ارمان شرق- چین آبستن تحولاتی است که در نهایت یا به بازتر شدن فضای سیاسی و مشارکت گسترده مردم در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اقتصادی منجر می‌شود یا اقتصاد این کشور با چالش‌های جدی مواجه خواهد شد.
ارمان شرق- در حوزه دولت و قدرت سیاسی، ایرانِ قرن ۱۴ با کودتای رضاخان و سیدضیاء در سوم اسفند ۱۲۹۹ شروع شد و بعد با تغییر حکومت از قاجار به پهلوی همراه بود. به اشغال و تبعید رضاشاه و بر حکومت نشاندن پسرش توسط متفقین و ملی شدن نفت و کودتای ۱۳۳۲ و انقلاب اسلامی ۵۷ و روی کار آمدن طرفداران مذهب در قالب نظام جمهوری اسلامی ادامه پیدا کرد. در خود نظام جمهوری اسلامی نیز تنوعی از دیدگاه‌ها و حتی گفتمان‌ها که در حوزه‌های سیاست خارجی و سیاست داخلی، نظراتی داشتند، شکل گرفته است؛ برخی از آنها در قالب دولت(قوه مجریه) نیز ظهور کرده‌اند.
ارمان شرق- قدما معتقد بودند هر هزار یا هزاروپانصدسال، مجددی می‌آید و گفتمانی جدید درمی‌اندازد. من معتقدم گفتمان جدید ما در قرن پانزدهم، گفتمان مدرنیته خواهد بود. و این گفتمان را باید در مقابل گفتمان رایج دویست سال اخیر –که صرفاً بر مدرنیزاسیون متمرکز بوده است- مطرح کرد. در غیر این صورت سرنوشت قائم‌مقام‌ها، امیرکبیرها، رضاشاه‌ها، محمدرضاشاه‌ها تکرار خواهد شد.
ارمان شرق- شایسته است به جای تخریب بهترین فرزندان این مرز و بوم که دغدغه ای جز منافع ملی و سربلندی مردم کشورمان ندارند، بدنبال نفوذی هایی بگردیم که ناکامی‌های امنیتی اخیر را در کشور رقم زده و درصدد تضعیف ایران در صحنه بین الملل با حمله به دستگاه دیپلماسی هستند. «چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.»
رویکرد تهران به منطقه دریای سیاه به دلایل مختلف ایدئولوژیک و ژئوپلیتیک دست کم از اوایل سال ۲۰۰۰ و شاید حتی پیش از آن، منفعلانه و بیشتر متمرکز بر تلاش برای نفوذ در جهان عرب و در جست و جوی فرصت های اقتصادی در خاور دور و به ویژه در چین بوده است. ایران در
ارمان شرق- «ما بنای بر این نداریم که یک تحمیلی به ملتمان بکنیم. و اسلام به ما اجازه نداده است که دیکتاتوری بکنیم. ما تابع آرای ملت هستیم. ملت ما هر طور رأی داد ما هم از آنها تبعیت می کنیم. ما حق نداریم. خدای تبارک و تعالی به ما حق نداده است، پیغمبر اسلام به ما حق نداده است که به ملتمان یک چیزی را تحمیل بکنیم»
آینده‌نگری صرفاً کار پژوهشی نیست. آینده‌نگرها و برنامه ریزهای اروپایی و آمریکایی و ژاپنی چون در کشورشان سیر امور کم و بیش نظم دارد می‌توانند با مطالعه و درک شرایط و امکانات، آینده کشورشان را در قیاس با اکنون تا حدودی تصویر کنند. اما در جایی که سیر تحول نظمی ندارد و مقصد پیدا نیست
ارمان شرق- کرونا آمد تا این‌ها را به ما بگوید. تا بگوید نوروزها چه زیبا بودند. چقدر زیبا بود که می‌توانستیم با یکدیگر جمع شویم و به همه دردهایی که داشتیم و داریم، بخندیدم و از این و آن بگوییم و اسیر چهره‌های فروپاشیده و از ریخت افتاده «آنلاین» و صداهایی نشویم که دائم قطع و وصل می‌شوند و در خود طنین الکترونیک و بی‌روحی را دارند که گویی همیشه داغی بر پیشانی شان حمل می‌کنند. کرونا آمد تا این‌ها را به ما بگوید.
ارمان شرق- کاهش قدرت خرید شهروندان و نیز ضعف در ساختارهای صادراتی راه را در این مسیر نیز هموار نکرده است تا تولید برای بازار داخلی و یا بازارهای خارجی جهش داشته باشد. نکته بسیار با اهمیت این است که در معنای تولید نوعی نگاه سنتی نهفته شده است که دامنه فعالیت اقتصادی را تنگ می کند.
ارمان شرق- مشارکت سیاسی در ایران، بیشتر در قالب مشارکت انتخاباتی تجلی می یابد و در واقع به مشارکت انتخاباتی فروکاسته شده است و در سایر سطوح و زمینه ها، در حد کم و محدود قرار دارد و شکل مشارکت بر نظر لستر میلبرات، در مرحله اول به شکل تماشاگران (انفعالی) و در مرحله دوم به شکل فعال است. از آنجا که مشارکت به شکل تماشاگران، مشارکت ناآگاهانه است و سازو کارهای دموکراتیک، مثل احزاب سیاسی، فاقد کنش آرمانی و مورد انتظار هستند و در ایام انتخابات به دلیل بسیج سیاسی و غلبه هیجانات و عواطف بر فضای انتخابات، افراد برانگیخته می شوند، پس شکل مشارکت سیاسی ایرانیان نیز، شکل مناسبی برای دادن رأی آگاهانه نیست.
