موضوعی که بهرام صلواتی، رئیس رصدخانه ملی مهاجرت ایران می‌گوید: «با وجود هشدارهایی که ظرف دو، سه سال گذشته اعلام شده و پیشنهادهای اجرایی آن به حکمرانان داده شده است، اما در یک سال گذشته اراده، توانمندی و شاخص‌های بهبود را نمی‌بینیم. در عین حال، فرآیند بازسازی اعتماد در کوتاه‌مدت رخ نخواهد داد و باز هم خطر طولانی شدن این فرآیند را هشدار می‌دهیم.» ساده‌ترین نگاه به مهاجرت بستن چمدان است و هضم شدن در جامعه‌ای تازه.
اما به ازای هر رفتن، بخشی از جامعه مانده، ریز ریز و خرد خرد می‌ریزد. یک از دست رفتن است و خلأیی که سخت پر می‌شود. حالا این رفتن‌ها مدام گسترش پیدا می‌کند. خانواده‌ها از دوران مدرسه هوای رفتن را به سر بچه‌ها می‌اندازند. ترکیه یا کانادا مدارسی را برای بچه‌های مدرسه‌ای باز کرده‌اند. این وضعیت برای استادکاران هر حرفه نیز صادق است و تنها به تحصیل‌کرده‌های هر تخصص محدود نمی‌شود. تجزیه این‌چنینی جامعه، گام گذاشتن در مسیر بحران است. مسیری که با قوانین سخت‌گیرانه، افزایش قیمت خروجی یا سنگ‌اندازی در راه آزادسازی مدرک تحصیلی و آزمون آیلتس، به بن‌بست نمی‌رسد و تنها عقلانیت و اصلاح امور چاره کار است.
آمارهای خاک گرفته تغییرات اجتماعی
چشمه‌های خشکیده، زمین‌های تشنه که قاچ خورده و آسمانی که نمی‌بارد، چاره‌ای جز رفتن نمی‌گذارد. تغییرات اقلیمی، کشاورزی را تعطیل و روستاها را خالی می‌کند. این جمعیت چاره‌ای جز رفتن به شهرها ندارند، اما این جابه‌جایی هزینه‌های خاصی را تحمیل می‌کند که اقتصادی تنها یک بعد آن است. بهرام صلواتی می‌گوید: «تغییرات اقلیمی جزو اثرات پسینی و ریشه‌های مهاجرت است. زمانی من عدد دو میلیارد دلار هزینه از دست رفته را اعلام کردم که این میزان ارزش و اثر آتی دارد. اما برای دستیابی به پاسخی دقیق در این مورد، نیاز به نقشه‌ای پویا داریم که مهاجرت بین‌المللی، تغییرات اکوسیستم، صنایع و حتی پیوندهای خانوادگی- فرهنگی را بتوانیم روی آن ببینیم.
مثلا در جابه‌جایی‌های درون سرزمینی، موضوع آسیب‌های اجتماعی و حاشیه‌نشینی مطرح است، اما اینکه حاشیه‌نشینی چقدر منجر به مهاجرت معکوس، یا مهاجرت دوباره می‌شود، نیاز به داده داریم. اما متاسفانه همه شاخص‌های آماری ورود و خروج به استان‌ها و حتی روستاها به شهر، مربوط به سال ۹۵ است. پس با توجه به نبود آمارهای به‌روز، نمی‌توان پیش‌بینی درستی نسبت به آینده داد. وقایع سال‌های ۹۶، ۹۸، ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ هرکدام تغییرات عمده‌ای در کشور، مردم و روند مهاجرت ایجاد کرده است که برای پیش‌بینی آینده نیاز به اطلاعات به‌روز داریم.»
او با اشاره به تفاوت‌های اکوسیستم روستایی و شهری می‌گوید: «در مدل روستایی، فرد خود‌بسنده و خودمحور است که در تولید نقش دارد و در سیستم شهری، مصرف‌کننده‌ای است که معمولا در مشاغل رسمی با آموزش‌های رسمی مستقر می‌شود. در شرایطی که نظام آموزشی ما برای ایجاد اشتغال رسمی برای فارغ‌التحصیلان مشکل دارد، قطعا برای افرادی که از اکوسیستم غیررسمی یا غیر‌بومی جابه‌جا می‌شوند، مشکلات دوچندان خواهد شد. در عین حال، جابه‌جایی‌های درون سرزمینی در حال ناپایدار کردن یا نابودی مدل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور در بخش‌های مختلف است. متاسفانه این تغییرات و اثرات آن در رصد مهاجرت‌های داخلی بررسی نمی‌شود. با این شرایط، هر سه یا پنج سال به شکل منفعلانه‌ای متوجه می‌شویم که مثلا نیمی از گندم‌کاران در شهرها در حال انجام کارهای خدماتی هستند. خدماتی بدون تولید.»
نقش ابرعامل در مهاجرت عام
تغییرات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و اقلیمی در هر جامعه‌ای وجود دارد و هر کدام می‌تواند اثری بر مهاجرت، رشد یا بازگشت آن داشته باشد. اما وقتی همه با هم دست به یکی می‌کنند، فرار تنها راه ممکن است. رئیس رصدخانه ملی مهاجرت می‌گوید: «از سال ۹۸، اثرات اقتصادی را به صورت پررنگ داشتیم. در آن شرایط موضوعاتی مانند دسترسی به بازار کار، حقوق و دستمزد در صدر قرار داشت و عوامل اجتماعی و سیاسی در رده‌ای پایین‌تر. در سال ۱۴۰۰ نسبت به وضعیت اجتماعی هشدار دادم. یعنی وقتی افراد در حال ناامیدی از بهبود شرایط اقتصادی هستند، عوامل اجتماعی خود را نشان می‌دهد و به اثرات اقتصادی اضافه شده و هم‌عرض هم پیش می‌روند.
در سال ۱۴۰۱ عوامل سیاسی نیز به عوامل قبلی افزوده شد. حالا عوامل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به عنوان ابرعامل تشدیدکننده منجر به مهاجرت عام می‌شود و این سه عامل بر هم کنش دارد. حالا با انجام برنامه‌های کوچک نمی‌توان این مهاجرت را کنترل کرد. در سال ۹۹ نیاز به یک برنامه اقتصادی برای بهبود شرایط داشتیم، در سال ۱۴۰۰ برنامه اجتماعی نیاز بود تا خود را در مشارکت سیاسی آن سال نشان دهد که این برنامه‌ها وجود نداشت و در نهایت در ۱۴۰۱ شاهد اعتراضات سیاسی بودیم. یعنی با موضوعات اقتصادی شروع شد، با عوامل اجتماعی تشدید شد و به عوامل سیاسی رسید.»
عبور از تراز ۱۰۰هزارتایی مهاجرت
آمارهای فعلی مهاجرت ۶۵ هزارتایی در سال را نشان می‌دهد و حوادث اخیر می‌تواند سکوی پرتاب و عبور از این عدد باشد. بهرام صلواتی می‌گوید: «بین سال‌های ۹۹ تا ۱۴۰۰ افزایش ۳۰ درصدی را در مهاجران شاهد بودیم، اما بعد از حوادث ۱۴۰۱ این روند تشدید شده و از تراز ۱۰۰هزار مهاجر در سال به سرعت عبور خواهیم کرد. این رشد و موج فرار مغزها را می‌توان از ۶ تا ۹ ماه و نهایت یک سال دید. این اتفاق در فاصله سال‌های ۸۹-۸۸ نیز رخ داد، اما اتفاقی که در حال وقوع است و موجی که با آن مواجهیم، نسبت به آن سال بالاتر خواهد بود.»
تصمیم‌هایی که به اقدام می‌رسند
رفتن می‌تواند یک میل باشد و یک خیال که عمری بماند گوشه ذهن، اما گاهی یک اتفاق، جرقه بستن چمدانی است برای یک عمر. بهرام صلواتی می‌گوید: «ما یکسری تمایل داریم و یکسری تصمیم یا اقدام. کسانی که تصمیم گرفته‌اند، ممکن است هیچ‌وقت اقدام نکنند، اما وقتی وارد فرآیند اقدام شوند، تلاش برای انصراف‌شان، کار خیلی سختی است. در شرایطی که عوامل فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی به هم می‌پیوندند، فرد یا باید به کشورش علاقه‌مند باشد یا موضوعات خانوادگی یا شغلی مانع مهاجرت شود. در شرایط موجود، می‌توان حدس زد که درصد بیشتری از افراد به جمع تصمیم‌گیرندگان و اقدام‌کنندگان می‌پیوندند.»
