نگاه بولدوزری جواب نمی‌دهد
آرمان شرق-شهردار تهران از نخستین روز فعالیت خود در شهرداری تهران از ایجاد قرارگاه اجتماعی برای حل چالش‌های اجتماعی شهر تهران سخن گفته بود. درحالی‌که ۹ جلسه قرارگاه اجتماعی برگزار شده است و پلیس نیز جمع‌آوری معتادان متجاهر را آغاز کرده اما هنوز به‌طور دقیق نقش شهرداری و وظایف آن در این قرارگاه مشخص نیست . اینکه استانداری تهران مسئولیت این قرارگاه را برعهده دارد یا شهردار تهران؟ اعضای شورای شهر نیز چندان از جزئیات فعالیت‌های شهرداری آگاهی ندارند .
هفته در کلاب «رسانه شرق» به موضوع قرارگاهسازی و بودجه ۱۴۰۱ شهرداری تهران پرداخته شد. شهردار تهران از نخستین روز فعالیت خود در شهرداری تهران از ایجاد قرارگاه اجتماعی برای حل چالش‌های اجتماعی شهر تهران سخن گفته بود. درحالی‌که ۹ جلسه قرارگاه اجتماعی برگزار شده است و پلیس نیز جمع‌آوری معتادان متجاهر را آغاز کرده اما هنوز به‌طور دقیق نقش شهرداری و وظایف آن در این قرارگاه مشخص نیست . اینکه استانداری تهران مسئولیت این قرارگاه را برعهده دارد یا شهردار تهران؟ اعضای شورای شهر نیز چندان از جزئیات فعالیت‌های شهرداری آگاهی ندارند . الهام فخاری، رئیس سابق کمیته اجتماعی شورای شهر تهران دراین‌باره به اطلاعات مبهمی که در خصوص قرارگاه اجتماعی وجود دارد، اشاره کرد و گفت: درباره موضوع قرارگاهسازی به‌صورت جسته‌وگریخته در اخبار مطالبی بیان شده و مصاحبه‌هایی نیز از مدیران و متولیان امر صورت گرفت؛ اما آن چیزی که از ترکیب قرارگاه خبری شده، بخشی از ساختار شورای اجتماعی استان یا بخشی از ساختار شورای اجتماعی وزارت کشور است.
وی ادامه داد: ما یک ساختار قانونی مشخصی به‌عنوان شورای اجتماعی ذیل ساختار وزارت کشور، به‌عنوان بالاترین مرجع حاکمیت داریم و برای آن ساختار دستورالعمل و آیین‌نامه‌ای وجود دارد، این قرارگاه همان ترکیب را دارد؛ به اضافه برخی از نهادهای نظامی که در آن دیده شده است.
وی با طرح سؤالاتی ادامه داد: اشخاص که این واژه را به کار می‌برند، براساس چه مفهومی این واژه را به کار می‌برند و این کلمه و مفهوم از چه دیدگاهی مطرح می‌شود؟ و زاویه دید و مبنای مفهومی مطرح‌کننده این طرح چیست؟ آیا قرارگاه را به‌عنوان یک واژه و خاستگاه نظامی مطرح می‌کند؟
فخاری درباره برداشت شخصی خود از این واژه گفت: برداشت شخصی بنده این است که بر این اساس واژه قرارگاه را مطرح نکردند بلکه به‌عنوان واژه و مفهوم کار گروهی فوری و فشرده مطرح شده؛ بنابراین به نظر می‌رسد قرارگاه را به مفهوم کار گروهی فوری و فشرده‌ای که البته اتکای به قوه نظامی و انتظامی هم دارد، به کار بردند. وی ادامه داد: حال بحث ما این است که آیا مطرح‌کردن قرارگاه یا قرارگاهسازی کار درستی است یا خیر؟ نیت مطرح‌کنندگان این است که این آسیب‌ها، عمیق‌تر از وضعیت موجود نشود و در سطحی‌ترین حالت ممکن این است هدف این باشد که چهره اجتماعی شهری مخدوش نشود؛ بنابراین در این موضوع همه ما مشترک هستیم؛ چراکه ما معتقدیم که باید از آسیب‌ها پیشگیری کنیم و نباید اجازه دهیم که عمیق‌تر و گسترده‌تر شود.
