زمانی که فرهاد مجیدی با بردهای اقتصادی و تکیه بر دفاع تیمی فوق‌العاده‌ای که ساخته بود توانست تنها قهرمان بدون باخت تاریخ لیگ برتر لقب بگیرد، بازی‌ها بدون تماشاگر برگزار می‌شد و بسیاری این را عامل مهمی برای موفقیت تیم فرهاد می‌دانستند. در برهه‌ای از آن فصل استقلال ۵ تساوی پیاپی به دست آورد و بدون تعارف نمایش این تیم هم به قدری کسل‌کننده بود که اگر قرار به حضور تماشاچی در ورزشگاه بود، حتی با وجود محبوبیت بی‌نظیر فرهاد بازهم احتمال اعتراض به وی وجود داشت. حالا نکونام با همان فرمول قهرمانی دو فصل قبل، بازی‌ها را یکی پس از دیگر پشت سر می‌گذارد، اما برای توجیه فوتبال نتیجه‌گرایش آن‌قدر به مدیریت حمله می‌کند و سطح کیفی بازیکنانش را پایین می‌خواند که حتی به مخیله استقلالی‌ها هم خطور نکند که زمانی از استراتژی او انتقاد کنند. البته که دست آخر قهرمانی مهم‌ترین چیز است و اگر جواد با همین دست‌فرمان پیروزی صد‌در‌صد در بازی‌های خانگی و به دست آوردن امتیاز از بازی‌های خارج از خانه پیش برود نه پرسپولیس و نه سپاهان نمی‌توانند صدر جدول را از چنگ او دربیاورند. خلاصه که این روزها استقلال با همه کمبودها و دعواهای درونی‌، از لحاظ نتیجه‌گیری اوضاع نکویی دارد.