علیرضا عرب : کارشناس رسانه

آرمان امروز : نگاه مدبرانه در امور هنگامی می تواند سرآغاز تحولی شگرف باشد که برگرفته از تخصص باشد وصد البته که در دنیای امروزی با توجه به سرعت پیشرفت و تحول لحظه گونه در علوم  با نظر بر ورود متحورانه هوش مصنوعی، بی شک می توان به بقای حرفه ای امید داشت که برگرفته از تفکر، تجربه و نوآوری باشد. علم و هنر روابط عمومی، همچون سایر علوم برگرفته از دانش است و هنگامی سرآغازتحول و تغییر می‌گردد که چاشنی نوآوری توامان با دانش و تجربه باشد وگرنه مصداق گهربارسخنِ جناب مشتاق اصفهانی می شود که فرمود : «سرگشته صدهزار گرداب» خواهد شد. اگر به سیر تحول ارتباطات در سال‌های نه چندان دور نگاهی داشته باشیم به اهمیت و نگاه ویژه تخصص در امور به خوبی می شود پی برد. هنگامی که در سال ۱۹۶۸ مارشال مک لوهان  یا به عبارتی هم نشین تر، پیشگویِ فرزانه نظریه دهکده جهانی را مطرح کرد و در آن به اهمیت و تاثیر رسانه‌ها در آینده جهان می پردازد و لزوم کار رسانه‌ها و مهم تر ازآن زبانِ و گویش متناسب با عصر پیش رو را مطرح کرد و به نظر می رسد برای ارتباط با این برهه از دوران ، محتاج دانستنِ زبانی دیگریم وآن، زبان رسانه و ارتباط است. سرعت پیشرفت و البته علوم ارتباطات نیازمند نگاه فنی و کارشناسانه است و تنها را برون رفت و نجات از ورطه عقب ماندگی‌ها، روشن کردن چراغ است و این چراغ، چیزی جز علم نیست و لازم به یادآوری که خوشبختانه با اتفاقات و رخدادهای صورت گرفته، روابط عمومی جایگاه مطلوب خویش را در سازمان‌ها در حال پیدا کردن است و تصمیم سازی‌های هوشمندانه در سازمان‌ها، عضویت در انجمن‌های تخصصی و نیاز به فضاسازی رسانه ای در سازمان‌ها و مدیران، برطرف نمودن چالش‌های رسانه ای شرکت‌ها  و… از جمله نمونه‌های بهبود یافته مواضع روابط عمومی‌ها در سازمان‌هاست و مطمئنا در آینده ای بسیار قریب، مدیرانِ هوشمند در جستجوی روابط عمومی‌هایِ هوشمند و متخصص خواهند بود. سازمان‌های پیشرو در جهان، یک شاخص ممتاز دارند و آن ارتباط و استمرار است و نقش روابط عمومی‌ها به عنوان ارتباط دهنده وتسهیل کننده این مهم، مبرهن و واضح است و به اندازه کافی از زبان بزرگان در خصوص  «هزینه کردن  در روابط عمومی و تبلیغات سرمایه‌گذاری است» شنیده ایم و بازگو کردن مجدد این موضوع  توجه و اهمیت جایگاه درخور رسانه‌ها و تعامل سازنده وتاثیرگذار را در دنیای امروزی را گوشزد می کند .

«سندروم شیشه خیار شور»

متاسفانه نگاه نه چندان مدبرانه در بعضی از سازمان‌ها، بدین گونه است که بعضی از نیروها را برای اینکه فقط سرشان گرم باشد به قسمت‌هایی خاص منتقل می کنند که فقط «باشند» و بعضا این «باشدها» را  روابط عمومی‌ها مشاهده می کنند، اما اگر می خواهند نشانگر خوشنامی، برند، افزایش تعهد سازمانی، ارتباط سازنده با جامعه، نگاه توسعه محور و… را جستجو کنند، بی شک «روابط عمومی» حلقه گمشده این زنجیره اعتمادسازی و تصویر سازی زیباست و به صورتی کاملا ناصواب مصداق بارز «سندروم شیشه خیار شور»  در برداشت ظاهری و سطحی از اهمیت، استرس و اثربخشی علم وهنر روابط عمومی‌هاست.

بی شک  پیشگوی فرزانه در سال‌ها قبل، پیش بینی صحیحی از جایگاه خطیر رسانه‌ها داشته و با علم به اینکه در سال‌های نه چندان دور، تاثیر فضاسازی و حاکمیت رسانه‌ها به شدت فراگیر و جهان شمول خواهدشد، به تکنیکال بودن این حرفه اشاره داشته که زبان دنیا، زبان رسانه و همگام سازی است و برداشت سطحی و غیرحرفه‌ای، یقینا  افراد و جوامع را دچار مشکل خواهد نمود بطوری‌که «سوادرسانه‌ای» از ملزومات انسان خواهدشد، همچون نیاز به اکسیژن، نیاز به دوست داشتن و نیاز به پیشرفت. حرفه روابط عمومی، دانشی است که به شما هنر ارتباط سازنده برد برد را نشان می دهد و اگر بخواهیم با نگاهی گذرا و سندروم گونه به این حرفه بیاندیشیم، بی‌شک از مسیر رشد وتوسعه عقب مانده‌ایم و این نکته حائز اهمیت که برای ساختن «برندی خوشنام» نیاز به روابط عمومی حرفه‌ای است که علاوه بر دانش فنی، نگاه توسعه گرایانه هم در آن واحد جاری و ساری باشد، چرا که مسلما ارتباطات استراتژیک یک سازمان اعم از تعاملات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و‌… مستلزم داشتن رابطی اهل فن است و قضاوت بی تمیز و تسامح گونه به این هنر و حرفه، جفایی است ناصحیح…