رئیس سابق کمیته اجتماعی شورای شهر تهران در ادامه اظهار کرد: تفاوت رویکرد ما به این مسئله این است که ما معتقدیم مسئله اجتماعی، مسئله روانشناختی و مسئله فرهنگی مسئله‌ای از جنس مسائل فیزیکی، مهندسی، سازه‌ای، زیرساختی و تأمین منابع اولیه نیست؛ اگرچه ممکن است آن زیرساخت‌ها را هم لازم داشته باشد اما حل مسئله اجتماعی و کاهش مسئله اجتماعی یا پیشگیری از آسیب‌ها زمان‌بر است.
فخاری با تأکید بر اینکه نباید منفعل بود و نباید کار اجتماعی را تعطیل کرد، افزود: تجربه تهران در دوره مدیریت مدیران مختلف چه در دوران مدیریتی که دوره مدیریت آنها کوتاه یا بلند بوده یا شهردارانی که بیش از چهار تا پنج سال شهردار بودند یا شهردارانی که دوره کاری آنها کوتاه‌تر بود؛ نگاه کنید و ببینید در کدام دوره پیشگیری از آسیب یا کاهش تبعات آسیب اجتماعی موفق‌تر بوده است؟ اتفاقا در جایی موفق بودند که از بگیر‌وببندها کوتاه آمده‌اند و این شیوه بولدوزر گذاشتن و رفتارهای فوری و انتظامی را تبدیل به ساخت زیرساخت‌ها، ارتقای خدمات اجتماعی و صرف وقت و انرژی در حوزه پیشگیری کردند.
رئیس سابق کمیته اجتماعی شورای شهر تهران گفت: اینکه ما می‌خواهیم یک کاری را انجام دهیم که کارستان باشد این قابل‌فهم است و به‌هر‌حال هر مدیری که می‌آید و در یک پستی قرار می‌گیرد، دوست دارد که یک یادگار خوب و اثر ماندگار از خود بر جای بگذارد. در‌واقع می‌خواهد کاری انجام دهد که در نظر دیگران نکردن، نخواستن، نتوانستن و نشده ثبت نشود ولی مسئله اینجاست که در مورد بحث آسیب‌های اجتماعی با رویکرد‌های فیزیکی، مهندسی و نظامی نمی‌توان مسئله اجتماعی را پاک و حل کرد. تجارب خود دوستان در بیش از چهار دهه گذشته نشان می‌دهد که مسائل فرهنگی و اجتماعی از راه طرح ضربتی فقط یک دوره موقت از جلوی چشم پنهان‌شدن را طی می‌کند و در جاهایی دیگر به‌صورت منتشر و به‌صورت بیرون‌زدگی‌های عجیب‌وغریب خود را نشان می‌دهد.
وی ادامه داد : شاید فکر کنیم که با یک طرح ضربتی و یک قرارگاه تاحدودی نظامی، در برخی از محلاتی که در حوزه آسیب‌ها بیشتر نمادین شده، تعدادی از افراد را دستگیر کرده و به کمپ‌های ترک اعتیاد برده که مهارت‌آموزی و پاک‌سازی فیزیکی می‌شوند ولی واقعیت این است که مگر مسئله آسیب اجتماعی، اعتیاد، توزیع مواد و بحث‌هایی از این دست مگر محدود به محلات شوش و هرندی می‌شود؟ مگر در کوچه‌پس‌کوچه‌های مناطق دیگر مثل ۱، ۲ و ۳ یا مناطق دیگر تهران این مسئله وجود ندارد؟ بنابراین طرح ضربتی فقط در برخی از این کانون‌ها، یک فشار ناگهانی و فوری ایجاد می‌کند و به نظر بنده شاید واقعا برای خود کسانی که فکر می‌کنند با ایده قرارگاه می‌خواهند اقدام مثبتی در این راستا انجام دهند، بعدها ناامیدکننده و ضدانگیزه خواهد شد. مهدی شیرزاد، رئیس سابق ستاد مدیریت محله هم با تأیید صحبت‌های فخاری گفت: ما همواره با این موضوع مواجه بودیم که در رابطه با آسیب‌های اجتماعی یک نگاه پررنگ امنیتی و انتظامی وجود داشته و گاهی طوری با معتاد متجاهر و اشخاص در معرض آسیب برخورد می‌کنند که گویی این افراد نیز مثل پسماند باید از مرئا و منظر شهر جمع‌آوری شود و به کرامت انسانی این افراد و شرایطی که منجر شده تا این فرد در چنین موقعیتی قرار بگیرد، توجه نمی‌شود.
