آقای رئیسی در دانشگاه شهید بهشتی گفته اند که اگر ایشان رئیس جمهور می شد اوضاع مردم بهتر بود .نظر شما در مورد این حرف چیست و اساسا آقای رئیسی و طیف فکری و سیاسی همراه ایشان آیا کارنامه و رزومه مدیریتی قابل قبولی دارند که این ادعا را محتمل کند؟

اگر خودمانی صحبت کنیم به باور من همینطور است ،چون اگر این طرف کار انجام دهد، روز به روز محبوبیت بیشتری پیدا می کند و بخاطر همین سعی می کنند که کاری نتواند انجام دهد، ولی او را نمی توانستند در کارش کارشکنی کنند چون از طیف خودشان بود.این یک واقعیت است ،اگر آقای رئیسی می شد، بهتر می شد چون آن موقع راحت با هم کنار می آمدند .منتهی نمی خواهند این موفقیت ها به نفع این طرفی ها تمام شود .اما اینکه آقای رئیسی فرمودند ما اگر می شدیم و اینها… بالاخره زیر مجموعه آقای رئیسی ایراد کار خود را بیرون دهند و بعد بیایند بگویند مثلا اگر من فلان جا بودم فلان اتفاق می افتاد .در زمانی که آقای رئیسی در قوه قضاییه تشریف داشتند، هر چه عملکردشان بوده را بریزند بیرون ببینیم چه اتفاقی افتاده . بالاخره ۳۰ سال در آنجا کار کردند و اگر تخصص هم نداشتند الان تخصص پیدا کرده اند حاصل آن چه بوده است ،بغیر از اینکه امروز ورودی پرونده هاحدود ۱۴، ۱۵ میلیون است .حالا آنها که در حل اختلاف و پلیس حل و فصل می شود به کنار .ما چرا داریم بیراهه می رویم ،مجموعه ای که آقای رئیسی دور خود چیده و قرار بود بعنوان وزرای احتمالی از آنها استفاده کنند مشخص است ،سابقه آقای رئیسی و تیمی که می خواهد از آن استفاده کند مشخص است .چکار می خواستند بکنند ،چه توانایی هایی داشتند که در سنوات قبل که وزیر و مسئول بودند آن را انجام دادند و مردم از آن بهره مند شدند؟ تا حالا یک فرصتی دوباره بگیرند که مثلا برای مردم یک کار ویژه ای انجام دهند که بهتر شود، تا مشخص گردد که حالا واقعا این اتفاق می توانست بیافتد یا نه.آقای رئیسی باید منصفانه عمل کند ،با تمام نقد هایی که به آقای روحانی هست باید منصفانه صحبت کنیم که چطور می توانست آقای رئیسی بهتر از روحانی انجام دهد . آقای رئیسی باید ببیند فرضا محبوبیتش نزد کارگران چقدر است ،در همان قوه قضاییه چقدر است که بخواهد با آنها همکاری کند ،در قوه مقننه چقدر است .شما ببینید تعداد آدم هایی که از آقای روحانی حمایت کردند با تعداد آدم هایی که از آقای رئیسی حمایت کردند را مقایسه کنید.ما آمار ها را یکی یکی بسنجیم ببینیم مجموعه کسانی که از ایشان حمایت کردند، چقدر است .ضرب المثلی هست که می گوید هر کس را که می خواهید بشناسید ببینید اطرافیانش چه کسانی هستند ،آقای رئیسی خودش اینجوری نیست ولی از بیرون تتلو برای جمع کردن رای می آید.آقای رئیسی اینجور نیست ولی پذیرفت که می شود از تتلو برای جلب توجه و رای استفاده کرد .این خودش در قاموس عقلانی و اعتقادی جای شبهه دارد ،همین که اقایان می گویند فلان بحث جای شبهه دارد و نباید وارد شوید ولی عملا در بحث شبهه وارد شدند و ما می بینیم که حاصل این شبهه بعد از اینکه ایشان از ایران رفت چه حرف هایی زد.این بابا ذاتش این است و من نمی خواهم در مورد تتلو قضاوت کنم .شما با تتلو می خواستید رای جمع کنید و بر امورات و مقتدرات جمهوری اسلامی عمل کنید .کجای این می توانست بهتر باشد .

خانم علم الهدی همسر آقای رئیسی هم در گفت و گویی ضمن تایید ادعای رئیسی گفته اند در شرایط فعلی ضعف مدیریتی داریم .تا چه حد مشکلات و وضعیت فعلی به مدیریت این دولت بر می گردد و چه میزان آن نقض های ساختاری است ،ایرادات اصلی کجاست؟

بالاخره همسر محترم آقای رئیسی نظر شخصی شان را گفته اند ولی در دانشگاه خودشان نظر سنجی کنند و ببینند بیش از ۷۰ تا ۷۵ درصد گفته اند که اگر آقای رئیسی می آمد وضعیت مطلوب تر نمی شد.مشکل آقای روحانی و آقای رئیسی نیست ما مشکل در حوزه های دیگر داریم .من بارها گفته ام وقتی ما در صلاحیت ها ممیزی می کنیم و آدم های درجه دو و درجه سه و درجه چهار وسط می آیند ،آقای روحانی و آقای رئیسی و امثال این ها که تاکید کرده بودند آدم های درجه یک ایران نیستند ،اینها در تراز ایران نیستند.در تراز قامت ریاست جمهوری ایران نبوده و نیستند ولی ما وقتی ممیزی می کنیم اینها می مانند و اینها که می مانند در آنها می گردیم و می بینیم بهترین شان آقای روحانی است ،سابقه سواد و اطلاعاتش بیشتر است و بالاخره امتحان پس داده و همه جوره با نظام بوده حالا رفتارها و خصلت هایش به خودش مربوط است ولی بالاخره پای نظام است و به این راحتی به عقب نمی کشد . ما مشکل ساختاری داریم و آن این است که نیرو های درجه یک و آن کس که در تراز جمهوری اسلامی است، نمی توانند وسط بیایند .یا نمی توانند و یا نمی آیند .چون شرایط به گونه ای است که نمی آیند .

