حکمرانی بد و «یک میلیون میلیارد تومان» بدهیِ دولت

حکمرانی بد و «یک میلیون میلیارد تومان» بدهیِ دولت

ارمان شرق- بدهی ملی نسبت به تولید ناخالص داخلی در ایران، تا ۵ سال آینده، سال به سال صعودی خواهد بود و در نهایت، در سال ۲۰۲۶ میلادی (۱۴۰۵ خورشیدی) به حدود ۴۲.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی ایران می‌رسد. این یعنی، به طور سردستی، دولت ایران طی ۵ سال آینده، هر سال با کسری بودجه قابل توجه مواجه خواهد بود.

نقدی بر اقتصاد دولتی ایران

نقدی بر اقتصاد دولتی ایران

ارمان شرق- رفع همه این ایرادات اقتصاد دولتی تنها با سه تغییر اساسی قابل‌حل است؛ اول اینکه باید اصلاح اساسی در سیاست خارجی رخ بدهد و ایران بتواند با جهان بیرون از خود تعامل فعال داشته باشد؛ زیرا بدون تعامل فعال با جهان امکان توسعه
اقتصادی‌-اجتماعی پایدار وجود ندارد. دوم اینکه برای رهایی از اقتصاد دولتی فشل و فاسد و رشد بخش خصوصی باید از سرمایه‌گذاری‌های خارجی استفاده شود؛ زیرا برای توسعه و خیزش اقتصادی و پیوند با تکنولوژی روز دنیا سرمایه لازم است و این سرمایه در داخل امکان شکل‌گیری ندارد. سوم اینکه باید یک تحول اساسی در اقتصاد ایران انجام گیرد و آن تک‌نرخی‌کردن ارز، تثبیت قیمت‌ها و حذف یارانه‌های انرژی است.

نقد وعده شگفت انگیز یک نامزد ریاست جمهوری:تولید غذای ۵۰۰ میلیون نفر!

نقد وعده شگفت انگیز یک نامزد ریاست جمهوری:تولید غذای ۵۰۰ میلیون نفر!

ارمان شرق- یکی از خیره‌کننده‌ترین این وعده‌ها از جانب یکی از نامزدها بوده است. وی وعده داده است در صورت انتخاب، ایران را به یک هاب و کانون برای تولید غذای ۵۰۰ میلیون نفر از کشورهای پیرامون تبدیل خواهد کرد. یقینا نامزد مورد نظر که خود فاقد تخصص و تجارب در کشاورزی است، چنین وعده‌ای را بدون هماهنگی و بررسی‌های فنی با مشاورین و صاحب‌نظران خبره نداده است.

آیا وعده «یارانه» هنوز هم برای ایرانی‌ها فریبنده است؟

آیا وعده «یارانه» هنوز هم برای ایرانی‌ها فریبنده است؟

ارمان شرق- اما آیا در نبود دلار‌های نفتی و در نبود رشد اقتصادیِ قابل توجه، می‌توان چتر حمایتیِ بزرگی روی سر ۳۰ درصد از جمعیت ایران (یعنی حدود ۲۵ میلیون نفر) کشید؟ کسانی که زیر «خط فقر مطلق» نیستند، اما زیر «خط فقر نسبی» هستند چطور؟ اگر قرار است از آن‌ها هم حمایت یارانه‌ای بشود، منابع مالی چند صد هزار میلیارد تومانیِ مورد نیاز از کجا قرار است تامین بشود؟ و در نهایت اینکه آیا وعده پرداخت یارانه ۴۵۰ هزار تومانی یا وعده‌های شبیه به آن که فضایِ سیاسیِ کشور را در بر گرفته، در نهایت به تشدید بحران نمی‌انجامد؟

اصل مشکل اقتصاد ایران برای کاندیداها روشن نیست

اصل مشکل اقتصاد ایران برای کاندیداها روشن نیست

ارمان شرق- متاسفانه اقتصاد ایران با مشکلات زیرساختی بسیار عمیقی روبروست، کسری بودجه، مشکل رشد فزاینده نقدینگی و تورم دیرپا و بحران نظام بانکی و مالیاتی و … همگی مشکلاتی هستند که اقتصاد ایران را سال‌هاست درگیر کرده‌اند اما شعارهای کاندیداها به صورتی است که نشان می‌دهد اصل مشکل برای آنها روشن نیست.

شعارهای انتخاباتی فرهنگ باج‌دهی هستند

شعارهای انتخاباتی فرهنگ باج‌دهی هستند

ارمان شرق- وقتی کسی می‌گوید یارانه یک میلیون تومانی یا ۴۵۰ هزار تومانی می‌دهد نشان می‌دهد که راه حل اقتصادی برای جامعه ندارد. وقتی از توزیع ثروت به این شکل صحبت می‌شود باید مشخص شود که منابع تولید ثروت چیست؟

چرا «پوپولیسم ایرانی» تا این اندازه گسترده شده است؟

چرا «پوپولیسم ایرانی» تا این اندازه گسترده شده است؟

ارمان شرق- سه برابر کردن یارانه یا پرداخت یارانه ۴۵۰ هزار تومانی در این اوضاع اقتصادی نیاز به منابع پایدار دارد؛ وقتی منابع نیست، این حرف‌ها فقط شعار توخالی است و با این هدف پیش برده می‌شود که دهک‌های فرودست را با وعده‌ی یارانه‌ی چند برابر به سمت خود جذب کنند!

این چه نوع سیاست انتخاباتی است که گداپروری را تشویق کرده و مردم را به اعانه‌بگیری عادت می‌دهد؟! پرداخت یارانه امر مطلوبی نیست، حالا این‌ها سر مبلغش و میزانش، با هم مسابقه می‌دهند!

تا زمانی که سرمایه‌گذاری صورت نگیردسفره مردم هم بزرگ‌تر نخواهد شد

تا زمانی که سرمایه‌گذاری صورت نگیردسفره مردم هم بزرگ‌تر نخواهد شد

ارمان شرق- بیش از ۱۶ سال است که نسبت سرمایه‌گذاری به تولید ناخالص داخلی ایران در قیاس با منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا کمترین است و تا زمانی که سرمایه‌گذاری صورت نگیرد، رشد اقتصادی و نیز ایجاد اشتغالی هم تحقق نمی‌یابد و سفره مردم هم بزرگ‌تر نخواهد شد.

آخوندی: اقتصاد ایران باید رقابتی باشد/ صادقی:دولت باید از تبعیض، فقر و فاصله طبقاتی جلوگیری کند

آخوندی: اقتصاد ایران باید رقابتی باشد/ صادقی:دولت باید از تبعیض، فقر و فاصله طبقاتی جلوگیری کند

ارمان شرق- دولت باید مسئولیت‌پذیری را از خودش شروع کند. باید با استقرار سامانه‌های هوشمند و فراگیر شفاف‌سازی را از خودش آغاز کند تا اهرمی بر دیگر نهادها و قوا باشد و آنها را هم در شفافیت و مبارزه با فساد همراه کند. دولت در مقطع کنونی عاملیت ندارد و دچار انفعال است. ظاهرا آقای روحانی فقط می‌خواهد خودش را در قدرت نگه دارد. من نمی‌دانم او برای آینده‌اش چه برنامه‌ای دارد اما هرچه هست، او نمی‌خواهد از دایره قدرت سیاسی خارج شود و بنابراین دولت را با انفعال پیش می‌برد.