مهدی پازوکی  / اقتصاددان

آرمان امروز : ایران و پاکستان به عنوان دو کشور همسایه و تاثیرگذار در منطقه غرب آسیا، دارای مرزهای مشترک، اشتراکات دینی و مذهبی، اشتراکات فرهنگی و آداب و رسوم مشترک می باشند و به دلیل نزدیکی، هزینه های تجارت بین دو کشور نسبت به سایر کشورها بسیار پایین است. اما متاسفانه شاهد تنش بین دو کشور هستیم که بعث حملات متقابل نظامی به خاک این دو همسایه نیز شده است. موضوعی که می تواند تجارت این دو کشور را مختل کند و روی اقتصاد این دو کشور نیز تاثیر منفی دارد. هرچند سطح این تاثیرات به سطح تنش ها ارتباط دارد. اما آنچه مسلم است این است که هر سیاستی که منتج به بی ثباتی اقتصادی شود، برای هر دو کشور تبعات منفی خواهد داشت. این تنش های نظامی اگر ادامه پیدا کند هم تاثیر منفی روی اقصتاد پاکستان و هم ایران خواهد داشت و قطعا گسترش این درگیری ها به نفع اسرائیل است. نه به نفع ایران است و نه پاکستان که درگیری ها افزایش پیدا کند.

در واقع جنگ بزرگترین آسیب را به اقتصادها وارد می کند. وقتی که کشوری وارد جنگ می شود از نظر اقتصادی نرخ تورم افزایش پیدا می کند و چون مردم نسبت به آینده دید منفی پیدا می کنند، می تواند روی قیمت ها تاثیر گذار باشد. تشدید تورم نیز باعث بی ثباتی اقتصادی می شود و سرمایه گذاری اقتصادی را کاهش می دهد.قرار بود با همسایگان تعامل داشته باشیم، اما این وضعیت این موضوع را نشان نمی دهد و به نفع ایران نیست. اگر سیاست تنش زدایی را پیگیری نکنیم تبعات بسیار منفی روی اقتصاد ایران خواهد داشت.  ما باید به سوی دیپلماسی اقتصادی برویم. دیپلماسی اقتصادی، ایران را وارد یک فضای جدید می‎کند که باید از مرزهای جغرافیایی گذر کند و اقتصاد مستحکم‎تری را نسبت به گذشته پایه‎گذاری نماید. در واقع نبود دیپلماسی فعال اقتصادی و تراز منفی تجاری، در عمل به واردات و قاچاق کالاهای خارجی به داخل کشور ختم شده است. بنابراین، دیپلماسی اقتصادی باید بستر صادرات کالاهای مرغوب و با کیفیت داخلی در بازارهای مصرف کشورهای دیگر به ویژه همسایگان را فراهم کند. پاکستان به عنوان پرجمعیت ترین همسایه ایران، فرصت مناسبی برای صادرات کالاهای تولید داخل است.