به‌جای تعامل با دنیا در حال تقابل هستیم

یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: ما در جهت تعامل با دنیا حرکت نمی‌کنیم و در تقابل با دنیا هستیم.برون رفت از این بحران‌های کشور مثل کسری بودجه، بدون تعامل با جهان امکان پذیر نیست.
محسن صفایی‌فراهانی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب با حضور در کلاب هاوس به سئوالات مخاطبان پاسخ داد.

به گزارش مدارا، گزیده از سخنان محسن صفایی فراهانی فعال سیاسی اصلاح طلب در اتاق خبر پارتی در کلاب‌هاوس:

ما در جهت تعامل با دنیا حرکت نمی‌کنیم و در تقابل با دنیا هستیم.

از ابتدا اقتصاددانان نبوده‌اند که بودجه کشور را تنظیم کرده‌اند بلکه توسط سیاست‌مداران اتفاق افتاده است.

برون رفت از این بحران‌های کشور مثل کسری بودجه، بدون تعامل با جهان امکان پذیر نیست.

بعد از انقلاب سرمایه‌دار شد یک بحث منفور و سرمایه‌داری کاری ناپسند قلمداد شد! و این باعث شد که سرمایه‌های فکری و فیزیکی از کشور خارج شوند.

به تدریج نوکیسه‌هایی پیدا شدند که فکر کردند اگر به حاکمیت بچسبند می‌توانند بیشتر بچاپند و اینها البته سرمایه‌گذار نیستند.

با توجه به اینکه تولید ناخالص ملی ایران ۴۱۰ میلیارد دلار است درحالی که ۱۰ سال پیش این عدد بیشتر از ۵۰۰ میلیارد دلار بود.

رهبر سابق چین می‌گفت با شوروی نمی‌توانیم کاری برای کشور کنیم و تنها راه ارتباط با آمریکاست.

امروز در سال ۲۰۲۱ چین ۲ هزار میلیارد دلار صادرات داشته که ۶۰۰ میلیارد دلار آن را به آمریکا صادر کرده است.

آیا چینی که درآمد سرانه مردم کشورش را از ۶۰ دلار به ۱۵ هزار دلار رسانیده، باخته؟!

من نمی‌گویم بریم با آمریکا ارتباط برقرار کنیم. من می‌گویم با هر کشوری که بتوان منافع ملی را تقویت کرد رابطه برقرار کنیم.

اول انقلاب، ما عقلشو نداشتیم که اول چاه رو بکنیم بعد منار رو بدزدیم، ما منار رو دزدیدیم و چاهی نبود و شد این وضعیت فعلی کشور.

شاید اگر شعارهایی که شاه در آبان ۵۷ داد را پیش از شهریور ۵۷ میداد، و نظام وقت اصلاح می‌شد، وضعیت کشور بسیار امیدوار کننده می‌شد.

به همین دلیل معتقدم اصلاح بهتر از انقلاب است، چون کسانی که روی کار می‌آیند می‌خواهند از صفر شروع کنند.

امیدوارم حاکمیت جمهوری اسلامی به این نتیجه برسد که بگذارند آنچه که مردم خواهان آن هستند، انجام شود.

بسیاری از حکومت‌های دنیا یک دست هستند، اما باید از نیروهای توانمند استفاده بشود.

اگر نیروهای یکدست فعلی قدرت فکر کردن در جهان امروز را نداشته باشند، بدون اینکه ساختار اقتصادی کشور را نداشته باشند، این ساختار یکدست شکست می‌خورد.

اگر آقایان به این که بتواند با کار برای مردم بتوانند رضایت آنان را کسب کنند، یک دست بودن حکومت خوب هست، اما وقتی توانایی و دانش و تخصص نباشد، بی‌فایده است.

ما امروز به تکنولوژی نو احتیاج داشتیم که مثل عربستان با راندمان ۴۵ درصد از چاه‌های نفت استفاده کنیم نه با راندمان ۲۰ درصد خودمان.

با توجه به اینکه تولید ناخالص ملی ایران ۴۱۰ میلیارد دلار است درحالی که ۱۰ سال پیش این عدد بیشتر از ۵۰۰ میلیارد دلار بود.

در اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ با کره جنوبی رقابت داشتیم اما امروز کره جنوبی ۳ برابر ما درآمد ناخالص ملی دارد.

ما امروز ما می‌توانستیم خوزستان را به‌عنوان یک استان شاخص و توسعه یافته داشته باشیم اما متاسفانه اینطور نشده است.

بعد از سال ۸۸ احزاب در ایران جایگاهی ندارند.

در جریان انتخابات فعال نبودم، انتخابات از اول روندش چیده شده بود و نتیجه آن روشن بود.

به اصلاح‌طلبان گفته بودم که نباید کاندیدایی معرفی کنید چون مشخص بود که رای تعیین کننده نیست.

خودی و غیرخودی در ایران اصلا معنی ندارد، هیچکس نمی‌توان بگوید این خودی است و آن ناخودی، وقتی معاون وزیر صنایع بودم به همکاران می‌گفتم هرکس که می‌خواهد سرمایه‌گذاری کند، باید برایش فرش قرمز پهن کرد.

علاوه بر فرار مغزها، فرار سرمایه هم در سال‌های گذشته در کشور به‌خاطر تقابل با غرب شکل گرفته است.

شما وقتی که توسعه را مبنا قرار نمی‌دهید، برای گذران زندگی روستاها تخلیه شده و روستایی‌ها به شهرها مهاجرت می‌کنند و این نشان دهنده‌های آن است که این بحران روز به روز در حال بیشتر شدن هستند.