تحلیل ها و تفسیرهای غیرقابل توجیه برای تطهیر مسکو

آرمان شرق-گروه بین الملل: اوکراین با هر نیت و تفکر و گرایشی که بر هیئت حاکمه آن حاکم باشد، و هر احساسی که مردم آن داشته باشند، کشور مستقلی است که قبل از بسیاری از کشورها، روسیه استقلال آن را به رسمیت شناخت، بنابراین حمله به آن تحت هر عنوانی محکوم است و نباید در رد و محکومیت این حمله لکنت زبان گرفت، همان طور که بسیاری از خود مردم روسیه با وجود آگاهی از رفتارهای دولت و دستگاه های امنیتی نسبت به اعتراضشان، حمله دولتشان به اوکراین را محکوم کرده اند و در برابر رفتار غیر قابل توجیه دولتشان ایستاده ا

علی موسوی خلخالی می نویسد: تعارف نکنیم، منطق حمله دولت ولادیمیر پوتین به اوکراین مشابه منطق حمله حکومت صدام حسین به کویت است. لکنت زبان نگیریم و بگوییم جنگ در هر حالتی محکوم است، چه مسبب آن امریکا باشد چه روسیه چه هر جای دیگر.
برای محکومیت جنگ روسیه علیه اوکراین لکنت زبان نگیریم

بعد از حمله غیرقابل توجیه روسیه به اوکراین شاهد تحلیل ها و تفسیرهایی برای موجه جلوه دادن یا بهتر بگوییم تطهیر روسیه برای حمله به اوکراین هستیم. تحلیل ها و تفسیرهایی که ضمن خودداری از محکوم کردن روسیه در این حمله غیرقابل توجیه، با تفسیر و تحلیل های پرطمطراق کار روسیه را توجیه می کنند و گویی جان صدها انسان بیگناهی که قربانی جاه طلبی های افراد حاکم بر روسیه می شوند، ارزش ندارد.

در عین حال عده ای نیز تا از آنها پرسیده می شود چرا حمله روسیه به اوکراین را محکوم نمی کنید، خُرده می گیرند و پرسش را با پرسش پاسخ می دهند که چرا حمله عربستان و امریکا را محکوم نمی کنید؟! در حالی که پاسخ به این پرسش بسیار ساده است، حمله هر کشوری به کشور دیگر، چه امریکا باشد چه عربستان چه روسیه، در هر حالتی محکوم است. قوی نباید خیال کند دنیا جنگل است و بر اساس قانون جنگل می تواند ضعیف را نابود کند. حالا این قوی چه امریکا باشد چه روسیه چه عربستان چه هر کشور دیگری.

دغدغه های روسیه قابل تفسیر و شاید قابل توجیه و حتی قابل فهم باشد؛ رفتارهای اوکراین و متعاقب آن غرب نیز قابل انتقاد و محل پرسش های بسیاری است. اوکراین با پشتوانه غرب روسیه را بی محابا تحریک کرد. شاید غرب نیز از اوکراین به عنوان تله برای به چالش کشیدن روسیه استفاده کرد، همه اینها شاید صحیح باشد. در یکجانبه گرایی، منفعت گرایی، تبعیض و بسیاری از رفتارهای غیراخلاقی غرب شکی نیست؛ کما این که می بینیم در استقبال از پناهندگان اوکراینی در مقایسه با پناهندگان دیگر کشورها تا چه اندازه تبعیض آمیز و نژادپرستانه رفتار کرده اند و حتی خوی بربریت از خود نشان داده اند. یا اروپایی ها در قبول عضویت اوکراین چنان شتابی به خرج داده اند که به روشنی احساس می کنیم که این شتاب بیشتر ریشه در تعصب های قومی و مذهبی دارد تا آنجا که کشوری مثل ترکیه که سال ها زودتر تقاضای عضویت در اتحادیه اروپا داده و شرایطی به مراتب بهتر که حتی شاید قابل قیاس نه تنها با کشوری مثل اوکراین، بلکه با بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیست، از عضویت در اتحادیه اروپا باز می ماند، شاید بی راه نباشد که بگوییم چون ترکیه مسیحی نیست با آن این گونه رفتار می شود…

همه این نقدها درست و به جاست، اما با همه اینها به هیچ وجه دلیل نمی شود، کشوری علیه کشور دیگر لشکر بکشد صرفا به این دلیل که از جانب آن کشور احساس نگرانی می کند یا به زعم مسکو نگران گسرتش ناتو است یا به هر دلیل دیگر؛ که اگر این گونه باشد حمله رژیم بعث به رهبری صدام حسین به کویت، حمله شوروی به چکسلواکی، جنگ ها و رفتارهای امریکا در پاناما و نیکاراگوئه و کوبا و افغانستان و عراق و بسیاری از جنگ های یکجانبه دیگر هم قابل توجیه می شود. تعارف نکنیم، منطق حمله دولت ولادیمیر پوتین به اوکراین مشابه منطق حمله حکومت صدام حسین به کویت است.

اوکراین با هر نیت و تفکر و گرایشی که بر هیئت حاکمه آن حاکم باشد، و هر احساسی که مردم آن داشته باشند، کشور مستقلی است که قبل از بسیاری از کشورها، روسیه استقلال آن را به رسمیت شناخت، بنابراین حمله به آن تحت هر عنوانی محکوم است و نباید در رد و محکومیت این حمله لکنت زبان گرفت، همان طور که بسیاری از خود مردم روسیه با وجود آگاهی از رفتارهای دولت و دستگاه های امنیتی نسبت به اعتراضشان، حمله دولتشان به اوکراین را محکوم کرده اند و در برابر رفتار غیر قابل توجیه دولتشان ایستاده اند.

لکنت زبان نگیریم و بگوییم جنگ در هر حالتی محکوم است، چه مسبب آن امریکا باشد چه روسیه چه هر جای دیگر. /دیپلماسی ایرانی: