فوتبال جای این صحبت ها نیست!

آرمان شرق– رضا رئیسی: جادوی قرن بیستم به دلبرانه ترین تفریح مردم در قرن بیست و یکم تبدیل شده است. هنر ورزشی که فراتر و بالاتر از هر رنگ و نژاد، نگرش و نگاه ، ایدئولوژی و آموزه های سیاسی، برخورداری یا عدم برخورداری، میلیاردها نفر در سراسر جهان را پای گیرنده های تلویزیونی میخکوب می کند، رمز و راز این توفیق و جذابیت البته در همین عاری بودن مستطیل سبز از تعلقات بیرونی و فرامتنی است و فدراسیون جهانی فوتبال یا به اختصار فیفا نیز عطف به همین مهم نهایت سعی و تلاش خود را مصروف می دارد که گزاره های فرامتنی و حواشی غیر فوتبالی را از کنار مستطیل سبز فوتبال دور داشته و اجازه ندهد که گرایشات و تعلقات غیر فوتبالی ساحت این ورزش را آلوده و حاشیه را بر متن غلبه دهد، پیرو همین رویکرد هر گونه شعارهای نژادی، قومی یا سیاسی از سوی تماشگران فوتبالی در سراسر میادین جهانی ممنوع و به مثابه ذنب لا یغفر است.

به گزارش آرمان شرق، حال در کشور ما چند سالی می شود که شماری از تماشاگر نماها هر از گاهی شعارهای قومیتی و نژاد پرستانه را در قالب تجزیه طلبی های کورکورانه خود سر داده و فضای فوتبال را آلوده به زشت ترین گفتارها و رفتارهایی می کنند هیچ جا و هیچ ارتباطی با فوتبال این هنر ورزش ناب و دوست داشتنی ندارد.

بی تعارف تماشاگر نماهای تیم تراکتورسازی تبریز در طول این چند سال هر از گاهی با این شعارها که البته و البته از سوی تعداد اندکی از حاضران در ورزشگاه سر داده می شود و بعد در ابعاد وسیع در فضای مجازی انتشار می یابد، به زعم خود به دنبال دست یابی به مطالبات و دغدغه های خود هستند و از دو چیز در این میان سوء استفاده می کنند. علاقه مندی و غیرت و غرور تماشگران خونگرم و دلداده تیم تراکتورسازی که در سراسر ایران شهره به این خصلت ها هستند و دیگری فرصت بازی فوتبال که در هیاهوی ایجاد شده و شلوغی رقم خورده برخورد با آنان را سخت و مشکل می کند.

تماشاگر نماهایی که خود نیز می دانند در پهنه آذربایجان همیشه سرافراز اندک هواخواه و کمتر گوش شنوایی برای آن مطالبات عجیب و غریب تجزیه خواهانه خود می یابند و می خواهند با سوء استفاده از توجهات دو چندان به فوتبال و نیز مقبولیت تیم تراکتورسازی در میان شهروندان آذری زبان، خودی نشان داده و اندک خود را پر شمار جلوه گر کنند.

نکته جالب توجه در فقدان هوشمندی و درایت و تفکر این جماعت همین بس که هیچ یک از معیارهای مقبول جهانی برای مطالبه تجزیه خواهی در این خطه موضوعیت و ارزش حقوقی و سیاسی و اجتماعی ندارد و از دیگر سو حتی مردم آذربایجان نسبت به متوسط جامعه ایران از رفاه و برخورداری بیش تری بهره مند هستند و حتی در قالب اجحاف های تاریخی یا تبعیض های اقتصادی هم نمی توان چنین موضوعی را در آذربایجان مطرح کرد و این جماعت وامانده از همه جا می خواهند از فضای فوتبال برای عقده گشایی های خود که اقبالی در افکار عمومی نیافته بهره بگیرند.

فضای این روزهای کشور که شرایط اقتصادی و متر و معیارهای آن را با نوساناتی روبرو ساخته و مشکلات و گرفتاری هایی در جامعه رقم زده است، این فرصت طلبان را به هوا و هوس انداخته که می توانند از این فضا برای خود ردایی مهیا کنند و شاهد بودیم که در روز جمعه نیز در ورزشگاه آزادی شعارهایی داده و اعتراضاتی به عمل رسانده و البته که خشونت و درگیری را هم چاشنی رفتارهای خود کردند، نابخردانی که همانند دشمنان بیرونی دچار اشتباهات محاسباتی شده و حواسشان نیست که اگر ما معترض عملکردها و رویکردهای برخی مسئولین اعم از دولتی و غیر دولتی هستیم و نقدهای کم و بیش زیاد بابت بسیاری از تصمیمات در حوزه های مختلف در بازه زمانی بلند مدت و نه حتی فعلی داریم، این به معنای آن نیست که اصول، چارچوب ها و ارزش های ساختاری و بنیادین ملی و میهنی خود را به فراموشی بسپاریم یا اجازه دهیم که در این فضا عده ای دچار سوء تفاهم شده و گمان برند که می توانند در چنین شرایطی هر گفتاری را مطرح و هر اقدامی را به انجام رسانند.

نکته آنکه فراتر از رویکردهای ملی و میهنی ما در برابر این رفتارهای مشمئز کننده، قوانین فدراسیون بین المللی فوتبال هم به شدت و بدون هیچ اغماضی این رفتارهای سیاسی و نژادپرستانه را محکوم کرده و در این زمینه هیچ شوخی و اغماضی ندارند و بر تماشاگران اصیل و ورزش دوست ترک زبان است که در برابر این تحرکات، فراتر از برخوردهای نهادهای ذیربط، ایستادگی کرده و اجازه نضج گیری آن در همان بدو کار را ندهند.

در دیگر سو شاهد هستیم که در فضای مجازی برخی فیلم ها از اعتراض و شعارهای اندک تماشاگرانی انعکاس می یابد، به این عزیزان هم باید متذکر شد که فراتر از درستی یا نادرستی اعتراض در این برهه زمانی و راهگشا بودن آن و اینکه اعتراض در چارچوب های قانونی و مسالمت آمیز حق یکان یکان شهروندان ایرانی است، این سبک اعتراض و سوء استفاده از عرصه ورزش و فوتبال به هیچ روی قابل پذیرش نبوده و جز آنکه فضای ورزشگاه ها را امنیتی و پر تنش کرده و فوتبال این جذابیت سرگرم کننده مردم را دچار ضربات مهلک کند و این تفریح و حال و خوش آن را در چنین فضایی از آنان بستاند، هیچ ثمری نداشته و مصداق بارز اقدام نامناسب در موقعیت نا مناسب است. کاش یاد بگیریم که هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد…

و البته بر مسئولان است که اهتمام ورزیده و مسیرهای امن، مطمئن و درست برای بیان اعتراض و نقد شهروندان را فراهم و حقوق حقه آنان بر اساس اصول قانون اساسی را ایفا نمایند.