وی در ادامه گفت: شهرداری در حوزه آسیب‌های اجتماعی، کمترین مسئولیت را دارد و به معنای حل ریشه‌ای است و بخش عمده این موضوع به سیاست‌های اقتصادی، رفاهی و تأمین اجتماعی و مسائلی از این دست برمی‌گردد که این موضوع مستلزم ورود نهادهای تخصصی برای حل این مسئله است.
به گفته رئیس سابق ستاد مدیریت محله، ضریب توفیق اینکه فرد معتاد متجاهری که به کمپ می‌رود چقدر احتمال وجود دارد بعد از ترخیص از کمپ، دوباره به سمت اعتیاد و مواد مخدر روی نیاورد، بنا بر تحقیقات و آمار به‌دست‌آمده، ۱/۵ درصد بوده است. این آمار نشان می‌دهد معمولا این شیوه‌ها موفق نبوده و شما برای چند ماه فردی را تحت شرایطی سخت ایزوله و سم‌زدایی می‌کنید و بعد خیلی زود آن شخص مجددا به سمت مواد مخدر برمی‌گردد.
آرش نصر‌اصفهانی، مدیرکل سابق دفتر مطالعات اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران، به دیدگاهی که طرفداران قرارگاهسازی به آن معتقد هستند اشاره کرد و گفت: مسئله اصلی قرارگاهسازی، انضباط‌بخشی به فضای شهری است و مسئله آن این است که بخشی از فرودستانی را که در فضای شهری حضور دارند، از شهر حذف کنید؛ حال این افراد چه بی‌خانمان و کودک کار باشند و چه دست‌فروش و زباله‌گرد. بنابراین در‌واقع شما همه کسانی که عناصر نامطلوب در فضای شهری هستند، از شهر حذف می‌کنید.
نصر‌اصفهانی ادامه داد: بحث‌هایی که در رابطه با این موضوع می‌شود که به دنبال حل مسئله اعتیاد هستند، این حرف‌ها، شوخی است و همه کسانی که موضوع اعتیاد را می‌شناسند، می‌دانند که بیشتر حذف از فضای شهری است.
در بخش بررسی بودجه ۱۴۰۱ شهرداری تهران و قرارگاه اجتماعی نیز مجید فراهانی، رئیس سابق کمیته بودجه شورای شهر تهران گفت: در جست‌وجوی ساده‌ای که داشتم، در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۴۰۰ آقای زاکانی وعده راه‌اندازی قرارگاه اجتماعی را ظرف مدت ۱۴ روز آینده دادند. الان بیش از سه ماه از آن تاریخ می‌گذرد اما هیچ گزارشی از فعالیت‌ها، اقدامات و موفقیت‌های این قرارگاه داده نشده است؛ به‌ویژه در مورد قرارگاه اجتماعی که خیلی روی آن مانور داده شد، نه فعالیت‌ها، نه ساختار، نه بودجه آن و نه تقسیم کار آن با سایر دستگاه‌ها و نه حتی نقشه راه فعالیت‌های خود را شفاف و روشن اعلام نکرده‌اند و منتشر نشده است.
