حامیان قدیمی دولت نباید دو نبش بازی کنند/جنگ احزاب پذیرفتنی نیست/هر کسی از دولت حمایت کرده صادقانه با مردم حرف بزند/احزاب می‌توانند بی‌پرواتر حرف بزنند/برخوردها با دولت تحت تاثیر افکارعمومی است تا بحث کارشناسی/

آرمان شرق-جواد مرشدی:این روزها که دولت با چالش های مختلفی دست به گریبان است و دو وزیر خود را با استیضاح از دست داده و رئیس جمهوری نیز از مجلس کارت زرد گرفته و از منتقدان دیرپا تا حتی بخش عمده ای از حامیان نیز لب به انتقاد فراوان نسبت به دولت گشوده و به اعتراض نسبت به عملکردها و رویکردها و البته دفاعیات رئیس جمهوری پرداخته اند، گویا تنها حلقه گمشده در این بدبیاری ها، علنی شدن اختلافات در بدنه دولت و حامیان حزبی آن بود که با بیانیه بازی دو حزب کارگزاران و اعتدال و توسعه، بر تنوره این آتش نیز دمیده شد. به طور معمول سابقه ندارد که در کشور ما دو حزب همسو و همپیمان آنهم در دولت مستقر اختلافات خود را علنی در فضای سیاسی جار زده و با بیانیه های تند و تیز همدیگر را بنوازند، رویه ای درست بر خلاف رویکرد رئیس جمهوری که همه نقدهای گزنده و تند را به جان خود خرید اما ترجیح داد در جلسه سئوال آسه بیاید و آسه برود! در واقع مشخص نیست که اختلافات تا چه حد تند و تیز و پر و پیمان است که دو طرف پِی بیانیه دهی علنی علیه یکدیگر را به تن مالیده و اینگونه در انتهای هفته گذشته از خجالت هم درآمدند، آرمان شرق در گفت و گو با هدایت آقایی فعال سیاسی اصلاح طلب به این رویکرد بی سابقه و عجیب  پرداخته که در ادامه می خوانید.

یک بیانیه شدید الحنی را کمیته سیاسی جوانان اعتدال در انتقاد از حزب کار گزاران و بیانیه آنان صادر کرده،صرف نظر از اینکه در این بیانیه چه چیزی نوشته شده به نظر شما اصل این بیانیه نشانگر چیست و چه اتفاقی افتاده که یک گروه حامی دولت علیه گروه دیگر بیانیه صادر کرده،ضمن اینکه ثمره اختلاف این دو گروه برای دولت چه خواهد بود؟
اتفاقاتی که در مجلس می افتد و یا آنچه که در رسانه ها دیده می شود همه اینها ناشی از این است که زمین سفت است و گاو ها بیخود یکدیگر را تنه می زنند،شاید مصداق این اصطلاح خوب نباشد ولی واقعیت این است که وقتی که شرایط سخت شده و به هر حال این شرایط بین المللی خواسته یا ناخواسته پیش آمده و فشار روی کشور زیاد است و نارضایتی بخش عظیمی از توده های مردم بالا گرفته و شرایط تا حدود ی بحرانی است طبیعتا کسانی که مسئولیت دارند و در قدرت هستند و حامیان آنها هیچ وقت نمی خواهند، اعتراف کنند که قصور و تقصیری در این مسائل دارند،معمولا سعی می کنند خودشان را مبری کنند.متاسفانه در سپهر سیاسی کشور در حوزه احزاب و گروه ها و مسیولین این رویکرد غلظت خیلی زیادی پیدا کرده. ضعف در دولت همیشه بوده و الان هم در این دولت قطعا وجود دارد و نیاز به تغییرات وجود دارد، ولی روشن است که برخوردی که الان با رئیس جمهور یا عمده وزرا در مجلس می شود، تحت تاثیر افکار عمومی است،نه اینکه بحث کارشناسی. در سال های گذشته هم می توانستند این کار ها را بکنند ولی چرا انجام ندادند،امروز که دیده اند نارضایتی عمومی بالاست این حرکت ها انجام می شود.احزاب و گرو ه ها هم همینطور،بالاخره دوستان میانه رو و اصلاح طلب پشت سر آقای روحانی بودند و روحانی و ریاست جمهوری را با یک تحلیلی حمایت کردند.خودشان باید مسئولیت را بپذیرند ،حتی اگر دولت هم شکست بخورد و در کار هایش ضعیف ظاهر شود، مسئولیت آن نهایتا بر عهده کسانی است که دولت را حمایت کردند نه فقط شخص رئیس جمهور و نه صرفا کابینه.من فکر می کنم که در همه رده ها احزاب و گروه ها همین وضعیت وجود دارد.به هرحال خیلی اوقات حالا چه این حزبی که الان اطلاعیه داده و یا حزبی که انتقاد میکند،همه می خواهند به نوعی خودشان را کنار بکشند که به نظر من این کار درست نیست و مسئولیت را از خود سلب کردن، اشتباه است،جنگ احزاب راه انداختن و فرا فکنی کردن به نظر من به هیچ وجه پذیرفته شدنی نیست و مردم و اذهان عمومی هم این موضوع را نمی پذیرد.به نظر من این کار ها کودکانه می آید و دخالتی نکند.

