بازی غیر اخلاقی اصولگرایان تندرو در ماجرای گزینش شهردار

آرمان شرق– رضا رئیسی: ساعتی پیش پس از بحث های فراوان و لابی های گسترده و سبک و سنگین کردن گزینه های شهرداری پایتخت، بالاخره دو گزینه برای رقابت نهایی برگزیده شده و عباس آخوندی و پرویز حناچی به ماراتن پایانی سومین گزینش شهردار در شورای شهر اصلاح طلب راه یافتند.

به گزارش آرمان شرق، اینکه چرا ماجرای شهرداری تهران به اینجا رهنمون شده و در فاصله اندک یکسال و اندی دو شهردار از سمت خود کنار رفتند، نکته ای است که نیاز به شرح و بسط و تفصیل ندارد و همگان کمابیش به کم و کیف آن آگاه هستند. در حالیکه ۱۲ سال شهرداری پایتخت در قبضه اصولگرایان قرار داشت و بی هیچ اما و اگر جدی از سوی اضلاع مختلف ساخت قدرت، سردار جوان آن روزهای اصولگرایان موهای خود را در بلدیه سفید کرد و دو بار دیگر هم برای ریاست جمهوری خیز برداشت، گویا رقبای سیاسی چندان میل و رغبتی برای ثبات و ماندگاری در عرصه مدیریت شهری در دوره حکمروایی شورای تمام اصلاح طلب پایتخت ندارند.

فی الواقع می توان گفت که گزینه سوم شهرداری پایتخت اگر از میان هر دو کاندیدای راه یافته به مرحله نهایی برگزیده شود، این پتانسیل و ظرفیت وجود دارد که تا پایان کار ۳ ساله شورا این سمت را در اختیار گرفته و بتواند برنامه های خود را پیش ببرد و این بار دیگر آن روزنه ها و چالش های پیرامونی دو شهردار قبلی موضوعیت و موجودیتی ندارد و این نکته ای است که گویا خوشایند طیفی از اصولگرایان تندرو نبوده و از چند روز پیش و به خصوص بعد از نهایی شدن اسم آخوندی در میان گزینه ها، با تمام قدرت توپخانه خود را آتش کرده و به هجمه علیه او می پردازند.

در این مقال بر آن نیستیم، که خصوصیات و شاخصه های هر یک از دو نامزد برای تصدی پست شهرداری را بر شمرده و یکی را بر دیگری مرجح بدانیم و این نکته ای است که بر عهده منتخبان مردم در شورزای شهر تهران است که بی گمان به وظیفه خود نیز عمل خواهند کرد اما نکته مورد اشاره این مقال درست در همینجا خفته است.

اینکه قواعد اخلاق سیاسی و رعایت مولفه های مردم سالاری حکم می کند که گزینش شهردار را به منتخبان مردم سپرده و آنان بر اساس متر و معیارهای خود که اتفاقا مشروح و قاعده مند نیز ارائه شده، دست به گزینش بزنند نه آنکه با فشارهای خارج از قاعده و تخریب های پردامنه و سیاسی کارهای نابخردانه فشار رسانه ای و سیاسی به منتخبان مردم وارد کرده و یک گزینه شهرداری را آماج نقدهای نه متعارف که نامتعارف کنیم.

این حجم از تخریب آخوندی که توسط رسانه های خاص و تندروی اصولگرایان به منصه ظهور رسیده، نشان می دهد که آنان به هیچ وجه دغدغه مند عرصه مدیریت شهری و سرنوشت شهروندان تهرانی نیستند و بر اساس سبک و سنگین کردن منافع و مطامع سیاسی خود به گزینش پرداخته و اقدام به تخریب می کنند، حال این منافع چیست؟ می تواند شامل بر مولفه های فراوان باشد.

از جمله آنکه آخوندی فارغ از کارنامه مدیریتی خود، از زمره مدیرانی نیست که اهل سازش و نرمش باشد و نقشه راه ترسیمی خود را بدون ملاحظه نگری و سازش پذیری پی می گیرد یا اینکه او به گزینه ای از میان اصولگرایان میانه رو نزدیک است که طیف تندروها رغبتی به فزونی پیشرفت سیاسی او در گستره پیش رو ندارند یا آنکه آخوندی بی محابا بر نگرش های لیبرالی در حوزه اقتصاد اعتنا دارد و این نکات خوشایند تفکر این جریان نیست.

هر چه که هست اگر هم نقدی بر آخوندی وارد است که قطعا نیز همانند هر کسی، هست. بر منتقدان او واجب است که از این منظر به نقد پرداخته و به جای حملات و هجمه رسانه ای و ارجاعات عجیب و غریب از روش های قاعده مند بر ناکارآمدی یا عدم توانمندی او در این عرصه ای که به میدان آمده، نورتابانده و به نقد بنشینند.

در نهایت نیز باید خطاب به اعضای اصلاح طلب شورای شهر نیز متذکر شد که آنان بی توجه به این تخریب ها می بایست نه از سر واکنش منفی به رقبای تندروی سیاسی، این حملات را ملاک قرار داده و به سمت آخوندی غش کنند! و نه آنکه تحت تاثیر هجمه ها و فشارها واداده و از این گزینه با سابقه و رزومه دار شهرداری تهران به راحتی گذر کنند و آنان می بایست در چارچوب اصول و چارچوب های ترسیمی کارنامه و عملکرد و از همه مهم تر برنامه های دو گزینه شهرداری تهران را بررسی کرده و در نهایت به فردی برسند که بتواند بهترین خدمت را در طول ۳ سال باقیمانده در شهرداری به شهروندان چندین و چند میلیونی پایتخت که با مشکلات فراوانی دست به گریبان هستند، ارائه دهند و این مهم را از یاد نبرند که این شاید مهم ترین پیچ و آخرین فرصت آنان برای ثبت یک کارنامه روشن در ساختمان بهشت باشد!