رئیس سابق کمیته بودجه شورای شهر تهران ادامه داد: واقعیت این است که هرگونه اقدامی در مجموعه مدیریت کشور اگر مبتنی بر مطالعه خاص نباشد و برنامه‌ای برای آن چیده و بودجه‌ای برای آن دیده نشده باشد، قبل از اینکه به اصلاح بینجامد، به فساد ختم خواهد شد. نگاه به قرارگاه اگر کارهای سریع، فوری و انقلابی و طرح‌های ضربتی باشد، قبل از اینکه به موفقیت برسد، یک نگاه آسیب‌زا خواهد شد. وی گفت: شاهد بودیم در پنجم آذر، بسیج مانوری را در محله هرندی داشت و آنجا گفته شد اصلی‌ترین کار این است که افراد متجاهر جمع‌آوری شوند. واقعیت آن است که ما کانون‌های متعددی برای بحث معتادان متجاهر داریم. همان‌طور‌که گفته شد، یکی از اهداف این قرارگاه سامان‌دهی و جمع‌آوری معتادان متجاهر، کودکان کار، زباله‌گردها و کسانی است که به قول شهردار تهران، چهره شهر را ناشایست کردند و وعده داده شد در کمتر از سه ماه این افراد جمع‌آوری می‌شوند و با یک کار فوری، سریع و انقلابی این اتفاق بیفتد. در‌صورتی‌که واقعیت آن است که نگاه غیر‌فرهنگی به پدیده‌های فرهنگی و نگاه نظامی به پدیده‌های اجتماعی، آسیب‌زاست. فراهانی با بیان اینکه باید نگاه ما در حوزه آسیب‌های اجتماعی، نگاه حل مشکل و آسیب‌های اجتماعی باشد، ادامه داد: واقعا اگر فکر می‌کنید با ایجاد قرارگاه می‌توان در این حوزه قدمی برداشت، باید نگاه، نگاه حل مسئله باشد؛ چراکه این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که برای این کار، یک پروژه بزرگ تعریف کرده و مطالعاتی در این خصوص انجام شود و برای آن بودجه و ساختار تعیین کرده و تقسیم کار و تقسیم بودجه برای هر‌یک از اعضا و قسمت‌ها در نظر گرفته شود. وی در ادامه اظهار کرد: اگر یکباره مثل حمله به محله هرندی اتفاق بیفتد و معتادان متجاهر را با خشونت از محله جمع‌آوری کنید، افراد به مناطق دیگر تهران سرازیر خواهند شد. اگر همین الان به محلات ترمینال جنوب مراجعه کنید، تمام کوچه‌پس‌کوچه‌های این محله پر از معتاد است. به نظر شما اینها از کجا آمده‌اند؟ اینها در‌واقع از محله هرندی آمده‌اند؛ یعنی اتفاقی که می‌افتد این است که با برخورد نظامی، فوری، انقلابی و چکشی بدون مطالعه و ساختار، نتیجه این می‌شود که یک جایی را ظاهرا در اماکن عمومی درست می‌کنید اما حواس‌تان به این نیست که این مشکل از قسمت‌های دیگر نمود پیدا خواهد کرد. او در بخش دیگری از سخنانش به بودجه ۱۴۰۱ شهرداری اشاره کرد و گفت : بودجه ۵۶ هزار‌و ۸۶۸ میلیارد تومانی شهرداری برای سال ۱۴۰۱ که تحویل شورای شهر شد، به قول شهردار، بودجه‌ای است که یک تحول جدی در روح و کالبد شهر ایجاد کند و این بودجه نسبت به بودجه ۳۷هزار‌و ۷۰۰ میلیارد تومانی ۱۴۰۰، ۵۱ درصد رشد دارد.
فراهانی ادامه داد: برای بودجه ۱۴۰۰ شهرداری را ملزم کردیم که برای هر تبصره، منابع و مصارف مشخص و شفاف اعلام کند و آنها را در قالب یک جدول و در ردیف‌های بودجه بیاورد. این اتفاق، اتفاق خوبی بود که افتاد و در بودجه سال ۱۴۰۰ به این شکل، بودجه بسته شد. در‌حال‌حاضر کاری که در بودجه سال ۱۴۰۱ صورت گرفته، با عقب‌گردی، این بودجه‌ای که پیشنهاد شده، دوباره آن روال گذشته احیا شد و بودجه در‌حال‌حاضر ۵۶ هزار میلیارد تومان نیست و حدود ۱۰ تا ۱۴ هزار میلیارد تومان در تبصره‌ها پنهان شده؛ یعنی رشد بودجه بسی بیشتر از ۵۱ درصد است و نزدیک به بالای ۷۰ درصد نسبت به گذشته رشد دارد و خود این موضوع یک گام خیلی جدی برای عدم شفافیت و در تعارض با دستورالعمل وزارت کشور است.