هفت حلقه مهاجرت عام
مهاجرت نیز مانند المپیک حلقه به حلقه وصل است. زمانی که هفت حلقه، به هم قلاب شوند، آن لحظه‌ای است که مهاجرت عام آغاز می‌شود. رئیس رصدخانه ملی مهاجرت ایران می‌گوید: «هفت حلقه اصلی در شکل‌گیری فرآیند مهاجرت عام وجود دارد که حلقه نهایی، جو عمومی ناامیدی است که در صورت شکل‌گیری، افرادی که تا دیروز نیز قصد مهاجرت نداشتند نیز به آن فکر می‌کنند. در عین حال، با مهاجرت هر فردی، یک شبکه اطلاعاتی در مقصد شکل می‌گیرد که می‌تواند افراد اعم از خانواده یا وابستگان را تغذیه اطلاعاتی کند تا به شکل اقماری گرد هم جمع شوند. به این شکل مهاجرت افراد بر هم اثر می‌گذارند.»
شکستن روند صعودی مهاجرت
درهای اصلاح، از آن درهایی است که همیشه باز است، به شرط آنکه همتی برای عبور از آن داشته باشیم. بهرام صلواتی می‌گوید: «این را با کرونا می‌توان توضیح داد. رسیدن به پیک کرونا خیلی سخت نیست، اما آنکه چقدر در پیک بمانیم و چه تلفاتی داشته باشیم، مهم است. اگر با سرعت بازگردیم، می‌توان امید داشت که دوره موج مهاجرت را از سر بگذرانیم یا آن را معکوس کنیم. اما باید توجه داشت هرچه دوره ناامیدی طولانی‌تر باشد، معکوس کردن آن سخت‌تر و هزینه‌های دوچندان ایجاد می‌کند.
برای بازسازی امید، سال گذشته پیشنهادهای خود را به دولت سیزدهم در مورد مهاجرت، اعتمادسازی، افزایش امیدواری و ایجاد جاذبه سرزمینی میان نوجوانان ارائه کردیم و هشدار دادیم در صورت عدم اصلاح امور و اقدام به موقع، شاهد امواج سهمگین مهاجرت خواهیم بود که به‌طور دومینو‌وار ادامه پیدا می‌کند. این پیشنهادها ابعاد ریز و جزئی داشت. یعنی در حد پیچ و مهره‌های رابطه نیز توضیح و توصیه داشتیم. در بررسی‌ها مشاهده کردیم که درست مخالف آن انجام می‌شود. اراده، توانمندی و شاخص‌های این تغییر و اصلاح دیده نمی‌شود. در این شرایط می‌توان حدس زد که فرآیند بازسازی اعتماد در کوتاه‌مدت اتفاق نخواهد افتاد و باز هم نسبت به خطر هشدار طولانی شدن این فرآیند، هشدار می‌دهم.»
او می‌گوید: «اکنون ایرانیانی که خارج از کشور ساکن هستند، کشور فراسرزمینی تشکیل داده و زیست اقتصادی- اجتماعی- فرهنگی خود را ادامه می‌دهند، ولی از نظر روانی و روحی دچار آسیب‌های جدی شده‌اند که آسیب‌های آن به سادگی قابل ترمیم نیست. خانواده‌های ما هزینه‌های از دست دادن فرزندان خود را متحمل می‌شوند، ولی در عین حال فکر می‌کنم اگر جامعه و مخصوصا سیاستگذاران عقلانیت به خرج دهند، هنوز با مرحله چالش فاصله داریم و به آن نرسیده‌ایم، اما می‌توان گفت در شاخص‌های اجتماعی – مهاجرتی با سرعت در حال حرکت به آن سمت هستیم.»
