دکتر علی شریعتی درباره امام صادق (ع) چنین نوشته است: امام صادق نه تنها مؤسس مذهب شیعه است، بلکه در عصر خود به عنوان بزرگترین مرجع علمی و مظهر فرهنگ اسلامی در سطح بالا شناخته شده بود و روسای مذاهب اهل سنت به شاگردی او افتخار می کردند، رابطه اش حتی با علما و فلاسفه ضد مذهبی و منکر خدا چنان آزادانه و بزرگمنشانه بود که متفکری چون امام را همچون عالمی که با وی اختلاف فکری دارند ولی با وی به تبادل ذهنی و مباحثه علمی می‌پردازند و رابطه شان صمیمانه و دوستانه است تلقی می کردند و امام چنان سعه صدر و رفتار انسانی با متفکر مادی داشتند که حتی وی به مسجد می آید.

در میان جمع مسلمانان و شاگردان امام که همه عالمان و مبلغان بزرگ مذهبی بودند، خطاب به امام عقاید مادی و ضد مذهبی خود را عنوان می کرد و با لحنی گستاخانه، اساس دین و وحی و حتی وجود خداوند را مورد حمله قرار می داد و در حالی که یک مرد تنها و بی کس و کار بود و اسلام در آن عصر بزرگترین قدرت سیاسی و نطامی حاکم بر جهان!