عملکرد دولت را در حوزه های مختلف چگونه می بینید ،نقاط ضعف و قوت آن کجاست؟

باید دید خروجی مجلس و قوه قضاییه در رابطه با دولت چیست ،آن موقع که آقای روحانی دولت را تحویل گرفتند، حسب گفته مقامات عالی کشور یک چیزی حدود ۲۵ میلیارد قاچاق داشتیم ،خوب این مشکل کجاست ؟مجلس که نمی تواند حتما قوانین مورد نظر را تصویب کند و قوه قضاییه هم نمی تواند جلوی این قاچاق را بگیرد و حاصل آن می شود ۲۵ میلیارد دلار قاچاق .وقتی ما این حجم قاچاق را داریم و از طرفی با کالاهای بنجول خودمان داریم اقتصاد کشور را فلج می کنیم ایا این مشکل آقای روحانی است؟ آقای رئیسی در رگه های قوه قضاییه کار کرده اند می آمدند آن را درست می کردند .وقتی قاچاق کم شود ممکن است اشتغال و رضایتمندی مردم بیشتر شود .خوب چرا نکردند .ما یکی دو تا مشکل نداریم که بیاییم بگوییم آقای روحانی ضعف دارد ،بله آقای روحانی ضعف هایی دارد ولی این ضعف تنها دست آقای روحانی نیست و قوه قضاییه و قوه مققنه هم مشکل دارند ،قوه مجریه هم مشکل دارد .البته یک سری رفتار های خصلتی آقای روحانی دارد و متاسفانه در عمل پذیرای نظرات کارشناسی نیست .از این فرصت یک سری دوستان اصول گرا استفاده کردند و دارند می گویند چه نشسته اید که اگر آقای رئیسی رئیس جمهور می شد چه اتفاقاتی می افتاد . نه . مگر احمدی نژاد نشد . از احمدی نژاد همه آنها حمایت کردند حاصلش چه شد . این موسسات مالی که ۳۰ هزار میلیارد تومان خسارت وارد کردند چه کسانی بودند و چرا قوه قضاییه جلوی آن را نگرفت ،همین دوستان اصولگرا بودند .آخر هم آمدند از جیب هر ایرانی ۴۰۰ هزار تومان در آوردند و به این بدهی دادند . این عملکرد که بود . هنوز هم که هنوز است کشور با عملکرد دوستان اصولگرا مانده و دارد دست و پا می زند .با مشکلات عدیده ای روبروست و این دور از انصاف است واصلا به نفع نظام نیست .بالاخره دوران آقای روحانی هم تمام می شود حالا یا یک نفر از این طرف یا از آن طرف می آید ،مشکل جدی؛ ساختاری و نوع برخورد ماست. دوستان در صدد آسیب شناسی بنیادی و اساسی در مورد عملکرد قوا و کشور نیستند بنا به دلایل زیاد. این می شود که ما فقط برای کشور هزینه می سازیم .روشنایی مقابلمان کم است ،مه گرفته است . با این چیز هایی که درپیرامون مان می بینیم امروز کشور در حالت انفجار است ،با رفتار مجلس و قوه قضاییه و مجریه کشور در حالت بحرانی است . در این حالت بحرانی هر کسی برای ایران و اسلام و انقلاب و مردم دلسوز است باید آستین بالا بزند و بیاید پیشنهاد منطقی دهد .نه اینکه بگویند اگر این می شد اینجور بود .نه،زیر و بم همه مسئولین این مملکت معلوم است .همه درعمل نشان داده ایم که کی هستیم؛ چکاره هستیم و چه توانی داریم.همه ما همدیگر را می شناسیم .الان قوای ما با سه تا چهار برابر هزینه متعارف جهانی اداره می شود ،با این هزینه بگوییم شرع مقدس ،قبول شرع مقدس ولی سه چهار برابر از جیب مردم پول در می آید تا مملکت اداره شود .با خطبه خواندن و سخنرانی نمی شود کشور را اداره کرد.آقای روحانی هم همین مشکل را دارد .اداره کشور متخصص دلسوز، قدرتمند، صادق و حرف شنو می خواهد که هر جا اشتباه کرد، بیاید بگوید مردم عذر خواهی میکنم و اگر کارشناسان نظری دارند به ما بدهند . ما عادت نکردیم از مردم عذر خواهی کنیم.همه ما داریم خطا می کنیم و این خطا فقط مختص روحانی نیست.

