از روحانی قدردانی می‌کنم به خاطر کار‌هایی که می‌خواست انجام دهد اما نتوانست، چون نگذاشتند

پایان کابینه آقای روحانی رسما رقم خورد. می‌گویند من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق. کسی که از مخلوق قدردانی نکند از خالق قدردانی نکرده است. این گزاره‌ای عام است اما از همه مهم‌تر قدر‌دانی از زحمات برخی افراد خدمتگزار است.

تشکر از زحماتی که برخی در راه خدمت به ملت و کشور متقبل شده‌اند. بزرگواری گفته‌اند که «از روحانی قدردانی می‌کنم به خاطر کار‌هایی که می‌خواست انجام دهد اما نتوانست، چون نگذاشتند». این یک جمله تاریخی است.

در اینجا منظور نظر دیگر من یادآوری افراد دیگری هم هست؛ بیژن نامدار زنگنه و محمدجواد ظریف.

بیژن نامدار زنگنه را حدود ۴۰ سالی می‌شود که از دور و نزدیک می‌شناسم. انسان فروتن با زبانی تیز، بی‌ملاحظه و صریح و منطقی غیر‌قابل تردید که برای قدر‌شناسی از زحمات او به عنوان وزیر نفت و نیرو باید کتاب نوشته شود. او برای طولانی‌ترین مدت وزیر نفت بوده است و طی این سال‌ها گامی فراتر از درستکاری، پاک‌دامنی و پاک‌دستی نرفته است. او طی ده‌ها سال بدون سر و صدا کشتی بخش انرژی کشور را از توفان‌ها و گرد‌باد‌های جهت مخالف به سلامت عبور داد. کسی هم زبان به قدر‌دانی نگشود، منظورم کسانی است که بیش از متوسط شهروندان سرنوشت و روز‌گار آنان در گرو کار‌کرد او و همکارانش بود.

زنگنه علاوه بر یک متخصص بی‌مانند صنعت نفت و انرژی که شناخت و ارزیابی عالی بین‌المللی از او وجود دارد، فرد فرهیخته‌ای در تاریخ اندیشه علم، فلسفه اجتماعی، تاریخ ایران و معارف قرآنی است. از نوع نوادری که نمونه او ممکن است سال‌ها یافت نشود.

برای مهندس بیژن نامدار زنگنه، فرزند ایلات کرمانشاه، عمری طولانی همراه با سعادت و افتخار فزاینده آرزو دارم.

اما درباره خدمات ارزشمند دکتر ظریف باید بگویم، رسم است که کار هر تکنوکرات خدمتگزار به کشور و ملت را بی‌مایه بشمرند و او را در لایه‌ای از ابهام، انکار و بی‌توجهی دفن و منزوی کنند. این شیوه بسیار تکرار شده است. به همین خاطر لازم است ما به یاد داشته باشیم و فراموش نکنیم و درباره هر کس، خدمتش منهای اشتباهات اجتناب‌ناپذیر را ارج نهیم و قدردان باشیم. دکتر ظریف ممنون، خدا به همراهت.
دنیای اقتصاد/دکتر محمد طبیبیان