کیهان: ظریف خاکسار شد و شریعتمدای محترم!!

روزنامه کیهان با رد این ادعا که نظام مدیر مسئول این روزنتمه را تحویل نمی گیرد، نوشت که در تقابل کیهان و ظریف، سرانجام آنکه خاکسار شد، ظریف بود و آنکه محترم ماند، حسین شریعتمداری بود.

به گزارش دنیای اقتصاد، روزنامه کیهان در یادداشتی با عنوان«خودمان را گول نزنیم! موضع کیهان، موضع نظام است» نوشت:

سایت غربگرا ضمن رد کردن ادعای یکی از هم طیفان خود تصریح کرد: مواضع کیهان در موضوع هسته‌ای و مذاکرات با غرب، موضع نظام است.

«عصر ایران» در تحلیلی، نوشته یکی از اعضای گروهک ملی مذهبی را مورد نقد قرار داده که ادعا کرده بود «مدیر مسئول کیهان از موضع همه‌کاره نظام، بیانیه مجمع روحانیون و مدرسین را به باد حمله گرفته است. در حالی که تمام توصیه‌های مدیر مسئول کیهان در باره خروج از ان.پی.تی خروج از برجام، ‌ترک مذاکرات وین، عدم مذاکرۀ مستقیم و غیرمستقیم با آمریکا از سوی نظام سیاسی تماماً نادیده گرفته می‌شود، روشن نیست که چرا وی همچنان از این موضع برای دیگران تعیین تکلیف می‌کند!».

عصر ایران نوشت: «فارغ از موضع مدیر مسئول روزنامۀ کیهان درباره این دو تشکل اصلاح‌طلب، به‌نظر می‌رسد در نوشته فوق، از نکته‌ای اساسی غفلت شده و آن هم اینکه، روزنامه کیهان «سقف مطالبات نظام» یا «اقدامات حداکثریِ محتمل نظام» را بیان می‌کند. خروج از برجام و ان.پی.تی و‌ ترک مذاکرات وین و …، اگرچه محقق نشده‌اند و احتمال تحقق‌شان در شرایط فعلی ناچیز است، ولی اگر کار رویارویی جمهوری اسلامی و جهان غرب به هر دلیلی بیخ پیدا کند، ممکن است محقق شوند.

حتی اگر اساساً قرار نباشد چنین مطالباتی محقق شوند، نفس طرح این مطالبات در حکم نوعی تهدید برای جهان غرب به شمار می‌روند و این کارکرد تهدیدآمیز، لابد سود و ثمری برای نظام جمهوری اسلامی دارد که آقای حسین شریعتمداری سال‌هاست مدیرمسئول روزنامه کیهان است و در هجده سال گذشته، همواره در جریان مذاکرات هسته‌ای ایران و غرب، مطالباتی چنین رادیکال را مطرح کرده است.

اگر تحلیل مذکوردرست باشد و مواضع مطرح شده از سوی مدیرمسئول روزنامه کیهان هیچ ربطی به خواست و اراده و سیاست نظام و روند کلی رویارویی جمهوری اسلامی جهان غرب نداشته باشد، قاعدتاً فرد دیگری باید بر صندلی مدیریت موسسه کیهان بنشیند. می‌گویند که رادیکال‌ها حرف آخر را اول می‌زنند. آقای حسین شریعتمداری هم یک حزب‌اللهی رادیکال است و آنچه را که نهایتاً گفته خواهد شد، ابتدائاً می‌گوید.

مدیر روزنامه کیهان، از آغاز مذاکرات هسته‌ای دولت روحانی با ۵+۱، مواضع ظریف و روحانی را غیرانقلابی قلمداد می‌کرد.

در جریان مذاکرات هسته‌ای، بسیاری به حمایت‌های رهبری نظام از تیم مذاکره‌کننده‌ اشاره می‌کردند و این حمایت‌ها را دال بر نامربوط بودن انتقادات حسین شریعتمدای می‌دانستند، ولی فرجام کار ظریف در دولت روحانی، به خوبی نشان داد که موضع انتقادی حسین شریعتمداری، موضع نظام بوده است. فقط چون حسین شریعتمداری رادیکال بود، حرف آخر را اول زده بود.

آقای شریعتمداری در دی‌ماه ۹۸ خطاب به مسئولان دولتی گفت: «سؤال من این است که آقایان! نگاه شما در عرصه‌‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی چه تفاوتی با دشمن دارد؟ تفاوتی ندارد، شما شبیه هم هستید.»

وی همچنین یک ماه بعد، در بهمن ۹۸، در انتقاد از مصاحبه جواد ظریف با روزنامه ‌اشپیگل گفت: «آمریکا با همه توان در پی آن است که از ایران اسلامی صدایی متفاوت و مغایر با صدای انقلاب بشنود و متأسفانه آقای ظریف بی‌آنکه بدانند، با اظهارات خویش در مصاحبه با ‌اشپیگل این فرصت را در اختیار دشمن قرار ‌داده‌اند!»

در آخرین ماه‌های دولت روحانی رهبری نظام با انتقاد از سخنان جواد ظریف درباره چند و چون سیاست خارجی، گفتند: «بعضی از این حرف‌ها، تکرار حرف‌های خصمانه دشمنان ماست. تکرار حرف‌های آمریکاست.»

نوشتۀ آقای […] دلالت دارد بر اینکه حسین شریعتمداری در گوشه‌ای نشسته و برای خودش مشغول تندروی است و نظام هم تحویلش نمی‌گیرد! در صورتی که واقعیت جز این است. واقعیت این است که در تقابل کیهان و ظریف، سرانجام آنکه خاکسار شد، ظریف بود و آنکه محترم ماند، حسین شریعتمداری بود. پایان این قصه به خوبی نشان می‌دهد که نگاه منکرانه به اهمیت سیاسی مدیرمسئول کیهان، چندان واقع‌گرایانه نیست. برای تحکیم مدعای فوق، کافی است تغییر موضع اخیر دبیر شورای عالی امنیت ملی پس از یادداشت انتقادی حسین شریعتمداری را به یاد بیاوریم.

اما جدا از این نکات، باید افزود که آقای […] در آغاز سال جاری مدافع ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی بود و از این حیث با روزنامه کیهان همسویی داشت. الان هم ابراهیم رئیسی بر کرسی ریاست جمهوری نشسته و کیهان به‌عنوان مهم‌ترین روزنامۀ حامی دولت وی، ملاحظاتش را دربارۀ سیاست خارجی مطرح می‌کند. اگر کیهان در دوران زمامداری روحانی به‌عنوان روزنامه مخالف دولت، درباره برجام و سایر مسائل سیاست خارجی موضع‌گیری می‌کرد، الان به‌عنوان روزنامه موافق دولت، مشغول تحلیل و موضع‌گیری درباره سیاست خارجی است. اینکه از روی کار آمدن دولت رئیسی استقبال کنیم و از اظهارنظر حامیان این دولت آزرده‌خاطر شویم، خودش نوعی سیاست یک بام و دو هوا است».