اساسا دولت ها چه نقشی در ساختار قدرت دارند و تا چه میزان تاثیر گذار هستند و چگونه می توان هم جایگاه دولت منتخب ملت را در ساختار قدرت افزایش داد و هم آنان را مسئولیت پذیر ساخت؟

واقعیت این است که ما از دولت ها مسئولیت می خواهیم ولی دولت ها اختیار ندارند ،فقط بعنوان یک حسابدار هستند .ما نمی توانیم به یک دولت حسابدار بگوییم، همه چیز می خواهیم.فقط می توانیم بگوییم در مورد دخل و خرج می توانیم بگوییم درآمدت چقدر است؛ درست خرج کردی یا نه.که عملا آن هم انجام نمی شود . من به یاد دارم در زمان دولت دهم از رئیس دیوان محاسبات سوال شد که آقا می بینید دولت انقدر خطا می کند چرا جلوی آن را نمی گیرید! نمی کنند مسئولین ،یعنی مسئولین به یک بیماری بی تفاوت شدن دچار هستند .یعنی حرف می زنند؛ عمل نمی کنند . اختیار دولت فوق العاده پایین است .ما اختیار ندادیم و میگوییم پاسخگو باشید .ما باید ببینیم قانون اساسی برای ما چه ترسیم کرده و چقدر بر اساس آن جلو رفته ایم.باید دلسوزان راهکار علمی برای حل معضلات کشور ارائه دهند ،وقتی دلسوزان و منتقدان در حوزه های مختلف حضور ندارند، قطعا شما نمی توانید دولت را باز خواست کنید .توانش انقدر است و بیشتر از این نمی تواند .مگر احمدی نژاد که آن بلا را سر کشور آورد بازخواست کردیم و دیدید که جلوی همه ایستاد ،قوه قضاییه ،مجلس ایستاد و الان نقد هایی که به نظام می کند و نه فقط به قوا چه کسی او را گرفته که می تواند این رفتار را بکند .نمی شود به واسطه اینکه شما فرهیخته های کشور را کنار گذارده اید ،یا بی تفاوت شده اند و یا به خارج رفته اند و یا گوشه نشین شده اند، حاصل آن می شود همین.مشکل اینجاست که افراد حاضر نیستند در مورد عملکرد خود پاسخگو باشند . دلسوزان حداقلِ نقد را می کنند و نقد های دست چندم در کشور انجام می شود، نقد ها هدایت شونده نیست ،چرا؟ به دلیل اینکه هزینه دارد .مگر این مملکت مال ۸۲ میلیون نفر نیست ،چرا باید آنها حق نظر،حق نقد و حق مواخذه نداشته باشند.

چرا در کشور ما برخی طیف ها خارج از روند های قانونی برای اعمال نظر خودشان متوسل به فشارهای سیاسی ،اجتماعی و اقتصادی می شوند ،ایراد کجاست و چرا اینها از قانون تمکین نمی کنند ؟

این قضیه ریشه ای است ،هر نظامی در فرایند توسعه یافتگی باید سعی کند که مردم را از جهت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی توسعه یافته کند .باید مردم را هم در این حوزه ها آموزش دهند ولی آنچه که اینجا جایش خالی است؛ یک سری افراد معمولی یا افراد دلسوز هستند که در این جور مواقع زیادی دلسوز می شوند! .وقتی میبینیم آقای لاریجانی حتی چیزی شبیه به استفساریه از رهبری را هم در جلسه مجلس می خوانند و باز هم عده ای توجه نمی کنند؛ نشان می دهد که جایی اشتباه و یک خلا بزرگی وجود دارد. این خلاء بزرگ فقط مزید احزاب فراگیر قدرتمند است که مردم را آموزش دهند که چه کسی چه کاری را باید انجام دهد یا ندهد. متاسفانه چون این خلاء وجود دارد از این خلاء آنهایی که در مواقع مختلف و چنین مسائلی، جایگاهشان و داشته شان در نقطه ای به خطر می افتد نگران می شوند البته نه برای ملت . چون جای احزاب خالی است آنهایی که فکر می کنند دلسوز تر و فهمیده تر از دیگران هستند، می آیند یک سری از این کار ها را می کنند . در زمان مجلس هشتم یک زمانی به آقای لاریجانی گفتم این کار هایی که می آیند بیرون مجلس انجام می دهند (که بیشتر هم عوامل دولت نهم و دهم بودند) یک روزی می آیند و می گویند این مجلس باید به توپ بسته شود ،ایشان گفت نه بابا آقای موسوی .یک ماه و نیم دیگر نکشید که همین شعار مجلس باید به توپ بسته بشود در پشت مجلس گفته می شد .متاسفانه سیستم قضایی ما آن موقعی که باید حساس باشد نیست ،مگر می شود آقای شعله سعدی که نظرش را گفته می گیرند؛ می برند و می گویند شما اقدام علیه امنیت ملی انجام داده اید و اینها می ایند و در مورد موضوعی که رهبری نظرش را گفته و مجلس هم مستقل دارد کار خود را انجام می دهد هم داخل مجلس یک کاری انجام می دهند و هم بیرون مجلس . آنها حاشیه سازی می کنند؛ فشار وارد می کنند تا یک سری کارهایی که به نفع نظام و مردم است انجام نشود ،ما جزیره که نیستیم  یک کشور آزاد هستیم و یک کشور آزاد باید رابطه های منطقی با دنیا وقوانین بین الملل داشته باشیم .نمی شود هر کسی هر کاری دلش خواست بکند ،نظر بدهند؛ ولی نظر جنجالی نه .برای یک دستمال قیصریه را نباید آتش زد.شعار می دهند عزا عزاست امروز ،عزای چیست؟الان ۷۰ تا ۸۰ درصد مردم مشکل اقتصادی دارند باید این را بخواهیم نه اینکه بگویند چرا عضو بین الملل فلان کنوانسیون شدید.آیا این عزاست .عزای کسانی است که دارند به هزار حیله امکانات مملکت را می برند. عزا این است نه شفا سازی که من بتوانم درآمد داشته باشم و مشخص شود که این پولی که به حساب من آمده از کجاست.این کنوانسیون این را می گوید و می خواهد منشا قانونی هر پولی که به حساب هر کسی می آید؛ باید روشن بشود.یک سری افراد منافع شان در خطر است و برای همین این افراد را می فرستند وسط و می گویند بروید که اسلام به خطر افتاده است!

