این روزها که فرصت گردش در هوای پاک در شهر کم‌نظیر وین دست داده است، هر وقت از نزدیک هتل کوبورگ می‌گذرم که معمولا محل برگزاری مذاکرات برجام است که بیست سال است بدون نتیجه خاصی ادامه دارد، اولا از مجریان محترم این برنامه به خاطر گزینش محل این مذاکرات ییلاقی مرداد و شهریور تشکر می‌کنم. شهری که از لحاظ پاکی هوا، تمیزی محیط، آرامش و هنر و موسیقی بی‌همتاست. شهر هزاران کافه و رستوران که همیشه پر است و گویی مردم خودشان آشپزخانه ندارند. شهر مسطحی که برای استفاده از دوچرخه و اسکوتر یعنی روروئک ساده و برقی عالی است و استفاده هم می‌شود. شهری گسترده که فقط از یک سمت ارتفاعاتی مشرف به چشم‌انداز شهر دارد پوشیده از تاکستان‌هایی که به هر تاکستان اجازه داده‌اند محصولات خودش را در رستوران خود عرضه کند و گردشگاه مردم هنرمند و هنردوست محلی و گردشگران بیگانه است و شاید گوته دیوان شرقی-غربی خودش را در ستایش حافظ در حال و هوای مساعد همین تپه‌ها نوشته باشد. شهری با بالاترین میزان فضای سبز در جهان، شهری بی‌دود و بی‌ترافیک و بی‌بوق. فاقد هیجانات کتک‌کاری‌های خیابانی. شهری که مردم برای استفاده از تلفن همراه به کنجی پناه نمی‌برند و با نگرانی اطراف خود را نمی‌پایند. شهری که گویی شمار تندیس‌های سنگی و برنزی‌اش از کنج خیابان‌ها و میدان‌ها تا در و دیوار ساختمان‌ها و کلیساها و کاخ‌های امپراتوری و موزه‌ها تا ایستاده به ردیف درر أس پشت بام خانه‌ها، از شمار آدم‌های واقعی‌اش بیشتر است. شهری که مردم‌ سر شب در خیابان‌هایش در خیابان‌های گسترده پیاده‌رو موج می‌زنند و در خیابان‌هایش از ترافیک هم خبری نیست! شهری که اگر پای گشت ارشاد به آن برسد با یک لشکر هم که باشد در مقابل یک میلیون سوژه به‌شدت مورددار زمینگیر می‌شود تا قدر عافیت محجوبانه تهران را بداند. شهری که دانوب نه چندان آبی و شعبه‌هایش در میانش می‌خرامد. شهری دارای مترو و خطوط تراموا که با واگن‌های کشیده و زیبا زحمت اصلی حمل و نقل این باغشهر گسترده و دلگشا را برعهده دارد و سروصدا و دود و دم ندارد! شهری که در گوشه و کنار و در پارک و میدانش بساط هنرمندان برپاست. اوپرا و تالارها و تئاترها که جای خود دارد. از مجموعه این شواهد به این فکر افتادم که شاید به همین دلیل است که دست رشته کردن توپ میان تیم‌های برجامی بدون انگیزه پایان دادن به آن تا این اندازه به درازا کشیده است. راستش با دیدن این مزایا بیست سال گذشته که سهل است اگر سی سال دیگر هم طول بکشد جای تعجب نیست. روبه‌روی آن هتل ماریوت و در کنار آن بهترین رستوران‌ها در انتظارند.
فقط افسوس می‌خورم که چرا شهرداری هم ماموری به این کنفرانس ماراتن نفرستاد که گزارش بدهد خلوتی این شهر فقط به دلیل گرانی بنزین نیست. بنزین گران است حرفی نیست اما متر و خصوصا ترام در «همه» جا گسترده است. شما در تکمیل ایستگاه‌های زیرزمینی مترو موفق نیستید چرا خطوط سطحی ترام راه نمی‌اندازید که اولا در حواشی بزرگراه های کنونی و در خیابان‌ها میلیون‌ها نفر را جابه‌جا کنند. /اعتماد