بسی سپاس که در این ساعات بسیار فشرده، شتابان و فرساینده پیش از روز رأی، به پرسش‌های یک کنشگر دانشگاهی توجه کردید و پاسخ دادید. همین‌که یک سیاستمدار ارشد خود را ملزم به پاسخگویی به یک معلم توسعه می‌داند ارزشمند، امیدبخش و شایسته سپاس است. چشم‌دارم که این مخاطبه‌ها روزی به هم‌شنوی و گفت‌وگوی سامان‌مند بین سیاستمداران و نمایندگان جامعه مدنی بینجامد.

ما تصمیم گرفته‌ایم برای آن که این کشور در مسیر توسعه خود در دام چرخه خشونت بی‌پایان قرار نگیرد، یک‌بار دیگر اعتماد کنیم، یک‌بار دیگر قمار کنیم و یک‌بار دیگر به خود و نظام سیاسی فرصت تغییر بدهیم.

لطفا لطفا لطفا تا آخر برعهدی که با مردم بسته‌اید بمانید و مردم ما را دوباره ناامید نکنید؛ تا این فرصت بزرگ برای گذار آرام تاریخی جامعه ایران، به یک تجربه شکست خورده دیگر تبدیل نشود. شما «حق شکست‌ خوردن» ندارید؛ و رازش ماندن در کنار مردم، همفکری با اندیشمندان مستقل و یاری خواهی از کنشگران مدنی است.

اگر انشاءالله انتخاب شدید، ملت ما از روز شنبه گفتار و رفتار شما را مشاهده می‌کند تا نخستین تجربه از یک سیاستمدار متفاوت را به نظاره بنشیند.

یک رأی‌دهنده ایرانی – محسن رنانی
۱۴ تیر ۱۴۰۳