در همه جای دنیا سیاستمداران جناح های مختلف نظرات خود را بیان می کنند و این چنین اهرم هایی استفاده نمی کنند و اگر کاری هم بکنند مصونیتی ندارند . عده ای هم هستند مقل همان آقای شعله سعدی که شما هم اشاره داشتید حرکتی نمادین انجام می دهند و با وی برخورد می شود، ولی در مقابل با تجمع کنندگانی نظیر امروز هیچ برخوردی صورت نمی گیرد.چرااینگونه است ؟

همانطور که گفته شد این بر می گردد به قوه قضاییه .هر قاضی و هر قاضی القضاتی سوگند خورده است ،از رئیس قوه قضاییه تا دادستان کل کشور و قضات دیوان عالی و قضات دیگر همه سوگند خورده اند مُر قانون را بدون هیچ گونه کسری اجرا کنند .مگر می شود با معلمی که هزار مشکل دارد برخورد بکنند و بعد اینها هرچه از دهانشان درمی اید به این و ان بگویند و آزاد باشند و بعد هم که خیلی بد شود بگویند اینها خودسر هستند .خودسر چیست ،مگر ما چیزی بنام خودسر در مملکت داریم.چطور با همه تهدیدات امنیتی دشمنان به خوبی مقابله می کنیم و دشمنان را در خراج از مرزها هدف می گیریم اما نمی شود جلوی چند خودسر را گرفت .من اصلا موافق چنین حرفی نیستنم.این بنده خداها آدم های دلسوزی هستند و یک نفر می رود و به ده نفر می گوید چه نشسته اید که اسلام به خطر افتاده و این حرف ها .وقتی قوه قضاییه ما در برابر کسی که تار مویش بیرون می آید انقدر احساس تکلیف می کند مگر می شود که شما بیایید به ساحت نمایندگی و مجلس توهین کنید . من امروز خجالت کشیدم ،یکی از نمایندگان کنوانسیون را پاره کرد و ریخت بر صورت رئیس مجلس ،رئیس مجلس یک نفر است و نماد قوه مقننه است و به نماد قوه مقننه توهین شد.حتی رای اشکار را نپذیرفتند و گفتند رای مخفی .از چه ناراحت هستند  ،باید دید . برخی از این اقایان کار ایی شان به اندازه ابتدایی ترین آدم در مجلس نیست ولی وقتی دغدغه شان را اظهار می کند انگار عالم امکان بر روی انگشت اینها می چرخد .این مصونیت انها بر می گردد به اینکه معمولا بعضی از آن چیز هایی که افراد خاص یا نهاد های خاص با جایگاه های خاص می خواهند اینها آن امر را اطاعت می کند نه امر نظام و قانون و مردم و ایرانی را . چون امر خاص را اطاعت می کنند؛ مصونیت دارند .رهبری  فرموده اند من نظری ندارم و قانون هر چه هست شما انجام دهید.ولی اینها خاص تر از آن حد هستند، متاسفانه این رفتارهای ناشایستی که انجام می شود چه تضمینی وجود دارد که یک سری افراطی از آن بیرون نیاید،این برای کشور خطر است.یعنی چی،قانون می گوید اینطور،رهبری می گوید اینطوری،نماینده ها آزاد هستند و هرکس حرفش را می زند و انتخاب می کند و رای می دهد.مگر غیر از این است.نظرشان را بدهند ولی حق اهانت ندارند.

هزینه های سیاسی،اجتماعی و بین المللی این اقدامات چیست و به نظر شما چگونه می توان اینها را کاهش داد،اساسا اینها تا کجا این ساز مخالف را خواهند زد؟

