مهر: تیم فوتبال پرسپولیس برای عقب نماندن از کورس بالانشینی در کنار سپاهان چاره ای نداشت که در اهواز با آن شرایط سخت ورزشگاه و حاشیه هایی که وجود داشت، سه امتیاز را بگیرد و به تهران برگردد.

با این حال شاگردان گل محمدی برای انجام این ماموریت سخت با شناخت کامل از نقاط ضعف حریف وارد زمین شدند. تماشای بازی نشان می داد که پرسپولیس برای همه دقایق بازی برنامه دارد و خوب می داند به دنبال چه هست.

این بازی نکات فنی داشت که از سوی گل محمدی در چیدمان ترکیب تیمش تا روش بازی در نیمه اول و دوم به چشم می خورد.

بازی همان‌طور شروع شد که فکرش را می‌کردیم؛ سرخپوشان سوار بازی و فولاد با نفرات بالا، در دفاع. یحیی در این بازی ریگی را جایگزین سروش و عمری رو به جای زاهدی بازی داد. دلیلش هم این بود که یحیی پیش از بازی پیش‌بینی تراکم دفاعی فولاد را کرده بود و راه ضربه زدن به این تیم را هم می‌دانست؛ استفاده از فضای بین هافبک و خط دفاع فولاد.

دیدارهای گذشته این فصل فولاد نشان می داد که این تیم خط دفاعی کندی دارد. منصوریان با خرید باهیا و کولیبالی تیم سنگینی را در عقب زمین جمع کرد.

پرسپولیس هم بدش نمی‌آمد از این موضوع استفاده کند اما دفاع فولا اصلا بالا نمی‌آمد که فضایی پشت آن وجود داشته باشد. فولادی‌ها که با ۵ دفاع بازی می‌کردند، تا اواخر بازی هم دوام آوردند اما هرچه به انتهای بازی نزدیک‌تر می‌شدیم شاگردان یحیی هم انتحاری‌تر بازی می‌کرد؛ به‌طور مثال در صحنه‌ی گل، هفت بازیکن از پرسپولیس در محوطه جریمه حریف بودند.

اما نکته قابل توجه این بازی باز هم درخشش یاسین سلمانی در نقش مهاجم سایه تیم بود. یاسین با ورودش نشان داد بازی در نیم‌فضا، یا همان شگرد همیشگی تیم گل‌محمدی را به خوبی بلد است و دقیقا از همین فضا هم موفق به گلزنی شد.

گل‌محمدی به خوبی می‌داند این فصل حریف به شدت قدرتمند و ترسناکی دارد که تنها برای قهرمانی آمده‌ است؛ هیچ کدام از تیم‌های لیگ، مانند سپاهان عطش قهرمانی ندارد و تیمی که بسته هم نشان می‌دهد آن‌ها خیال جا زدن ندارند.