در این میان طبیعی است که ایرانی‌ها هم به‌دلیل همسایگی با عربستان و رقابتی که از دیرباز در بحث ورزشی با این کشور داشته‌اند، تحولات آنها را با دقت بسیار بیشتری رصد می‌کنند. چیزی که اما برای خیلی از اهالی فوتبال در ایران عجیب به نظر می‌رسد، دیدگاه‌های برخی مقامات رسمی در این مورد است؛ دیدگاه‌هایی که به جرات می‌توان گفت فاصله بعیدی با واقعیات موجود دارد.

شاید اولین اظهارنظر بحث‌برانگیز از سوی مسوولان رسمی کشور در این مورد، مربوط به حمید سجادی، وزیر پیشین ورزش بود که خریدهای عربستان را اقدامی در جهت «چشم و همچشمی» دانست. این تحلیل آن‌قدر غیرقابل هضم بود که صدای خیلی‌ها را درآورد و با انتقادات شدید همراه شد. حالا اما اظهارات مهدی تاج، موج مشابهی برانگیخته است. رئیس فدراسیون فوتبال با حضور در یک برنامه کم‌رمق تلویزیونی به داستان مخارج هنگفت سعودی‌ها ورود کرده و حرف‌هایی با این مضمون به زبان آورده است: «من با رئیس فدراسیون عربستان رفیق هستم. آنها گردشگری و سینمای خودشان را هم توسعه می‌دهند و پول گنده‌ای را در ورزش و صنایع دیگر هزینه می‌کنند. عربستانی‌ها می‌خواهند نسبت به نفت بی‌نیاز شوند که این موضوع برای ما عملیاتی نیست. توسعه ساختنی است و خریدنی نیست. اگر رونالدو را به ایران بیاوریم، فوتبال ما خیلی رشد نمی‌کند. اگر خود عربستان به ایران بیاید، باز هم می‌بازد! با این حال لیگ قهرمانان آسیا محل تقابل پول‌ها و قدرت‌هاست.» روشن نیست رفاقت تاج با رئیس فدراسیون فوتبال عربستان چه ارزش افزوده‌ای برای فوتبال ایران دارد که او در چنین شرایطی از آن یاد می‌کند؟ همچنین روشن نیست منظور او از اینکه اگر عربستان به ایران بیاید به ما می‌بازد، چیست؟ چرا با قاطعیت باید گفت کشوری که در جام‌جهانی آرژانتین را برده، حتما به کشوری که در همین مسابقات ۶ گل از انگلیس خورده می‌بازد؟ نقطه ابهام بعدی هم این است که آیا واقعا حضور بازیکنان سطح بالا به رشد فنی بازیکنان بومی کمک نمی‌کند؟ یادتان نیست شروع رشد فوتبال ژاپن از همین نقطه بود؟

در نهایت این جمله طلایی جناب تاج را هم بخوانید: «ما تنها نیستیم و کشورهای قطر، ازبکستان و عراق، فوتبال را مانند ما اداره می‌کنند.» یعنی قطری که جام‌جهانی برگزار می‌کند و بزرگ‌ترین باشگاه‌های دنیا برای آماده‌سازی راهی کمپ اسپایر در این کشور می‌شوند، فوتبال را مثل ما اداره می‌کند؟ چقدر شگفت‌انگیز!