به نظر من اگر سیستم بداند به کجا می خواهد برود اینها هیچ تاثیری بر آینده نظام نخواهند داشت،الان جدیدا نماینده آمریکا در دیوان لاهه که داشت پاسخ می داد گفت خود این آقایان می گویند مشکل ما از سو مدیریت است و ربطی به آمریکا ندارد و خیلی از مشکلات از خود ماست.من می خواهم بگویم در کلان قضیه تاثیری ندارند،در داخل فقط اعصاب مردم را خرد می کنند،در داخل فقط زندگی مردم را تحت الشعاع قرار می دهند اما وقتی خارجی ها و یا به اصطلاح دشمن می خواهد بل بگیرد می گوید ببینید ما می خواهیم کمک کنیم و اینها خود همه چیز را به هم می ریزند.شفافیت یعنی اینکه هر کسی هر مالی دارد باید منشا آن مشخص شود پس دلیلی نداری یک عده بیایند بگویند وای اسلام در خطر افتاد و از این حرف ها.حضرت امیر می گوید اگر من به حکومت برسم اگر حقوق مردم مهریه زن های شما باشد پس خواهم گرفت،اگر معتقد به اسلام هستیم این شفافیت است.اگر تابع قانون هستیم قانون اساسی می گوید باید مشخص شود و شفافیت داشته باشیم.من نمی دانم برخی فکر می کنند که همه چیز را باید بر اساس آنطور که آنها می فهمند انجام داد،چنین چیزی اصلا ممکن نیست.ما هزینه می دهیم اما نه آنقدر؛ دراین  میان فقط اعصاب ملت دارد خرد می شود.مردم می گویند عاقبت این نزاع چه می شود،همین الان یک نظر سنجی کنند؛ ببینند چند درصد مردم موافق این حرف هایی که این آقایان زده اند هستند.نمی شود که بیایند و میدان داری کنند و بگویند هر چه که ما می گوییم.در این مملکت ۸۰ میلیون آدم وجود دارد و همه سهم دارند.در نهایت می خواهم بگویم یک فرصتی پیش آمده ( البته در تاریخ همیشه یک چنین چیزهایی بوده) که باید با دنیا ارتباط منطقی داشته باشیم. در دنیا دو کشور این را نپذیرفتند یکی کره شمالی و دیگری ما.اصلا قد و قواره و فرهنگ و تمدن ما را کره شمالی دارد؟! تازه خود کره شمالی هم آمده و همه جور دارد همکاری می کند با دنیا،چرا ما نباید بپذیریم. مگر ما کار پنهانی داریم انجام می دهیم.بعضی ها چون منابع شان در خطر است از یک سری انسان های خوش نیت و دلسوز سو استفاده می کنند.وگرنه خیلی از کسانی که تجمع کردند آدم های دلسوزی هستند.

به نظر شما دستاوردهای امروز مجلس مزیتی برای قانون مداری است و می تواند نقطه آغازی باشد برای عدم پذیرش موارد غیر قانونی و این فشار هایی که اعمال می شود؟

به باور من اصل این قضیه ای که در مجلس پیش آمد، مردم را یک مقدار به مسائل امیدوار تر کرد،امید خودش می تواند زمینه ثبات و جامعیت زندگی قانون مدار را نشان دهد،هر کار درستی می تواند نویدی برای بهبود وضعیت سیاسی اجتماعی فرهنگی و قانون مداری در جامعه و بین مدیران باشد. این می تواند کمک کند به اینکه مثل جریان برجام که بالاخره خیلی ها دلشان نمی خواست موفق شود این هم می تواند کمک کند به شفاف سازی و امیدوار شدن مردم به آینده.تاثیر مثبت در جامعه داشته و تاثیراتش آرام آرام خود را نشان خواهد داد.در صحنه بین المللی هم برای ما یک مورد قابل ملاحظه ای بود،باعث خوشحالی دوستان ما در جهان شد.

شورای عالی اصلاح طلبان بنا دارد دور جدید  کار خود را آغاز کند،نقد های فراوانی هم شده و آقای عارف هم گفته امکان فعالیت حزب فراگیر نداریم .اگر اصلاح طلبان نمی توانند چند حزب فراگیر داشته باشند چگونه می توان از آنها انتظار داشت که روند موفقیت آمیزی در پیش داشته باشند؟

