افشین علاء / فعال سیاسی و شاعر

آرمان امروز : تکریم شهیدان پس از فقدان آنان سنت حسنه‌ای است. اما بی‌شک آن‌چه که اهمیت بیشتری دارد، تلاش برای تحقق مطالبات و ادامه‌ی راه ناتمام آنان است. شاید کمتر کسی به یاد بیاورد، اما من خوب یادم هست که رئیس‌جمهور شهید بعد از پیروزی در انتخابات ۱۴۰۰ از این‌که در آن دوره، مجالی برای رقابتی تنگاتنگ نیافت، گلایه کرده بود. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
منظورم این است که سخت‌گیری بیش از حد در تأیید صلاحیت برخی چهره‌های مطرح در آن دوره، اسباب گلایه‌ی پیروز انتخابات یعنی رئیس‌جمهور شهید هم شده بود. گرچه به‌ظاهر، رد صلاحیت رقیبان ایشان به نفع آن عنصر خدوم و مخلص تمام شده بود. اما از آنجا که ایشان دلسوز حقیقی نظام بود و به نفع شخصی خود فکر نمی‌کرد، ترجیح می‌داد پیروزی‌اش را پس از رقابتی جدی با سایر چهره‌ها به دست آورد. کمااینکه بعدها رهبر انقلاب نیز از این‌که در جریان رد صلاحیت‌ها به برخی چهره‌های خوشنام و سرشناس جفا شده بود، گلایه کردند.
از طرفی شاهد بودیم که سطح مشارکت مردم در آن دوره از انتخابات ریاست جمهوری و بعد از آن نیز در انتخابات مجلس شورای اسلامی، به پایین‌ترین میزان در تمام ادوار تنزل یافت. شاید برخی بزرگان که صرفا به نتیجه‌ی مطلوب می‌اندیشند، به این وضع راضی باشند. اما قطعا نه بنیانگذار فقید انقلاب که همواره میزان را رأی مردم می‌دانستند به این امر راضی بودند و نه مقام معظم رهبری تداوم آن را به صلاح می‌دانند. رهبر انقلاب در همه‌ی ادوار، حتی در دوره‌های اخیر که همه‌ی پیش‌بینی‌ها حاکی از کاهش شدید مشارکت بود، شجاعانه و خردمندانه بر لزوم مشارکت حداکثری تأکید کرده‌اند. علاوه بر این، ایشان رأی بالای منتخبان را یکی از شروط توفیق هرچه بیشتر آنان دانسته‌اند. در حالی که می‌توانستند مثل دیگر بزرگان نظام به این امر اشاره نکنند و صرفا به نتیجه‌ بیندیشند.
پس انتظار می‌رود عقلای قوم به فکر علاج این معضل باشند و با اتخاذ تدابیر لازم، هرچه زودتر امر خطیر انتخابات در نظام اسلامی را به جایگاه برازنده‌ی خود بازگردانند. البته نمی‌خواهم همه‌ی تقصیرها را به گردن نهادهای نظارتی بیندازم. همه می‌دانیم که در سال‌های اخیر، عوامل متعدد و پیچیده‌ای -که شرح آن مجال وسیع‌تری می‌طلبد- سبب دلسردی بسیاری از مردم شد و شور و حال دوره‌های قبل را از آنان گرفت. اما هنوز هم می‌توان به رفع این کدورت همت گماشت. به‌ویژه اکنون که بعد از فاجعه‌ی تلخ شهادت رئیس‌جمهور خدمتگزار و همراهان عزیز ایشان، ملت سوگوار ایران دوباره به میدان آمد و شادمانی خبیثانه‌ی بیگانگان را در فقدان خادمان این سرزمین به یأس و ناکامی تبدیل کرد. درست مثل ضایعه‌ی تلخ شهادت سردار سلیمانی که به ظاهر کام دشمنان را شیرین کرده بود. اما به میدان آمدن و سوگواری عاشقانه‌ی همه‌ی آحاد ملت در فقدان آن عزیز، بار دیگر دشمنان را ناکام کرد و فرصتی استثنایی پیش پای نظام گذاشت. فرصتی بی‌نظیر که دردمندانه باید بگویم از آن به خوبی استفاده نشد و تلاش لازم برای جلب اعتماد همه‌ی اقشار ملت صورت نگرفت. این بار اما شهادت مظلومانه‌ی شهید رئیسی با همه‌ی دردها و دریغ‌ها، فرصت تازه‌ای برای نمایش اتحاد و اقتدار ایرانیان فراهم ساخت. پس اگر باز هم فرصت‌سوزی کنیم، هم به این مردم قدرشناس، هم به نظام و بیش از همه به آن شهیدان والامقام جفا خواهد شد.
هرچند برای انتخاب جانشین رییس‌جمهور شهید فرصت کمی پیش رو داریم، اما از بزرگان نظام انتظار می‌رود که در همین زمان اندک، تمهیدات لازم را برای ورود همه‌ی سلایق و جریان‌های وفادار به نظام در عرصه‌ی انتخابات فراهم کنند. دریغ است که بعد از رقم خوردن حماسه‌ای چنین باشکوه از همدلی همه‌ی آحاد ملت، باز هم از خطاها عبرت نگیریم و به ترمیم شکاف‌ها نیندیشیم. دریغ است اگر باز هم شاهد انتخاباتی بدون رقابت پرشور و شرکت حداکثری باشیم.

امیدوارم هم شورای محترم نگهبان فضا را بازتر کند، و هم چهره‌های شاخص از همه‌ی سلایق و گرایش‌های درون نظام به عرصه‌ی رقابت ورود کنند. بی‌شک نتیجه‌ی رقابتی پرشور و مشارکتی حداکثری، هرچه که باشد، بیشتر از برگزاری انتخاباتی کم‌رونق، به صلاح نظام و ملت خواهد بود.