ارمان شرق- در حال حاضر نور و هوای قرن بیست‌و‌یکم به ایران وارد شده است و خود را در قالب بعضی تلاش‌های فنی از جمله «فناوری نانو»، «انرژی هسته‌ای» و… نشان می‌دهد در حالی‌که در امر سیاست در قرون وسطی متأخر (Late middle ages)‌ به سر می‌بریم زیرا عقل در پستوی قدرت حصر شده‌ است تا حدی که می‌توان گفت، در دوره اکام و اراسموس به سر می‌بریم. بنابراین گره‌گشایی از سیاست موکول به حل این تأخر زمانی است.

ارمان شرق- نزدیکی تمدن‌های اسلامی و کنفوسیوسی به یکدیگر که منشأ اصلی نگرانی مقامات آمریکایی و غربی از دهه‌های قبل به‌شمار می‌آید، متاثر از الزامات نظام بین‌الملل در حال گذار و در پی وابستگی متقابل چین و ایران در حوزه‌های مختلف اقتصادی به‌خصوص تکمیل راه ابریشم جدید و تامین پایدار نیاز انرژی، در حال تحقق و عینیت‌یافتگی است.

ارمان شرق- دخالت سیاست در اقتصاد همیشه مخرب است. باید بدانیم کارآفرینان سودجو یا کسانی که به دنبال نفع شخصی خودشان هستند، در فقر و عقب‌ماندگی جامعه نقش کمی دارند، گروه‌های سیاسی متشکل که منافع گروهی خودشان را دنبال می‌کنند، بیشترین نقش را در فقر و عقب‌ماندگی جامعه دارند.

ارمان شرق- برای جامعه‌ای، چون ایران که به‌طور بالقوه و بالفعل با بحران‌های متعدد، بعضاً مداوم و بغرنج، دست به گریبان است، افزایش سطح «تاب‌آوری اجتماعی»، اگر فرشته نجات نباشد لااقل امیدآفرین است. اما آیا ما صرفاً چالش‌ها و بحران‌ها را به‌گونه‌ای دردناک «تحمل» می‌کنیم یا مواجهه ما با آن‌ها «تاب‌آورانه» است؟ توجه داشته باشیم که اصطلاح «تاب‌آوری» با مفاهیمی، چون «تحمل»، «تسلیم» یا حتی «انعطاف‌پذیری» و «شکیبایی» تفاوت دارد.

ارمان شرق- اطلاق صفت انقلابی به خود و مصادره به نفع آن توسط اصولگرایان و به دست دادن این معنی است که گویی تنها آنها انقلابی هستند و بنابراین، جناح مقابل اصلاح طلبان، غیرانقلابی هستند، البته پرواضح نیست که چرا اصولگرایان، چنین قضاوتی می کنند، اگر این تحلیل، مبتنی بر شعار “نه شرقی و نه غربی” است که باید هر دو جناح را در بربگیرد و ثانیاً به معنی عدم پذیرش سلطه شرق و غرب باشد و به معنی نادیده انگاشتن ارتباط با آنها و بی توجهی به نقاط قوت شان نیست و اصل مصلحت و عقلانیت حکم می کنند که از هر دو آنها با حفظ ملاحظات لازم، و حتی بعضاً برای ایجاد توازن در سیاست خارجی براساس اصل منافع ملی، استفاده کرد.

ارمان شرق- ضرورت‌های کنش دیپلماتیک در شرایطی که آمریکا بازی «همه یا هیچ» را اتخاذ کرده، بهره‌گیری از سازوکارهای مرحله‌ای و متوازن در روند اعاده دیپلماسی برجامی برای پایان دادن نسبی به تحریم‌ها است. ایران تلاش دارد تا اهداف خود را از طریق مذاکرات گام به گام پیگیری کند. تحقق این امر در کوتاه‌مدت کار دشواری بوده، اما امید همیشه برای ایرانیان وجود دارد. همه ایرانیان امیدوارند که روحانی در روزهای پایانی دولت خود بتواند به موفقیتی دست یابد که به موجب آن تمامی تحریم‌های برجامی پایان یابد. واقعیت آن است که تا موضوع انتقال مالی، مبادلات پولی و فرآیندهای مربوط به بیمه، کشتیرانی و صادرات نفت انجام نشود، امید چندانی به نتایج موفقیت‌آمیز در مذاکرات وین را نمی‌توان انتظار داشت.

ارمان شرق- هدف عالی انتخابات این دوره که در واقع تحقق بخشیدن به روح قانون اساسی هم هست، باید فراهم کردن زمینه مشارکت حداکثری از راه اجابت مطالبات قانونی رأی دهندگان باشد. گرچه همه باید بدانیم که نمی‌توانیم به خشنودی حاصل از نزدیک شدن به پایان تحریم و همه‌گیری کرونا دست پیدا کنیم مگر آنکه یک‌بار دیگر مسئولیت اجتماعی خود را نه تنها با نشان دادن تسلیم ناپذیری در راه تعیین حق سرنوشت – با وجود همه موانع و گاه دلسردی‌ها- بلکه با هموار کردن مسیر مردم به سوی صندوق‌های رأی ایفا کنیم.

ارمان شرق- چشم‌انداز اقتصادی ایران در سال ۱۴۰۰ حتما بهتر از ۱۰ سال گذشته خواهد بود و درآمدهای ارزی، صادرات، همکاری‌های بین‌المللی، کاهش هزینه‌های مبادله و کاهش قیمت ارز را در این سال تجربه خواهیم کرد، فشار بر زندگی مردم کاهش پیدا خواهد کرد و صادرات و واردات کشور افزایش می‌یابد. گردش مالی اقتصاد کشور به بالای ۱۰۰ میلیارد دلار افزایش پیدا خواهد کرد و در صورت تحقق این موارد نه تنها رشد اقتصادی ما ۵/ ۲ درصد قطعی خواهد بود، بلکه احتمال رسیدن به رشد ۵ درصدی هم ممکن است.

ارمان شرق- سبدی از آرزوهای بلندبالا و درهم که گاه در تعارض با یکدیگرند! و یا در دنیای واقعی به سادگی در کنار هم قابل تحقق نیستند! برنامه‌ی «الف» (بخوانید آرزو) در دنیای واقعی تنها زمانی محقق می‌شود که برنامه‌ی «ب» رقم نخورد. نمی‌توان به کشاورزان وعده بازگشت به سطح زیر کشت سابقشان را درکوتاه مدت داد و هم‌زمان برای حفاظت از منابع آبی کشور برنامه داشت.

ارمان شرق- واضح است دولتی که قبل از تشکیل برای آن برنامه‌ای مدون و مطابق چارچوب‌های کارشناسی تدوین نشده باشد در مرحله کار اجرایی با درصد زیادی از تلف شدن هزینه‌های ملی و زمان مواجه می‌شود. مضافاً اینکه طبیعی است چنین فرایندی مسأله اعتماد و سرمایه عمومی را هم رو به فرسایش می‌گذارد و از جایی به بعد هیجانات رایج انتخاباتی هم نمی‌تواند زمینه‌ساز مشارکت بالای شهروندان باشد.