ما قبلا خدمت حضرات عرض کردیم و بحث های جدی با جناب عارف و اینها داشتم نه الان بلکه ۸ سال پیش ،خواهش کردم که به صورت جدی یک جبهه اصلاح طلبی در چارچوب قانون ایجاد کنید .از حزب های کوچک جمع و جور که مثلا از ۵ نفر گرفته تا بیشتر و این حرف ها پرهیز کنید و اینها کار آمد نیستند .وقتی مردم شما را می خواهند چرا نباید یک حزب واحد و قدرتمندی در کشور ایجاد کنید .همین پیشنهاد را هم ما به اصول گرایان کردیم که آقا نمی شود هرکاری بکنید و بعد پاسخگو نباشید شما هم باید یک جبهه واحد داشته باشید و رقابت کنید و مردم هم اقبال نشان می دهند .اطلاح طلبان راهی ندارند واگر غیر از این هر راهی بروند اگر۱۰ تومان هزینه کنند ۲ تومان بهره برداری می کنند برای کشور،یعنی ۸ تومان آن پرت می شود.بهترین بچه های ما الان یا سر کار نیستند و یا مشکلات امنیتی برای شان پیش آمده ،چه کسی می خواهد از اینها دفاع کند .خانه ها و زندگی هایشان به هم ریخته و فقط برای اینکه آمدند و در جریان انتخابات کمک کردند و برخی این کمک را نمی پسندیدند و آنها را به دردسر انداختند .هیچ کسی هم نیست از آنها حمایت کند.نمی شود که شما اسم و عنوانت روی چند نفر باشد و بعد هم مشکلات و آوارگی و زندان و اینها را آنها بکشند .جریان اطلاح طلب و جریان اصول گرا اگر به اندازه سر سوزنی دلسوز نظام و کشور و این مردم و اینها باشند باید هرکدام یک جبهه واحد برای خود ایجاد کنند .مگر اینکه ریگی درکفش شان باشد ،می گویند نمی گذارند چرا نمی گذارند .چرا ۵۰ حزب بنام احزب اصلاح طلب وجود دارد، خوب همین را ساماندهی کنند و اینها را جمع کنند و برخی از احزاب منیت را کنار بگذارند و یک جریان واحد بنام اصلاح طلبان بشوند با یک اصول اساسی برای اعتلای کشور و مردم و توسعه کشور .اصول گرایان هم باید چنین چیزی بکنند ،اگر واقعا این نیت را در سر دارند .نمی شود که مثلا هرکسی بیاید بگیرد بیاید و ببندد و بعد هم برود دنبالش و بگوید هیشگی به هیشگی نیست من هم چکار کنم ،آقا من اشتباه کردم و آن یکی هم بیاید بگوید ما اشتباه کردیم .الان در جریان آقای روحانی جریان اصلاح طلب راهی جز این نداشت و اشتباه کرد .جریان اصولگرا هم در مورد اقای احمدی نژاد اشتباه کرد.هر دو به کشور خسارت های بسیار ریشه دار و عمیقی را زدند .راهی جز این نیست که هر جریان سیاسی قدرتمندی در کشور  هر کدام باید به یک حزب واحد تشکیل بدهند و زیر یک چتر بروند.مگر قصد ما اصلاح و بازسازی و توسعه کشور نیست؟ پس بیایم همین کار را بکنیم اگر واقعا منطقی هستیم .به نظر من هر چقدر هم که دیر تر این اتفاق بیافتد؛ کشور همینطور دارد هزینه پرداخت می کند و این پسندیده خردمندان نیست .همین جور دائم بادی به هر جهت از این انتخابات به آن انتخابات حالا یک کارش می کنیم .ما بار ها به حضرات به گونه های مختلف عرض کردیم که نمی شود که شما آزاد و مطرح باشید و بعد هم بگویید ببینیم چه می شود و حالا فعلا برویم پای صندوق،گشایش ابتدایی اگر نبود که الان این نمی شد.این کشور مال ۸۰ میلیون آدم است چرا ما بیابیم تصور کنیم که مال یک عده خاص است،نه اینطور نیست این کشور مال ۸۰ میلیون است و باید این ۸۰ میلیون در چارچوب قانون حرفشان را بزنند و به دنبال آن بروند.ما نه نیرو تربیت کرده ایم و نه به مردم آگاهی می دهیم، بعد هم درخواست داریم کشور درست شود و هی می زنیم بر سرمان که چرا اقتصاد اینطور شد و از این حرف ها.

در حال حاضر اصلاح طلبان کارنامه رضایت بخشی ندارند،با این اوصاف شورای عالی جدید چه تضمینی دارد که همان اشتباهات گذشته را تکرار نکند؟

هیچ تضمینی نیست،ببینید شورای عالی در بر گیرنده کل جریان اصلاح طلب ایران نیست و ۹۰ درصد آن فقط مال تهران است،مگر می شود کجایی دنیا چنین چیزی گفته اند، مگر می شود که یک عده ای خاص مثل چرخشی که همین مفصل های عموم کشور را به دست می گیرند اینها هستند و فلان و این حرف ها.همه اینها آدم های خوبی هستند ولی اینها در بر گیرنده نظرات و عقاید سیاسی و خواست مردم نیستند.قرار ما بر این بود که یک پارلمان اصلاح طلب تشکیل شود،نمی شود که شورای سیاست گذاری داخل و یکی دو تا حزب همینطور دیکته کنند و نخوانده تبعات حرف های خود را نخوانده بپذیرند.دلیلی نیست که دو یا سه تا حزب بگویند این بشود آن بشود و دیگران هیچ و بعد هم با این چیدمان.شورای سیاست گذاری باید خودش کار کند نه اینکه دیگران زحمت بکشند و زیر فشار مسائل سیاسی له شوند و عده ای فقط آنجا بنشینند و بخواهند برای دیگران خط مشی تعیین کنند،نه.ما یکی از اصلی ترین ایراداتی که به جریان اصولگرا می گیریم این است که در یک سری جاها خود محوری می کند و خود برتری می کند، خوب همین است که فقط یک عده می خواهند بر کل کشور دیکته کنند،چه اصلاح طلب چه اصولگرا و بگویند این را می خواهیم؛ می خواهید بخواهید نمی خواهید نخواهید،اینطور که نمی شود.شورای سیاست گذاری در استان ها نیز در همین حد و اندازه هستند و آیا واقعا از استان ها نظر گرفته شده؟خیلی از این حضرات سال های سال است که در تهران هستند و اصلا از استان ها خبر ندارند،نه از دردشان و نه از جریان سازی واین همه جوان هایی که مشکل سیاسی پیدا کرده اند اصلا خبر ندارند و آیا کاری برای آنها کرده اند.یعنی در دور باطل این جریان به باور من باید یک بازنگری جدی شود.

