دنیای اقتصاد : فوتبال همین است که می‌بینید. راه و رسمش ساده است؛ خوب باشی، هیچ احدالناسی نمی‌تواند خوب بودنت را زیر سوال ببرد و اگر بد باشی، با هزار تا شانتاژ و تبلیغات هم نمی‌توانی نظر عمیق و بلندمدت مخاطبان را عوض کنی.

انتخاب اوسمار ویرا به عنوان سرمربی پرسپولیس با انتقادات زیادی همراه شد، چرا که به هر حال او دستیار ارزان‌قیمت یحیی گل‌محمدی بود و اگر سرمربی مستعفی سرخ‌ها را در این فصل ناکام بدانیم، اوسمار هم بخشی از این ناکامی بوده است. غیر از این، خود او هم به عنوان سرمربی تجربه چندان موفقیت‌آمیزی در تیم‌های مختلف نداشته و همه این مسائل، هواداران را به تردید انداخته بود. بعدتر هم شکست‌های عجیب برابر شباب‌الاهلی امارات و آریا اسلامشهر در مسابقات دوستانه رقم خورد و به ناامیدی‌ها دامن زد.

شروع رسمی مسابقات اما داستان دیگری داشت. پرسپولیس در نیمه دوم بازی با آلومینیوم اراک فوق‌العاده بود، هرچند فرصت‌سوزی مهاجمان، نادیده گرفته شدن یک خطای پنالتی و در نهایت گل وحشتناکی که علیرضا بیرانوند خورد، تیم برتر زمین را بدون امتیاز به تهران برگرداند. در عوض اما در نبرد با تراکتور و ذوب‌آهن، این فوتبال خوب با کسب امتیازات کامل همراه شد. شاید به جرات بتوان گفت پرسپولیس در این دو بازی حداقل ۱۰ موقعیت عالی گلزنی درست کرد و هوادارانش را حسابی به وجد آورد. نفرات خوبی هم جذب تیم شده‌اند که در این روند بی‌تاثیر نبوده است. عیسی آل‌کثیر بازی قبلی گل مهمی زد و در این مسابقه هم عبدالکریم حسن و اورونوف در دقایقی که به میدان رفتند واقعا نویدبخش ظاهر شدند. آیا اوسمار سرمربی خوبی است و در پرسپولیس موفق می‌شود؟ شاید نه بدبینی‌های اولیه آن‌قدرها منصفانه بود و نه تمجیدهای کنونی چندان منطقی است. با این همه فعلا فقط یک نکته مسلم وجود دارد؛ پرسپولیس تماشایی بازی می‌کند و هوادارانش از این طراوت راضی هستند. فصل اول برانکو را به یاد بیاورید تا بدانید هیچ چیز مثل یک فوتبال هجومی و دیدنی، هوادار را سر حال نمی‌آورد، مخصوصا اگر تیم نشانه‌هایی از پوست‌اندازی را بروز بدهد.