دیپلماسی ایرانی: محسن پاک آیین در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: واشنگتن امیدوار است که با حمایت نظامی از اسرائیل، این رژیم را نجات دهد اما آمریکا نیز همچون دیگر حامیان رژیم اشغالگر، روی اسب بازنده شرط بندی کرده و به دلایل متعددی هزینه های سنگینی را متحمل خواهد شد.

مجلس نمایندگان آمریکا بامداد جمعه ۱۱ آبان کمک ۱۴.۳ میلیارد دلاری به رژیم صهیونیستی را تصویب کرد. نمایندگان آمریکا در حالی این کمک را تصویب کردند که مصوبه کنگره، آنان را از تصویب کمک به رژیم های ناقض حقوق بشر منع می کند. به عبارت دیگر نمایندگان آمریکا کشتار مردم بی دفاع و زنان و کودکان غزه توسط اسرائیل که مصداق بارز نسل کشی و جنایت جنگی است را نقض حقوق بشر نمی دانند.

تا قبل از جنگ غزه، آمریکا با فراهم کردن ۳.۸ میلیارد دلار کمک دفاعی در سال، بزرگ‌ترین حامی نظامی اسرائیل بود و امروز این کشور با استقرار ناوهای خود با قابلیت حمل  ۷۰ هواپیما در شرق مدیترانه و آماده سازی هزاران سرباز آمریکایی،مدیر و شریک اصلی جنایات رژیم صهیونیستی است. غزه با جنگنده‌های ساخت آمریکا بمباران می شود و بخشی از سیستم رهگیری پدافند هوایی باصطلاح گنبد آهنین در آمریکا تولید می شود. اگرچه اسرائیل اصرار دارد که بگوید به تنهایی قادر به تداوم جنگ است اما سفر جو بایدن به فلسطین اشغالی نشان داد که آمریکا برای تیمار کردن اسب بازنده به میدان آمده و عامل اصلی جنایات دولت فروپاشیده بنیامین نتانیاهو علیه مردم غزه است. واشنگتن امیدوار است که با حمایت نظامی از اسرائیل، این رژیم را نجات دهد اما آمریکا نیز همچون دیگر حامیان رژیم اشغالگر، روی اسب بازنده شرط بندی کرده و به دلایل زیر هزینه های سنگینی را متحمل خواهد شد.

۱.در بُعد داخلی بر اساس نتایج نظرسنجی خبرگزاری بی‌بی‌سی که در ده اکتبر منتشر شد، ۵۲ درصد مردم آمریکا با ارسال سلاح و تجهیزات به اسرائیل توسط دولت آمریکا مخالف هستند در حالی که ۵۷ درصد از شرکت کنندگان خواهان ارسال کمک های کشور خود برای فلسطینیان در غزه هستند. ۵۶ درصد نیز گفته اند که از سیاست بایدن در قبال جنگ اسرائیل و فلسطین حمایت نمی‌کنند. این روزها که نارضایتی مردم علیه حمایت بایدن از نسل کشی مردم غزه به اوج خود رسیده، طبعا اکثر مردم آمریکا حتی جامعه یهودیان با سیاست های دولت مخالف هستند و این نارضایتی که در اقصی نقاط جهان نیز دیده می شود، هزینه های سنگین سیاسی و حیثیتی برای دولت و کنگره آمریکا خواهد داشت.

۲. در سطح رسمی، این نارضایتی به برخی از مقامات و سیاستگذاران آمریکایی تعمیم یافته که استعفای مدیر سابق دفتر امور سیاسی و نظامی در وزارت امور خارجه آمریکا در تاریخ ۲ آبان ۱۴۰۲ نمونه ای از آن است. جاش پال در توضیح دلیل استعفای خود ضمن انتقاد گسترده از ارسال سلاح‌های آمریکا برای رژیم صهیونیستی گفت: «این وزارت امور خارجه‌ای نیست که من می‌شناختم و برای آن کار می‌کردم». وی که بیش از یک دهه، مسئول انتقال تسلیحات و کمک‌های امنیتی به دولت‌های خارجی بود در یادداشت خود برای روزنامه واشنگتن‌پست درباره دلایل استعفا نوشت: «در دوره خدمت، من درگیر بسیاری از بحث‌های پیچیده و چالش‌برانگیز اخلاقی در مورد اینکه چه سلاح‌هایی به کجا بفرستم، بودم. اما چیزی که تا این ماه ندیده بودم، انتقال پیچیده سلاح و از نظر اخلاقی چالش برانگیز بود؛ لذا هفته گذشته استعفا دادم.» وی در ادامه به نکات مهمی اشاره کرده و می نویسد:

«سابقه نشان می‌دهد که تسلیحات ارائه شده توسط آمریکا، اسرائیل را به صلح هدایت نکرده است. در عوض، در کرانه باختری، آنها رشد زیرساخت‌های شهرک سازی را تسهیل کرده‌اند که اکنون ایده تشکیل یک کشور فلسطینی را به طور فزاینده‌ای بعید می‌سازد. به دلیل اینکه در نوار پرجمعیت غزه، بمباران‌ها صدمات و تلفات گسترده‌ای را به همراه داشته، قبل از استعفا خواستار توضیحات صریح شدم اما اصرار من با سکوت مواجه شد و فقط گفتند ما باید هرچه سریعتر برای برآورده کردن درخواست‌های اسرائیل حرکت کنیم. هم‌زمان، همان کنگره‌ای که قبلاً فروش تسلیحات به رژیم‌های دیگر با سوابق مشکوک حقوق بشری را مسدود کرده بود، اکنون ما را تحت فشار قرار می‌دهد تا برای برآورده کردن خواسته‌های اسرائیل به جلو برویم.»

نارضایتی افرادی همچون جاش پال و برخی از نمایندگان کنگره، نشان می دهد که در سطح سیاستگذاران نیز آمریکا با چالش های سنگین و جدی مواجه شده که مدیریت آنها پرهزینه و دشوار خواهد بود.

۳. پس از جنگ جهانی دوم، یکی از علل تبدیل آمریکا به ابرقدرت، حضور تاثیرگذار در غرب آسیا یا به قول خودشان خاورمیانه بود. اما به تدریج گره خوردن منافع آمریکا با منافع اسرائیل و تقابل با مسلمانان جهان موجب شد که حضور ابر قدرتی آمریکا در این منطقه کاهش یابد و اکنون محور مقاومت، غرب آسیا را از دست آمریکایی‌ها خارج کرده است. امروز آمریکا در عراق و سوریه و یمن و لبنان و حتی افغانستان سیاستگذار نیست و با زوال رژیم صهیونیستی، جهانیان شاهد افول روز افزون کاخ سفید هستند. قطعا شرط بندی آمریکا روی اسب بازنده در مقطع فعلی موجب افزایش چالش های سیاسی، نظامی، بین المللی و حیثیتی در ابعاد داخلی و خارجی خواهد شد.