ظاهرا یک درگیری هایی بین طیف های مختلف اصلاح طلب در پشت پرده به وجود آمده،به نظر شما با این وضع موفق خواهند بود؟

خیلی وقت است که اینطور است،اصلاح طلب ها یک جریان با ظرفیت بسیار بالایی هستند و پس از مقام معظم رهبری اصلی ترین عامل و دژی که ایران را در عرصه سیاست پایدار کرده جریان اصلاح طلب است.من به این قضیه یقین دارم.پتانسیل این جریان فوق العاده زیاد است و این چیز هایی هم که پیش می آید آنقدر وسیع و گسترده است که در عمل تقریبا دیده نمی شود.ولی خوب بعدها خود را بروز می دهد و این هم صلاح نیست.دیگر احزاب نباید قیم باشند اینجا باید اندیشه و دموکراسی و عدالت خواهی حرف اول و آخر را بزند،نه فقط طیف های که فکر می کنند چون از قدیم بودند.الان امروز بار اصلی خیلی از کار های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی روی جوان ها ست،کسانی که نامی از آنها نیست و در کل کشور هم پراکنده هستند بعد میانگین سنی آقایانی که در شورای سیاست گذاری این جریان هستند ۵۵ سال است.

مردم بعد از این ماجرا ها یک مقدار به اصلاح طلبان بی اعتماد شدند،اصللح طلبان با چه سازو کاری باید مردم را مجاب به رای دادن و همکاری با خود کنند؟

مردم هم هوشمند و هم خیلی با حیا هستند،حواس شان هم جمع است واقعیت این است که وقتی به پای انتخابات می رسد همانطور که قبلا گفتم اصلاح طلب ها زیاد هستند و در تمام خانه ها بالاخره یک نماینده اصلاح طلبی هست و مردم روی حیا و مصلحت اندیشی جریان اصلاح طلبی را می پذیرند اما امروز این مشکل فرق می کند باید با مردم در تمام استان ها صحبت کرد و پای درد دل مردم نشست و حرفها یشان را شنید و برنامه ریزی کرد.

پس با این شرایط امیدی برای پیروزی اصلاح طلبان وجود دارد؟

امید که هست ولی ما الان داریم حرف می زنیم،اینده را کسی نمی تواند پیش بینی کند.اگر با همین وضعیت با تمام انتقاداتی که به اصلاح طلبان است من به ضرس قاطع می گویم اگر اتفاق خاصی پیش نیاید باز اصلاح طلبان پیروز میدان هستند،به شرطها و شروطها که ما دانشجویان،کارگران و فرهنگیان را از یاد نبریم.

علیرغم اینکه مسئولین معتقدند در کنوانسیون خزر اتفاق خاصی نیافتاده و باید مذاکره شود اما اعتراضات در فضای مجازی ادامه دارد ،این نشان دهنده چیست؟

متاسفانه نوع عملکرد بعضی از مسئولین ما به نحوی است که در برخی از تصمیم گیری ها شفاف سازی لازم را انجام نمی دهند یا بعضی از حرف ها را بعد ها می آیند و به مردم می گویند که مثلا فلان کار را کردیم، مردم نگران هستند ،از این بایت هم نگران هستند که نکند خدای نا کرده اتفاقی افتاده باشد و ما بی خبر باشیم .البته خوب بعضی ها هم به این نگرانی ها دامن می زنند ،منتهی دولتمردان و هرکس که مسئول اینکار است؛ اعم از مجلس و دیگر تصمیم گیران، عقل و خرد حکم می کند که آن کاری را که انجام می دهند و بالاخره یک ستوهی از آن به مردم مربوط می شود، قبل از اینکه دیگران بازگو شوند و مثلا فرض کنیم چند ماه پیش وزیر فلان کشور در حوزه خزر بیاید و بگوید فلان اتفاق افتاده، چرا خود مسئولین نمی آیند؛ برای مردم باز کنند و بگویند این پروسه ای است که مثلا در سال فلان اتفاقی افتاده و حرف هایی بوده و اتحاد جماهیر شوروی سابق چنین تصمیماتی گرفته بوده  و الان این پروسه به این شکل است و ما هم روی حقوق مردم با این شرایط قانونی و حقوق بین المللی ایستاده ایم و کوتاه هم نخواهیم آمد.این را تا یک جایی می توان روشن کرد ،متاسفانه می گذارند زمان از روی آن می گذرد و بعد می آیند توجیه می کنند.حالا هر چقدر هم توجیه کنند به این راحتی نمی توان جا انداخت که واقعا اتفاقی نیافتاده.

اصلا سوال من هم همین بود ،مردم نگران هستند و می گویند برخی سیاست ها نابخردانه بوده .حالا علیرغم اینکه هنوز اتفاق خاصی هم نیافتاده ،این رفتار ها را بر آمده از چه عملکرد هایی می دانید،آیا دولتی ها مقصر هستند؟