اینکه همه متفق القول هستند که تیم اقتصادی اگر هماهنگ نباشد کار دولت پیش نمی رود، با توجه به این بیانیه بازی ها آنهم از دو حزبی که بدنه اصلی دولت را تشکیل می دهند، درست بوده و کمکی می کند و کدام یک انگشت اتهام را به سمت دیگری می گیرد، بهتر عمل کرده است؟

من فکر می کنم تمام احزاب سعی کرده اند که جای پایی در دولت داشته باشند،نه تنها احزاب و گروه بلکه شخصیت ها و جریانات غیر رسمی هم همیشه تلاش می کنند که جای پای قدرت را چه در قوه مقننه و چه در قوه اجراییه داشته باشند.عملکرد دولت هم برآیند همه اینهاست.برای تحلیل اینکه دقیقا کدام بهتر عمل کردند الان زود است و ایا فرصتش نیست که بخواهیم وارد این نوع موشکافی ها شویم به نظر من در این شرایط این حرکت ها اصالتی ندارد و برای فرار از افکار عمومی است.هر گروه و شخصی که از دولت حمایت کرده باید صادقانه با مردم حرف بزند،اگر اشتباه کرده بگوید اشتباه کردم مشکل نیست اگر هم نکرده بایستد دفاع کند و بگوید در چه عمقی اینها را قبول دارد.من فکر می کنم کلا به سمت تقسیم بندی، رفتن وقت هدر دادن است.

کدام طرف درست می گوید ،کارگزاران یا طیف نزدیک به روحانی که اعتدال است وتفاوت های سیاست های این دو گروه را چگونه می بینید؟

از نظر من کسانی که از جناح اصولگرا جدا شدند و به سمت میانه کشیده شدند به نوعی باید اصلاح طلب تلقی شوند ،یعنی به هر حال یک سری از مسائل را رها کردند،مسائلی که بخواهند هدف هر وسیله ای را مشروع بشمارند ،بخواهند راه و رویه اخلال گرایانه را پیش گیرند؛ گذاشته اند زمین و به این سمت آمده اند .وقتی به اینجا آمده اند در تقسیم بندی های داخلی محتاط تر عمل می کنند که ما اسم آن را میانه رو و اعتدال گرا گذاشته ایم .کسانی که از صحنه قدرت دور تر بوده اند وازصحنه اصول گرایی دور بودند به هر حال شجاعت بیشتری به خرج دادند و در حوزه سیاست داخلی برخوردهای خیلی جدی تر می کنند ،می گویند ،می نویسند ،مقاومت می کنند، هزینه بیشتری پرداخت می کنند .تفاوت در نحوه حرکت اینهاست وگر نه به لحاظ فکری آنها به این نتیجه رسیده اند که راهی که مجموعه اختلال گرا ها و قدرت طلب ها می روند؛ نمی توانند آنگونه ادامه دهند .حالا یا واقعا اعتقاد دارند که درست نیست و یا به این نتیجه رسیده اند که به آنها نمی توانند عمل کنند و به این سمت کشیده شده اند .بنابراین تفاوت فکری به آن شکل وجود ندارد اما تفاوت راهبردی و روش ها هست که اینها را از هم جدا می کند.

روحانی در مجلس مصلحت اندیشی کرد و مصلحت نظام را در نظر گرفت که انبوه انتقادات را هم در پی داشت ،حالا این حرکتی که این ها در بدنه دولت انجام می دهند مغایر سیاست رئیس جمهور نیست .تبعات این دست رفتارها و بیانیه ها چیست؟

گروه های سیاسی هیچ وقت مایل نیستند نعل به نعل پشت سر مسئولینی که خود اینها بالا آروده اند حرکت بکنند ،می توانند نفی به انتقاد بکنند . در واقع آنها نیروهای سیاسی تلقی می شوند نه نیروهای اجرایی تابع قانون و مقررات و مسائل محرمانه  داخل نظام و مصلحت کشور.احزاب سیاسی لازم نیست آنطور باشند؛ می توانند بی پروا تر حرف بزنند .من این را خیلی مغایر نمی دانم به هر حال آقای روحانی سال های سال در داغ ترین کانون های قدرت حضور داشته و همیشه کلیات نظام برایش مهم بوده .آقای روحانی فرد ناشناخته ای نیست و روشش این بوده .نیروهای سیاسی باید این قیمت از کار را فقط ملاحظه کنند که خودشان حامی بودند و این دولت را آورده اند باید اگر اشتباهی دارند شجاعانه بگویند اشتباه کردیم اما دو نبش نباید بازی کنند .اگر یکی به نعل بزنند و یکی به میخ آنوقت عدم صداقت شان را به مردم نشان داده اند .