رقابت هستند حتی با وجود بسته بودن فضا.

آنچنان که محسن میردامادی، فعال سیاسی اصلاح طلب عدم حضور در انتخابات را تنها گزینه‌ روی میز می‌داند و در گفتگویی با روزنامه اعتماد بیان کرده بود:« وقتی اصلاح‌طلبان به وضوح می‌بینند با شرکت در انتخابات هیچ‌کدام از برنامه‌های‌شان را نمی‌توانند محقق کنند، اگر وعده‌ای دادند یا قول و قرارهایی با مردم گذاشتند، نمی‌توانند آنها را محقق کنند و… تنها خروجی حضورشان در انتخابات، کاهش سرمایه اجتماعی آنها خواهد بود. این موضوع زمانی بحرانی‌تر می‌شود که مردم هم به این نتیجه برسند که با برگزاری یک چنین انتخاباتی گرهی از مشکلات آنها باز نمی‌شود و انتظارات آنها برآورده نمی‌شود. در واقع گزینه عدم شرکت در انتخابات گزینه مطلوبی برای یک حزب سیاسی نیست، اما در مواقعی تنها گزینه روی میز است و عملا گزینه دیگری وجود ندارد.»

جوادی‌حصار، عضو حزب اعتماد ملی هم می گوید؛«ما رویکردمان را از قبل اعلام کردیم و گفتیم، اگر امکان رقابت در هر حوزه‌ای وجود داشته باشد؛ یعنی نیروی قوی، قدرتمند، صاحب‌نظر و رأی داشته باشیم که بتواند در انتخابات رقابت واقعی داشته باشد، از آن داوطلب حمایت می‌کنیم و اگر نداشته باشیم داوطلب هم معرفی نکرده و حمایت نمی‌کنیم.»

برخلاف اظهارات میردامادی و جوادی حصار، برخی دیگر از اصلاح‌طلبان با وجود انتقاد از نظارت استصوابی شورای نگهبان و تنگ تر شدن روزنه های انتخاباتی، بر حضور در انتخابات تاکید می‌کنند و منتظر سیگنال هایی از شورای نگهبان و دیگر نهادهای حاکمیتی هستند.

مانند حسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران که دراین باره گفته است:« همه دوستانی که می‌گویند در انتخابات شرکت نکنید، باید بگویند چه کار کنیم؟ باید یک راه‌حلی هم وجود داشته باشد که به آن فکر کنیم. مثلا می‌گوییم جمهوری اسلامی الان از بین می‌رود و نابود می‌شود، سال دیگر جمهوری اسلامی به یک جمهوری شیک و مرتب ملی تبدیل شده است؟ چنین اتفاقی در راه است؟ قاعدتا پاسخش منفی است.»

در انتظار چراغ سبز شورای نگهبان

اما برخلاف تناقض نگاه های انتخاباتی در اردوگاه چپ به نظر می رسد اعتدالیون آماده سازی برای حضور در انتخابات را کلید زده اند. محمد مهاجری، فعال رسانه‌ای اصولگرا در گفتگو با روزنامه اعتماد، ورود جدی حزب اعتدال و توسعه به فضای انتخاباتی خبر داده است.

خبری که البته پیشتر هم از سوی چهره های شاخص این طیف سیاسی مطرح شده بود و محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس جمهور دولت دوازدهم و از اعضای شاخص این حزب درباره احتمال ارائه لیست مستقل از جانب حزب اعتدال و توسعه به فرهیختگان گفته بود: «باید منتظر بمانیم و ببینیم همان‌طور که مقام‌معظم‌رهبری در دیدار با کارگزاران نظام فرمودند یک انتخابات رقابتی، آزاد، سالم و مشارکتی برگزار خواهد شد یا نه. اگر شورای نگهبان و وزارت کشور به‌ویژه شورای نگهبان به این رهنمود مقام‌معظم‌رهبری در عمل اعتنا کنند خب قطعا هم حزب اعتدال توسعه و هم بقیه احزاب فعال وارد انتخابات شده و در مساله معرفی کاندیدا و تشویق مردم برای حضور کار خواهند کرد. باید ببینیم که در عمل چه اتفاقی می‌افتد.»

محمدباقر نوبخت، دبیرکل حزب اعتدال و توسعه هم بیان کرده بود: «توصیه حزب اعتدال و توسعه این است که افراد با توانایی بالا که می‌توانند خدمت کنند، به خاطر مردم در انتخابات نامزد شوند.»

علی مطهری، نماینده سابق مجلس هم که از نظر نگاه سیاسی به طیف اعتدالیون نزدیکتر است، می گوید؛ «من را دوره پیش رد صلاحیت کردند. به طور طبیعی باید قهر کنیم و برویم ولی ما باز می‌آییم چون ما انقلاب را از خودمان می‌دانیم یعنی ما خودمان را صاحب انقلاب می‌دانیم نه آقای جنتی را (با خنده)! ما باز هم می‌آییم و شما رد کنید. یعنی من اصلاً برایم مهم نیست که مرا رد کنند. رد هم نکنند شاید اصلاً رای نیاوردیم. وقتی مردم زیاد شرکت نکنند امثال ماها رای نمی‌آوریم، یک گروه خاص می‌آیند و یک لیست خاصی را رای می‌دهند و می‌روند؛ مانند انتخابات گذشته. ولی ما می‌گوییم باز هم باید کمک کنیم، باز هم باید مشارکت بالا برود، برای اینکه مشارکت در آینده کشور خیلی موثر است.»

سورپرایز در راه است؟

اعتدالیون در این دوره مستقل وارد میدان خواهند شد یا تن به ائتلافی مدل ائتلاف سال ۹۴ می دهند؟ پاسخ به این سوال بسته به سیگنال ها و دست فرمان شورای نگهبان در انتخابات پیش رو است. اگر فضای انتخاباتی به سمت باز شدن برود به نظر می رسد اعتدالیون هم توان حضور مستقل در انتخابات را داشته باشند هم با طیف اصلاح طلبانی که معتقد به حضور عملیاتی در انتخابات هستند پیوند ائتلافی برقرار کنند.

فارغ از اصلاح طلبان نیز برخی اصولگرایانه میانه رو نیز در دایره ائتلاف می توانند تعریف شوند، طیفی که نگاهی انتقادی به ساختار یکدست فعلی دارند و بدشان نمی آید در پیوند با دیگر طیف های میانه رو با لیستی قوی وارد انتخابات شوند تا حتی اگر نتوانند پیروز قطعی باشند یک اقلیت قوی مطالبه گر را در پارلمان بعدی تشکیل دهند.

هرگونه ائتلاف در این سوی سیاست در نهایت باید در انتظار یک تصمیم باشد؛ تصمیم شورای نگهبان!