ایران قوی با افزایش امید مردم به آینده
آرمان شرق- امید است جناب رئیسجمهور حرف این دانشآموز عقبافتاده را نیز شنیدنی به شمار آورند و همانطور که از ابتدا گفتهاند، راه قویترشدن نه از غرب و شرق میگذرد و نه از شانگهای، بلکه نگاه به داخل و افزایش امید مردم به آینده راه قویترشدن است.
رئیسجمهور محترم در شروع مهرماه سال جاری زنگ آغاز رسمی سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ را به صدا درآورده و در همین مراسم از دانشآموزان درخصوص ویژگیهای ایران قوی پرسش کردند. این پرسش حاکی از سلیقه برجسته رئیسجمهور در انتخاب سؤالی است که منجر به ترسیم آینده کشور نزد نسل جدیدی که در کشور به بالندگی میرسد، است. در اینجا مایل هستم بهعنوان یک دانشآموز سابق یا همیشگی یا کماستعداد به خود شایستگیِ بودن در سلک دانشآموزی را بدهم تا بتوانم به سؤال رئیسجمهور پاسخ مناسب ارائه کنم. امید است این پاسخ نیز در زمره پاسخ دانشآموزان دیده و به آن توجه شود. اما ایران قوی کدام است؟ هر کشور را باید متشکل از سرزمین آن و مردم آن دانست، اگر چنین تصور کنیم مابقی آنچه در ذهن است، منشعب از این دو خواهد بود و ازجمله آنها حکمرانی است که علیالاصول برخاسته از ملت است. سرزمین عبارت است از محدوده جغرافیایی که به مرزهای کشورهای دیگر یا دریاها منتهی میشود و در آن موجودیهای خداداد، مانند دشتها، کوهها، معادن، رودخانهها، دریاچهها، جنگلها و آب پاک و سالم و هوای جانفزا وجود دارد و نیز مستحدثاتی که به یمن تلاش مردم و سرمایههای طبیعی کشور ایجاد شده است و مردم عبارتاند از جمعیت کشور با نژادهای مختلف، لهجههای متفاوت، آداب و رسوم مختلف که در این سرزمین زیست میکنند و از نعمات سرزمینشان برای زندگی استفاده میکنند و با تلاش و کار خود در همکاری و آبادانی سرزمینشان میکوشند. طبیعی است که مردم نوعا بهصورت فردی نگاهشان محدود به خود و اطراف خود است اما نگاه جامع مردمی از عهده حکمرانی برمیآید که روش زندگی منجر به آبادانی سرزمین را تعیین کرده و به اجرا بگذارند. شاید اگر به پاسخهایی که درباره ایران قوی داده میشود، نگاهی بیندازیم (نهفقط از دانشآموزان بلکه از عموم مردم) خواهیم دید که هر کس از ظن خود یار مسئله میشود. یکی خواهد گفت ایران قوی ارتش قوی میخواهد، یکی خواهد گفت ایران قوی اقتصادش باید قوی باشد، یکی خواهد گفت ایران قوی باید دارای مردمی باسواد و فرهیخته باشد، واقعا ایران قوی یعنی چه؟ اگر ایران بمب اتمی داشته باشد، ایران قوی است؟ اگر ایران زرادخانه موشکی، زرهی و سایبری داشته باشد، ایرانی قوی است؟ اگر ایران اقتصادی توانمند داشته باشد، ایرانی قوی است؟ اگر دانشگاهها و مراکز تحقیق پیشرفته داشته باشیم، ایرانی قوی داریم؟ اگر خروج سرمایه به صفر برسد و برعکس ورود سرمایه داشته باشیم، ایرانی قوی داریم؟ اگر مرزبانی توانمند و رزمندگان شجاع و ازجانگذشته داشته باشیم، ایرانی قوی داریم؟ وقتی پای حساب و کتاب در میان باشد، آنوقت تازه باید بیندیشیم که مفهوم ایران قوی چیست؟ واقعا کارگزاران حکمرانی در ایران خود چه تصوری از ایران قوی دارند و برای قویشدن چگونه میاندیشند و آیا همه کارگزاران اعم از رؤسای سه قوه، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت و مجلس شورای اسلامی در این خصوص تصوری دارند که از من دانشآموز که فکرم در درس و مشق و بازی است، توقع دارند؟ اندیشه رئیسجمهور و طرح مسئله ایران قوی بسیار شایسته تقدیر است اما آیا این سؤال را نمیتوان برای مسئولان مطرح کنند تا بیایند و آنچه در ذهنشان راجع به ایران قوی یا قویشدن ایران در ذهن دارند، برای مردم بیان کنند و از میان کشورهای موجود جهان آن کشوری را که به مدینه فاضلهشان نزدیکتر است، مثال بزنند. تصورات ذهنی و ساختن اتوپیا در ذهن بهخصوص برای کسانی که دستی در کلام و صنایع ادبی دارند، ساده است اما تشخیص عینی نمونه برگزیده بسیار مسئولیتآور است. راستی چرا مسئولان نمیگویند ایران قوی کدام است. مگر مسئولان این را گفتهاند که دانشآموزان آن را بگویند؟ تردیدی نیست که عمل به آنچه در اصول قانون اساسی آمده است، میتواند موجب قویشدن و حیات برتر ایران باشد اما همچنانکه هیچیک از برنامههای ششگانه پنجساله کشور به عمل نرسیده، اصول اشارهشده مربوط به قانون اساسی همچنان معطل مانده است. معمولا برای آنکه وضعیت یک سیستم یا نظام را بتوان سنجید، به دانش تجزیه و تحلیل سیستمها روی میآورند و اثرات متقابل زیرمجموعههای سیستم کلی را مورد توجه قرار میدهند. ایران بهعنوان یک سیستم کلی در جهان میتواند مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد و سیستمهای مختلف آن اعم از آنچه بهعنوان سختافزاری در کشور وجود داشته و دارد از قبیل امکانات طبیعی خداداد یا امکانات ساخته دست بشر و نیز نیروی انسانی و آنچه بهعنوان نرمافزاری مطرح است، به صورت تفکیکی مورد بررسی قرار گیرد. حال اگر خطکش مقایسه یا استاندارد مقایسهای کمتر موجود باشد، میتوان به رتبه ایران در جهان در مقایسه با دیگر کشورها و مقایسه با کشورهای مشابه مراجعه کرد و وضع زیرسیستمهای کشور را مورد سنجش قرار داد. طبعا انتظار نمیرود که ایران بتواند در همه موارد بهعنوان برترین و قویترین کشور شناخته شود. در یک نگاه کلی کشوری میتواند قوی شود یا قوی شناخته شود که پیکانهای حرکت زیرمجموعههای آن کشور حرکت به سمت جلو داشته باشد. اطلاعات مندرج در رسانههای کشور و مراجع رسمی کشور مانند بانک مرکزی و مرکز آمار ایران و نیز مراجع بینالمللی حاکی از عدم حرکت رو به جلوی پیکانهای زیرمجموعههای ایران است و البته در این اطلاعات کمتر به زیرمجموعههای امنیتی و نظامی پرداخته شده و اطلاعات آن منتشر نشده است. از واضحترین پیکانهای رو به عقب که مورد تصدیق همگان بوده و در آن مناقشه نیست، وضعیت محیط زیست ایران و نیز وضعیت کشاورزی است که غذای مردم را تهیه میکند. بیپرده باید گفت اگر چنین ادامه یابد، قویبودن هرگز نمیتواند رنگ واقعیت به خود بگیرد بلکه تقریبا به جز بخش دفاعی و برخی خدمات مانند انرژیرسانی به مردم (که آنهم خود جای بحث دارد) میتوان گفت که پیکانهای حرکت پدیدههای متشکله ایران اگر رو به عقب نباشد، رو به جلو حرکت ندارد. ازجمله این پیکانها علاقه به آب و خاک و نداشتن حسرت زندگی در دنیای غرب است. به گفته وزیر امور خارجه شش میلیون ایرانی در خارج زندگی میکنند. حال چند میلیون نفر سودای زندگی در غرب را دارند، معلوم نیست. امید است که این حرف خشم دوستان را برافروخته نکند؛ زیرا به قول سعدی دلایل باید قوی و منطقی باشد و از رگهای گردن برآمده از خشم کاری ساخته نیست. امید است جناب رئیسجمهور حرف این دانشآموز عقبافتاده را نیز شنیدنی به شمار آورند و همانطور که از ابتدا گفتهاند، راه قویترشدن نه از غرب و شرق میگذرد و نه از شانگهای، بلکه نگاه به داخل و افزایش امید مردم به آینده راه قویترشدن است./شرق-سیدمصطفی هاشمیطبا
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