اعتماد: تیم ملی نوجوانان ایران با شکست مقابل مراکش در ضربات پنالتی از یک‌هشتم نهایی جام جهانی حذف شد. این تیم در طول دو هفته تحسین‌های فراوانی به سمت خود جلب کرد، اما حالا که مسابقات برای یوزهای جوان تمام شده با تاکید بر اینکه نوجوانان ایران لایق بهترین‌ها هستند، می‌توان در مورد اتفاقات رخ داده با دید انتقادی هم مسائلی را مطرح کرد.

بزرگنمایی ممنوع!

تیم ملی ایران با کامبک تاریخی برابر برزیل در بازی نخست قلب مردم را لمس کرد. از آن لحظه به بعد اخبار تیم برای علاقه‌مندان به فوتبال مهم شد و خیلی‌ها نتایج تیم را در ادامه مسابقات دنبال کردند. فضای احساسی اطراف تیم آن‌قدر بالا رفت که باخت دقیقه آخری مقابل انگلیس هم کسی را ناراحت نکرد و حتی صعود به عنوان تیم سوم هم دستاورد قلمداد شد که واقعا هم هست. در کنار اینها موج تحسین حسین عبدی هم به شکل فزاینده‌ای رشد داشت. شرایط جوری شد که حسین عبدی، سرمربی تیم ملی از قهرمانی در جام جهانی گفت! با وجود اینها نباید فراموش کرد در دوره قبلی جام جهانی ایران با سرمربیگری عباس چمنیان تا یک‌چهارم جام جهانی بالا رفته بود. آن تیم چهارتا به آلمان زده بود و با صدرنشینی در یک‌هشتم مکزیک را شکست داده بود. اما نه چمنیان و نه آن تیم اندازه تیم فعلی مورد ستایش قرار نگرفت و حتی برخی در دوره حاضر فراموش کردند که ما در دوره قبل نتایج بهتری هم گرفته بودیم و از کلماتی نظیر تاریخی، تاریخ‌سازی، نخستین صعود و… استفاده کردند. گذشته از این شکست دو بر یک انگلستان در دور یک‌هشتم جام جهانی مقابل ازبکستان دیگر نماینده آسیا شکست خورد و حذف شد. همان تیمی که چند بازیکن لیگ برتری دارد و ما از باخت دقیقه آخری مقابل آنها حماسه ساختیم. تیم ملی نوجوانان ایران در جام جهانی خوب کار کرد، اما جز نیمه دوم مقابل برزیل هرگز فوق‌العاده نبودیم. پس باید به اندازه خوب بودن مورد تمجید قرار بگیرد و مهم‌تر از آن نباید فضای احساسی باعث شود ضعف‌های تیم فراموش شود.

موفقیت در سطح پایه تضمین موفقیت در بزرگسالان نیست!

در چند روز گذشته دوگانه ارتقای حسین عبدی، سرمربی تیم ملی ایران به تیم‌های رده سنی بزرگسالان یا ماندن در رده‌های پایه مطرح شده است. حتی گفته شده حسین عبدی به عنوان پیشکسوت پرسپولیس و به عنوان فردی که بالاترین مدرک مربیگری را دارد به واسطه عملکرد خوب در تیم ملی نوجوانان مورد توجه برخی تیم‌ها هم قرار گرفته است. حالا این سوال واقعا مطرح است که حسین عبدی در نوجوانان بماند یا با همین تیم به رده جوانان برود یا در یک کتگوری دیگر شروع به کار کند. نگاهی به مربیان موفق رده‌های سنی در فوتبال ایران و جهان نشان می‌دهد که کار کردن در این حوزه یک تخصص جداگانه است و موفقیت در رده‌های سنی الزاما به معنای موفقیت در تیم‌های بزرگسالان نیست. بهترین شاهد مثالش هم تیم ملی نیجریه و سرمربی‌های این تیم است که ۵ بار قهرمان زیر ۱۷ سال جهان شدند. اما نه خود تیم و نه آن سرمربی‌هایی که نیجریه را قهرمان کردند یا به بزرگسالان نیامدند یا اگر آمدند هم موفقیتی به دست نیاوردند. به عنوان مثال امانوئل آمونیکه، سرمربی نیجریه در سال ۲۰۱۵ که قهرمان جهان شد بعدها در باشگاه خارتوم یا تیم ملی تانزانیا به موفقیتی نرسید. البته از آن تیم ویکتور اوسیمن که در فینال هم گلزنی کرده بود، امروز به عنوان یکی از بهترین مهاجمان فوتبال جهان شناخته می‌شود. به هر حال این یک انتخاب سخت برای حسین عبدی است که از جزیره امن خود که کار کردن در تیم‌های پایه است، دل بکند و برود سراغ تیم‌های بزرگسال و لیگ برتری یا در همین پوزیشن بماند.

عبدی سرمربی پرسپولیس؟ هنوز خیلی زود است!

آنچه در این میان کمی عجیب به نظر می‌رسد، بلندپروازی‌هایی است که برخی رسانه‌ها برای حسین عبدی انجام می‌دهند. کنار هم قرار دادن جایگاه سرمربی پرسپولیس و حسین عبدی از آن اغراق‌هایی است که به نظر فقط با هدف قبلی انجام می‌شود و البته بسیار ترسناک است. شکی در این نیست که واقعا احتمال دارد عبدی در پرسپولیس موفق شود، چون بالاخره فوتبال هست و غیرقابل پیش‌بینی، اما شواهد و قرائن نشان می‌دهد هنوز تا آن نقطه که بشود سرمربی تیم ملی نوجوانان را به واسطه یک برد برابر برزیل به عنوان سرمربی یکی از دو تیم پرطرفدار پایتخت معرفی کرد، فاصله زیادی مانده. بخشی از این همنشینی علاوه بر پیروزی برابر برزیل به واسطه سال‌ها حضور عبدی در پرسپولیس به عنوان بازیکن و مربی و حتی عضو هیات‌مدیره بوده و بخش دیگر آن به خاطر نیمکت لرزان سرخ‌ها در هفته‌های اخیر. اما هیچ کدام از این ادله شرط کافی برای موفقیت نیست. حتی می‌توان گفت این تزی است که در نهایت به یک بازی دو سر باخت منجر خواهد شد. به احتمال بسیار زیاد نشستن حسین عبدی روی نیمکت پرسپولیس در مقطع کنونی هم خودش را متضرر می‌کند و هم پرسپولیس را. علاوه بر این تیم ملی نوجوانان یا جوانان هم از داشتن یک سرمربی خوب محروم می‌شوند. شاید بهتر باشد به آنهایی که عجولانه با جو دادن می‌خواهند با بزرگنمایی همه‌ چیز را در فضایی غبارآلود فرو ببرند تا احتمالا منافع خودشان را به دست آورند، گفت کمی آرام باشید! هنوز اتفاقی نیفتاده است! هنوز امتحان‌های زیادی برای بازیکنان و کادر فنی تیم ملی نوجوانان باقی مانده که باید پس بدهند. این تیم و کادر فنی اگر مورد حمایت قرار بگیرند و یک روند منطقی را طی کنند حتما در آینده دستاوردهای بزرگ‌تری خواهند داشت، اما اگر بخواهند پله‌ها را دو تا یکی کنند حتما زمین خواهند خورد و آن وقت فوتبال ملی ما ضرر خواهد کرد.