پس از جدایی برانکو ایوانکوویچ و بعد از مدت کوتاهی حضور گابریل کالدرون در پرسپولیس سکان هدایت این تیم به یحیی گل‌محمدی رسید.
یحیی قبل‌تر در مقطعی هدایت پرسپولیس را برعهده داشت و دستاوردش حضور در فینال جام‌حذفی بود و پس از آن با عملکرد‌ خوبی که در سایر باشگاه‌های کشور داشت هواداران پرسپولیس را امیدوار کرد تا این‌بار حضور باشکوهی در تیم‌شان داشته باشد و خودش هم با کوهی از انگیزه آمد و انصافا در همان نیم‌فصل که مقتدرانه پرسپولیس را به قهرمانی رساند، نشان داد که در کارش استاد است.
پس از جدایی برانکو کمتر کسی تصور می‌کرد یک مربی بتواند افتخارات این مربی را تکرار کند، اما یحیی توانست.
او پرسپولیس را سه بار قهرمان لیگ ایران کرد و دو سوپر جام و یک جام حذفی برای این تیم به دست آورد و حتی سرخ‌ها باز هم حضور در فینال لیگ قهرمانان آسیا را تجربه کردند.
تا سرانجام کارنامه یحیی در مربیگری پرسپولیس در دومین مقطع به ۱۵۷ بازی برسد! او در این ۱۵۷ بازی ۹۷ برد به دست آورد با ۴۱ مساوی و تنها ۱۹ باخت. او با کسب آمار ۸/۶۱درصد پیروزی میانگین امتیازی فوق‌العاده ۱۱/۲ را به ثبت رساند. میانگین امتیازی که شاید خوشبین‌ترین هوادار پرسپولیس هم فکرش را نمی‌کرد که تیمش با یک مربی ایرانی به آن برسد اما یحیی ثابت کرد در مربیگری سطحی بالاتر از ایران و حتی آسیا دارد.
اگرچه در یکی، دو سال اول خیلی‌ها پایه موفقیت‌های او را مرتبط به تیم برانکو می‌دانستند اما هرچه گذشت و با جدایی بازیکنان تاثیرگذار ترمز تیم یحیی کشیده نشد! اوج کار آنها برد در دو دربی پیاپی در انتهای فصل قبل بود که دو جام را برای سرخ‌ها به ارمغان آورد.  اتفاقی که شاید حالا حالاها در فوتبال ما تکرار نشود اما هرچه‌ بود یحیی و پرسپولیس به پایان رسیدند.
۴ سالی که گل‌محمدی در پرسپولیس بود کمتر دیدیم هواداران این تیم نگرانی بابت بازی‌های‌شان داشته باشند اما در این فصل شرایط بر وفق مراد نشد تا مرد پرافتخار با نیمکت تیمش خداحافظی کند.
یحیی نشان داده می‌تواند خارج از مرزهای این جغرافیا هم مربیگری کند، چراکه هم جسارت و هم دانش آن را دارد. حال باید دید سرنوشت یکی از بااستعدادترین و پرافتخارترین مربی فوتبال ایران و همچنین پرسپولیس بدون او چه خواهد شد.