عواقب و فواید انتخابات مشارکتی

ارمان شرق- درحال حاضر بحث بر سر این نیست که درنهایت چه کسی رییس‌جمهوری شود، بلکه نفس برگزاری انتخابات است که امروز موضوع بحث اصلاح‌طلبان قرار گرفته و بر این اساس است که ما فکر می‌کنیم برگزاری انتخابات رقابتی با مشارکت پرشور است که می‌تواند زمینه‌ساز اعتلا و اقتدار ایران عزیز باشد؛ نه آنکه انتخاباتی غیررقابتی برگزار شود و مانع از آن شویم که شهروندان به حق خود در راستای تصمیم‌گیری و تعیین سرنوشت دست پیدا کنند.

محمدرضا بادامچی در مطلبی در روزنامه اعتماد با عنوان عواقب و فواید انتخابات مشارکتی نوشت: پس از ماه‌ها گمانه‌زنی و کار تشکیلات و فعالیت سیاسی و رسانه‌ای گسترده پیرامون انتخابات بالاخره چندی قبل شورای نگهبان فهرستی از ۷ نفره به عنوان کاندیداهای نهایی انتخابات ریاست‌جمهوری رونمایی کرد که متاسفانه اغلب از یک طیف و جریان خاص سیاسی هستند و نمی‌توان سلایق و نظرات و دیدگاه‌های مختلف حاضر در جامعه را در آن تشخیص داد. حال آنکه انتظار بود این ۷ چهره، به ‌نحوی از طیف‌هایی گوناگون انتخاب می‌شدند که به‌ تعبیری همچون طیف‌های هفت‌گانه رنگین‌کمان، همه سلایق در این انتخابات حق انتخاب داشته باشند. به هر تفسیر اما درحالی شاهد چنین رویکردی از جانب شورای نگهبان نبودیم که پیش از این بسیاری از دلسوزان نظام و انقلاب نسبت به میزان مشارکت در انتخابات پیش‌رو ابراز نگرانی کرده و بیم آن را داشتند که در انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم به‌ دلایل گوناگون شاهد برگزاری انتخاباتی رقابتی نباشیم. حال در این شرایط در آستانه برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری قرار داریم و همزمان می‌بینیم برخی کاندیداهای انتخابات نیز با طرح شعارها و مواضع غیرقابل‌اجرا و غیرکارشناسی، آن‌دسته از شهروندانی را که همچنان بنای مشارکت داشته و دارند، با این پرسش روبرو می‌کنند که چگونه قرار است این وعده‌های بزرگ عملیاتی شود. نکته دیگر در شعارها و کمپین کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری و همچنین اظهاراتی که در مناظره‌ها از آنان شنیدیم، مواضع انتقادی اغلب این چهره‌هاست؛ به‌نحوی که انگار هیچ‌کدام از آنان تا امروز هیچ مسوولیتی در هیچ‌یک از حوزه‌های تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی نداشته‌اند. این در حالی است که به هر حال تمامی این عزیزان کم و بیش در سال‌های گذشته و حتی در حال حاضر، علاوه بر آنکه کاندیدای ریاست بر قوه مجریه هستند، در سمت‌های مهم دیگری نیز مسوولیت داشته و دارند و جالب‌تر آنکه بعضا در حوزه‌هایی نسبت به کمبودها و کاستی‌ها انتقاد می‌کنند که خودشان مسوولیت‌هایی داشته و دارند. فراموش نکنیم که ما ملتی فهیم داریم که برخلاف آنچه ظاهرا برخی دوستان متصورند، به‌ خوبی و با نگاهی دقیق و کارشناسی مسائل را دنبال می‌کنند و بیراه نیست اگر بگوییم جامعه تحصیلکرده ایرانی، در بسیاری از موارد نسبت به جزییات و مسائل مملکت آگاهی دارد. در این میان باید توجه داشته باشیم که «جبهه اصلاحات ایران» با حداکثر توان خود وارد میدان شد اما درنهایت هیچ‌کدام از گزینه‌های مدنظر این جریان سیاسی موفق به حضور در رقابت نهایی نشده‌اند؛ به همین دلیل اصلاح‌طلبان عملا‌ هیچ کاندیدایی در صحنه رقابت ندارد و این یعنی طیف وسیعی از شهروندان ایرانی، گزینه‌ای برای حضور در انتخابات ندارند که این وضعیت طبیعتا منجر به کاهش مشارکت در انتخابات می‌شود. با این همه شخصا معتقدم که هنوز فرصت داریم و اگر مسوولان به این باور برسند که درصورت حضور کاندیداهای همه سلایق، شاهد برگزاری انتخاباتی پرشور و رقابتی خواهیم بود، می‌توان به تغییر در این اوضاع امیدوار بود. این نکته نیز حایز اهمیت است که درحال حاضر بحث بر سر این نیست که درنهایت چه کسی رییس‌جمهوری شود، بلکه نفس برگزاری انتخابات است که امروز موضوع بحث اصلاح‌طلبان قرار گرفته و بر این اساس است که ما فکر می‌کنیم برگزاری انتخابات رقابتی با مشارکت پرشور است که می‌تواند زمینه‌ساز اعتلا و اقتدار ایران عزیز باشد؛ نه آنکه انتخاباتی غیررقابتی برگزار شود و مانع از آن شویم که شهروندان به حق خود در راستای تصمیم‌گیری و تعیین سرنوشت دست پیدا کنند.
منبع:اعتماد