قطعا دولتی ها مقصر هستند ،شفاف سازی نمی کنند .هر موضوعی که در حوزه سیاسی یا کار دولت است یک ستوهی دارد ،ستوه اول ،دوم و سوم.ستوه اول این است که بالاخره مردم چون صاحب مملکت هستند باید بدانند برای اینکه اما و اگری در آینده نباشد، بگویند که مذاکراتی با این شکل در حال انجام است،ستوه دوم برای کارشناسان است که تجزیه و تحلیل می کنند و ستوه سوم محرمانه است تا آنجا که به نتیجه برسد و وقتی به نتیجه رسید می آیند به مردم اعلام می کنند.ولی متاسفانه ما همه چیز را محرمانه می گیریم و درست آن لحظه ای که بناست مردم حامی ما باشند یک ان قلتی آنجا گذاشته می شود که اینها یک تصمیماتی در آنجا گرفته اند که ما خبر نداریم.یعنی مردم را نامحرم می دانند،در جریان یکی از عملیات ها یکی از مسیولین که یکی از وزرا بود، می گفت: گفتند شما اینها را نگویید اتفاقاتی می افتد و یک سری مسائل دیگر،الیته در جای خاصی بودیم و تعداد محدودی بودیم، ایشان می گفت اگر اینها که دارند مدیریت جنگ را می کنند و جان خود را فدا می کنند اگر به اینها نگویم به کی باید بگویم.حالا مردم که صاحب مملکت هستند و هر هزینه ای را هم مردم باید پرداخت کنند،وقتی به آنها واقعیت ها گفته نشود همین باعث می شود آرام آرام دیگران جای این واقعیت هایی که لازم است به مردم گفته شود پر می کنند و بعد هم اما و اگر و عدم اعتماد ایجاد می شود و این در حق نظام و مردم و مملکت و حتی خود دولت ظلم است.دولت اول آخر خواهد گفت،فکر می کنید مثلا چند تا موضوع پیچیده سربسته بماند و بعدا بخواهد بگوید چه اتفاقی می افتد، بهتر است این را خیلی صادقانه و در یک سطح قابل قبولی برای مردم تبیین کند.زمان آن که بگذرد هر چقدر قسم و آیه و کار کارشناسی و حتی مدرک بیاورند مردم به راحتی نخواهند پذیرفت،چرا که مردم در زمان خودش امین و محرم دانسته نشده اند.البته اینکه شما می فرمایید اتفاقی نیافتاده اتفاقاتی دارد می افتد، این روندی که دارد پیش می رود و دولت تماما به دنبال توجیه است ( ما نمی گوییم چیزی امضا کرده اند نه امضا نکر ده اند)  این روند دارد به طرفی می رود که ما در موضع ضعف داریم قرار می گیریم و به ما یک سری چیز ها تحمیل خواهد شد، حداقل در حوزه محیط زیست،چرا که ما عمیق ترین قسمت خزر هستیم و هر چه آت و آشغال آنها استخراج کنند به سمت ما می آید.ما مشکل زیست محیطی پیدا می کنیم، این حداقل است که من می گویم یعنی اگر هیچ چیزی از دست نداده باشیم این برای خزر در حوزه ما فاجعه خواهد بود.حالا مسائل کف دریا و کشتیرانی و استخراج بماند، تمام این چهار کشور در حال استخراج هستند و تنها کشوری که استخراج نمی کند ما هستیم چون عمق مان بالاست و هزینه استخراج هم بالاست و چیز های دیگر که البته در زمان خودش به آنها پرداخته خواهد شد.

به بحث فضایی مجازی برگردیم،فردی با هوچی گری می آید و به رغم علمی که در این خصوص دارد یا نه میدان داری می کند و در این جامعه ملتهب یک موجی ایجاد می کند.دولت برای مهار این موج ها در فضای مجازی باید چه کاری انجام دهد؟

دولت در این قضیه سه کار می تواند انجام دهد،اول بداند که اصلی ترین یارش مردم هستند و می تواند به آن تکیه کند.مردم را به واقع و نه به لفظ امین و صاحب مملکت بداند و به مردم تکیه کند.بعد شفاف سازی کند و موضوع سوم اینکه قبل از اینکه بخواهد اقدام به کاری کند، بنشیند با کار کارشناسی از رسانه های مختلف قضیه را باز کند و نگذارند قضیه جلو برود و بعد تازه بخواهند هی توجیه کنند.دولت باید از این سه آیتم به درستی استفاده کند. در دنیا مرسوم است که بستر را فراهم می کنند و بعد به دنبال آن می روند و نه اینکه می روند قول و قرار و پیمان می گذارند و بعد می آیند توجیه می کنند.باید قبل از آن عهد و قرار انسان های وزین و خردمند و کارشناس را بیاورند و بنشینند صادقانه با مردم در مورد کارهایی که بناست اتفاق بیافتد صحبت کنند و بگویند این مراحل است و این کار کارشناسی.طرف مقابل گوشی به دستش می آید که مردم ایران پشت دولت آگاهانه و عالمانه ایستاده اند،. صدا و سیما مال این مملکت است، دولت باید نهایت استفاده از حقانیت و برای پیگیری کار های خود را  از صدا و سیما کند.سوئیچ فضای مجازی هم دست دولت است، دولت به جای اینکه یک سری پولها به این طرف و آن طرف بدهد که ریالی هم کار نمی کنند؛ بنشیند کانال های کارشناسی بگذارد ( نه اینکه حمایت الکی از دولت کنند) و به مردم آگاهی دهند.به جای اینکه بعضی از این دولتمردان حرف های صد تا یک غاز این طرف و آن طرف بزنند؛ بیابند با کارشناسان در این کانال ها به مردم آگاهی بدهند، آگاهی اصلی ترین اهرم حیات هر حکومت،دولت و جامعه است،متاسفانه دولت آگاهی نمی دهد ، کار کارشناسی نمی کند،از مردم در مواقعی که لازم است استفاده می کند،مردم را فقط یک جریانی می داند که هر جا لازم شد از آن استفاده کند.