مقصد جدید مهاجران ایرانی؟
مهاجرت دیگر محدود به طبقه نخبگان نیست بلکه بنابر آخرین بررسی‌های رصدخانه مهاجرت ایران، حکمرانی و مملکت‌داری، بی‌ثباتی اقتصادی و فساد نهادینه در کشور، تحریم، نوسان قیمت ارز، تورم و شرایط اقتصادی، پنج علل اصلی مهاجرت ایرانیان در سال ۱۴۰۱ بوده است. مجموع این علل اصلی و عوامل دیگر، کار را به جایی رسانده است که اکنون شاهد مهاجرت عام و توده‌وار ایرانی‌ها هستیم. طبق تعریف سالنامه مهاجرت ۱۴۰۱، مهاجرت عام به این معنی است که بیشتر طبقات و اقشار اجتماعی یک جامعه تحت تاثیر قرار گرفته و در آینده، شاهد بروز موج‌های مهاجرتی در آن جامعه خواهیم بود.
همه لوگوشون رو به پونیشا می‌سپارن!
تغییر مقاصد مهاجرت از کشورهای اروپایی به کشورهای همسایه، از جمله مواردی است که در سال‌های اخیر به چشم می‌آید. بهرام صلواتی، رئیس رصدخانه ملی مهاجرت ایران، در گفت و گو با «انتخاب» درباره علت تغییر این روند، گفت: «به دلیل اینکه میل به مهاجرت در داخل کشور افزایش پیدا کرده و از سوی دیگر ظرفیت کشورهای اروپایی یا مقاصد اصلی محدود است، بر این اساس مقاصد جدیدی همچون کشور ترکیه و کشورهای حوزه خلیج فارس شکل گرفته است که قسمتی از بار مهاجرتی ایران دارد در آنجا تخلیه می‌شود.»
وی ضمن بیان اینکه در آینده این کشورها به شکل کشورهای ترانزیت عمل خواهند کرد، افزود: «ترکیه تا کنون، حداقل برای مهاجران ایران و افغانستان بیشتر به عنوان کشور ترانزیت عمل می‌کرد. یعنی افراد خودشان را به آنجا می‌رساندند و بعد اگر می‌خواستند، به شکل قانونی یا غیرقانونی به کشور دیگری مهاجرت می‌کردند. ولی الان دیگر در خود ترکیه هم قسمتی از مهاجران ایرانی دارند رسوخ می‌کنند و در آینده نزدیک ما یک همسایه‌ای را در سمت شمال غربی خواهیم دید که بخش قابل توجهی از ایرانیان آنجا ساکن هستند.»
صلواتی درباره اقبال ایرانیان به خرید ملک در ترکیه بیان کرد: «در سالنامه ۱۴۰۱ اگر خرید مسکن یا ثبت شرکت در ترکیه را ببینید، متوجه افزایش چشمگیر سهم خرید مسکن از سال ۲۰۱۶ به این سو خواهید شد. بنابرین ما مشاهده می‌کنیم که بخشی از فرار سرمایه مالی، تحصیلی و سایر موارد، در آنجا انجام می‌شود. من نمی‌دانم مسئولان برای این بحث آمادگی دارند یا خیر؛ چراکه تنها خروج جامعه فراسرزمینی مسئله نیست بلکه بحث نگهداشت، ارتباط با این جامعه و بهره‌برداری از سرمایه‌های‌شان نکته‌ای است که تا الان، دست‌کم بر اساس مقاصد، برنامه‌ریزی خاصی نداشته‌ایم.»
مدیر رصدخانه مهاجرت ایران، درباره مهاجرت گروهی استارتاپ‌ها به کشورهای حوزه خلیج فارس، گفت: «در بحث استارتاپ‌ها، شرکت‌ها و تیم‌ها یک موقعیتی است که مهاجرت سرمایه‌گذار یا ایده‌پرداز را داریم. الان خیلی از کشورها به این نکته رسیده‌اند که سرمایه انسانی در ابعاد مختلفش، یعنی در سطح سرمایه‌گذار، ایده‌پرداز، مدیر، بدنه اجرایی و حتی افراد کارشناس، همه ذی قیمت هستند و خیلی از شرکت‌ها و تیم‌ها اگر می‌خواهند به کشوری، از جمله کشورهای حوزه خلیج فارس بروند، با این پیشنهادات رو به رو هستند که صرفا برای ثبت یا ایجاد شرکت اقدام نکنند بلکه برای راه‌اندازی و به نوعی اجرای این ایده هم اقدام کنند. به طور کلی نیروی انسانی ایران، مخصوصا نیروی کارشناس یا تحصیل‌کرده برای کشورهای دیگر جذاب شده است، بدین منظور اگر افراد بخواهند کسب و کاری راه بیاندازد، بهترین فرصت این است که از تیمی که با آن کار کرده، با آن آشنایی دارد، ایده را می‌شناسد و از همه مهمتر هزینه‌اش هم به نسبت همتایانش در آن کشور ارزان‌تر است، استفاده کند.»
