اعتماد:این مطلب به معنای فشار اضافی روی تیم ملی کشورمان نیست. هرچند از همان چند ماه گذشته ما بارها گفته‌ایم رسیدن به فینال را می‌توان دستاورد واقعی برای تیم ملی دانست ولی کادرفنی و فدراسیون نظر دیگری داشتند و ابتدا گفتند رسیدن به مرحله نیمه نهایی نتیجه‌ای قابل قبول برای یوزها است و بعدها در لفافه انجام بازی‌های تماشاگرپسند و رقابت در دور حذفی را به عنوان نتیجه خوب به اصطلاح بچه‌های امروز نرمالایز کردند! با همه این تفاسیر باید گفت شاید این دوره بهترین زمان برای نه تنها رسیدن به فینال که حتی کسب عنوان قهرمانی است.

این گزاره نه از روی علاقه به تیم ملی نه به خاطر تصورات مالیخولیایی که صرفا به خاطر شرایط تیم‌ها در دور گروهی مطرح می‌شود.  بیایید نتایج تیم‌های مدعی در دور گروهی قطر ۲۰۲۳ را بررسی کنیم. کره جنوبی که گمان می‌رفت در مرحله یک‌چهارم بزرگ‌ترین محک تیم ملی ایران باشد با ۵ امتیاز در گروهش دوم شد! آنها ۶ گل از سه تیم مالزی، اردن و بحرین دریافت کردند. حتی اگر بنا را بر این بگذاریم که کلینزمن سرمربی کره‌جنوبی خواسته زرنگ بازی درآورد و از تقابل با ژاپن فرار کند بسیاری از باگ‌های خط دفاعی این تیم مشخص شد. پاره شدن رباط صلیبی گلر اصلی آنها هم در ثبت چنین نتایجی تاثیرگذار بود. از آن سمت ژاپن هم تیم قدری که انتظار می‌رفت، نشان نداد. آنها به عراق باختند، از ویتنام دو گل خوردند و حتی نتوانستند مقابل مالزی کلین شیت کنند! ژاپن به وضوح با آن تیمی که چند ماه قبل مقابل تیم‌های مدعی دنیا چهار تا چهارتا می‌زد تفاوت پیدا کرده است. دست‌کم می‌توان گفت ژاپن دیگر آن تیم ترسناکی که به نظر می‌رسید، نیست. این تیم احتمالا در یک چهارم رقیب ایران خواهد بود.  عربستان و استرالیا هم شرایط نسبتا مشابهی دارند. آنها با کره سمت دیگر جدول هستند و تا فینال به ایران نمی‌خورند. ولی هرکدام از این سه تیم هم بتوانند به فینال برسند رقیب غیر قابل شکستی برای تیم ملی ایران نخواهند بود. نه اینکه تیم ایران در دور گروهی پرفکت بوده باشد. در گزارش‌ها و مصاحبه‌هایی که در ایام دور گروهی منتشر کردیم، نوشتیم تیمی که قلعه‌نویی ساخته ضعف‌هایی دارد. ما با تمجید از عملکرد خط حمله تاکید کردیم که خط دفاع ضعف دارد. هافبک‌ها فاقد خلاقیت هستند و قلعه‌نویی هنوز در برخی پست‌ها تردید دارد که می‌تواند به تیم ضربه بزند. با این حال باید گفت حداقل از دور گروهی چنین بر می‌آید که یوزها در حال حاضر بهترین وضعیت را بین سایر مدعیان دارند و این فرصتی است که باید قدر دانسته شود.  در این میان مواردی می‌تواند برای تیم ملی دردسرساز شود که باید مورد توجه قرار بگیرد. اول از همه برنامه‌ریزی عجیب کنفدراسیون فوتبال آسیا است. اینکه ایران بعد از بازی سومش در دور گروهی ۸ روز باید دور از شرایط رقابت بماند اصلا قابل قبول نیست. در هیچ تورنمنت متمرکزی چنین فاصله‌ای بین بازی‌های یک تیم نیست! این فاصله علاوه بر اینکه می‌تواند بچه‌های ما را دچار فرسایش کند فرصتی در اختیار تیم‌هایی قرار می‌دهد که کمی لنگ می‌زدند. آنها می‌توانند از فرصت طولانی بین بازی‌های گروهی و حذفی برای حل مشکلات‌شان استفاده کنند. دوم اینکه بچه‌ها نتایج سایر مدعیان را نگاه کنند و غرق این خیال شوند که مسیر راحتی برای قهرمانی دارند. باید برای بچه‌ها روشن شود که اگرچه این دوره فرصت خوبی برای درخشش و کسب افتخار دارند اما نباید با خوش‌خیالی به مصاف رقبا بروند. یک اتفاق می‌تواند همه رشته‌های تیم را پنبه کند.  سوم اینکه کادرفنی همچنان تمرکزش را بگذارد روی رویکرد هجومی تیم و برای حل کردن مشکلات خط دفاعی و خط میانی کاری کند. تیم ملی در ادامه مسابقات حسرت نداشتن دو بازیکن را خواهد خورد. احمد نوراللهی که با تصمیم انضباطی سرمربی به جام نیامد و دیگری صادق محرمی که با مصدومیت در بازی مقابل امارات ادامه رقابت‌ها را از دست داد. با نبود این دو بازیکن حل مشکلات تاکتیکی تیم سخت‌تر می‌شود اما انتظار می‌رود کادرفنی در فرصت باقی‌مانده شرایط را تغییر بدهد.  مثل قبل از شروع جام می‌دانیم که تا قبل از رسیدن به فینال یک بازی بزرگ داریم. قبلا فکر می‌کردیم این بازی بزرگ مقابل کره جنوبی است ولی حالا احتمالا ژاپن در یک‌چهارم رقیب ما خواهد بود. بسیار امیدواریم با شکستن طلسم سامورایی‌ها بتوانیم مسیری هموار تا فینال داشته باشیم و با  بچه‌ها با  جام به  ایران  برگردند.