وی خاطرنشان کرد: «با این تفاصیل باید حواسمان باشد یکی از دلایلی که شرکت‌ها مهاجرت می‌کنند، به مسائل زیرساختی که در این چندوقت اخیر هم پررنگ شده است، مربوط می‌شود. از جمله شرایط ناپایدار اینترنتی و ارتباطی که منجر به آسیب دیدن بسیاری از کسب و کارها شده است. مسئله اینترنت در خیلی از کشورها، امر پیش پا افتاده‌ای و ابتدایی‌ترین زیرساخت ارتباطی است و برای همین مهاجرت گروهی یک تیر و چند نشان می‌شود.»
خرید محبوبترین ماشین اصلاح و ریش تراش از جانبی
صلواتی ادامه داد: «حال در چند سال گذشته هم بحث زیست‌بوم، نوآوری و فناوری بسیار مطرح بوده است و ما هم سرمایه‌گذاری قابل توجهی کرده بودیم اما درست زمانی که داشتیم به بهره‌برداری نزدیک می‌شدیم، به واسطه یک سری از سهل انگاری‌ها، مسئله مهاجرت این افراد دارد رخ می‌دهد و شرکت‌ها هم دارند از این فرصت استفاده می‌کنند.»
وی در پاسخ به اینکه آیا می‌توان گفت موج مهاجرت استارتاپ‌ها شکل گرفته است، عنوان کرد: «در مورد موج مهاجرت استارتاپ‌ها نیاز داریم که یک پیمایش و آمار رسمی وجود داشته باشد. متاسفانه روی گروه‌های خاص یا به طور کلی روی جمعیت مهاجرین خارج از کشور، در داخل کشور خودمان اجماع آماری وجود ندارد و کار آماری دقیقی صورت نگرفته است. اتکای ما در سالنامه مهاجرتی‌مان بر منابع آماری خارج از کشور است. در پاسخ به پرسش شما باید بگویم که این موج هست و شواهد مستدلی هم موجود است که این اتفاق دارد می‌افتد ولی اینکه به شکل مستند اشاره کنیم، خیر. در بخش پنجم سالنامه اخیرمان هم عنوان کرده‌ایم که فقط برای کانادا و انگلستان از سال ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۱ حدود ۲ هزار ویزا در حوزه نوآوری استارتاپی فناوری و کارآفرینی ایجاد شده است. اینکه چه قدر ایرانیان توانسته‌اند برای بقیه کشورها از استارتاپ ویزا استفاده کنند، محل سوال است. در داخل کشور هم متولیان یا آماری ندارند یا آن را منتشر نمی‌کنند.»
صلواتی در خصوص افزایش پناهجویی همزمان با شروع اعتراضات اخیر، گفت: «اعتراضات اثرش را در شش ماه الی یک سال آینده نشان می‌دهد. ولی اگر آمار پناهجویی را، حداقل در چند سال گذشته نگاه کنید، مشاهده می‌کنید که ما در سال ۲۰۲۰ نسبت به ۲۰۱۹ یک کاهشی داشتیم که ناشی از کرونا بوده است اما در ۲۰۲۱ جریان پناهجویی دارد به سمت بالا برمی‌گردد. اگر در سال ۲۰۲۱ جریان رشد پناهجویی در جهان ۳۰ درصد بوده، برای ما ۳۵ درصد بوده است که از متوسط جهانی مقداری بیشتر است. قطع به یقین اتفاقاتی که اخیرا رخ داده است، اعتراضات و فضایی که شکل می‌گیرد، حتما اثرش را در سال آینده خواهد گذاشت.»
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