وی در ادامه گفت: اگر به سایت shafaf.ir مراجعه کنید، ملاحظه می‌کنید که در هر چهار سال، لایحه شهرداری و مصوبه شورای شهر موجود است؛ یعنی به محض اعلام، بودجه در آن سایت منتشر می‌شد. در‌صورتی‌که در‌حال‌حاضر بودجه به‌عنوان یک سند محرمانه تلقی می‌شود و در هیچ‌جا به‌صورت علنی منتشر و ارسال نشده و درباره بودجه از مردم نظرخواهی نشده است که این کار خیلی جالب نیست و رویکرد مناسبی را نوید نمی‌دهد.
فراهانی با بیان اینکه در یکی از بندهای بودجه مقرر شد تا گزارش عملکرد بودجه و همچنین تبصره‌ها در اختیار شهروندان قرار بگیرد، ادامه داد: مقرر شد در راستای ارائه گزارش عملکرد بودجه و همچنین تبصره‌ها، هر ۱۵ روز یک بار در قالب سامانه‌ای که شهرداری تهیه می‌کند، به اطلاع شهروندان برسد و گزارش عملکرد ماهانه، در هر ماه در صحن شورا قرائت شود که تاکنون یک بار این گزارش قرائت شد ولی منتشر نشد و باوجود پیگیری‌های بسیار و با وجود اینکه این سامانه در دوره‌های گذشته آماده بهره‌برداری بوده و یک بار نیز به‌روزرسانی شده بود، آن تبصره حذف و عملا یک ضربه دیگری به مقوله شفافیت و اطلاع‌رسانی بودجه به مردم و اینکه هزینه‌هایی که توسط مردم پرداخت می‌شود، صرف چه می‌شود و عملکرد بودجه چگونه است، زده شد.
رئیس سابق کمیته بودجه شورای شهر تهران با بیان اینکه در‌حال‌حاضر حدود ۷۳ درصد منابع شهرسازی رشد پیدا کرده است، افزود: در بودجه امسال حدود ۲۸ میلیارد تومان فقط منابع شهرسازی در نظر گرفته شد و فروش ملک نیز با ۸۸ درصد رشد، جزء بالاترین رشدهاست که به حدود ۹ هزار میلیارد تومان رسیده است و این اعداد و ارقام نشان می‌دهد که تکیه اصلی و اساسی شهرداری بر رشد بودجه‌ای که اتفاق افتاده است، بر تراکم‌فروشی و همچنین املاک شهر گذاشته شده است.
او با تأکید بر اینکه مسلما معلوم است که قرار است چه بلایی به سر شهر بیاید، تصریح کرد: عرصه و عیان شهر، محدود است و این متعلق به همه آیندگان و نسل‌های بعدی و فرزندان فرزندان ماست و وقتی ما اجازه می‌دهیم که این عرصه و عیان محدود فروخته شود، برای اینکه امروز این شهر را اداره کنیم؛ مثل کسی است که خون خود را یا اعضای ضروری بدن خود را که باید تا آخر عمر باعث بقای او شود، می‌فروشد تا بتواند امروز خود را اداره کند و درآمدی داشته باشد؛ بنابراین این نگاه، نگاه درستی نیست.
حجت‌اله میرزایی، معاون اسبق برنامه‌ریزی شهرداری تهران، در پاسخ به این سؤال که تفکر پشت بودجه را چطور می‌بینید و با توجه به شرایط کشور و شهر تهران، این افزایش بودجه چه معنایی دارد؟ اظهار کرد: بودجه سند دخل‌و‌خرج شهرداری تهران و هر سطح دیگر است؛ اما واقعیت این است که بودجه فقط سند دخل‌و‌خرج نیست بلکه بودجه انعکاسی از تصورات ذهنی بودجه‌ریزان و سیاست‌های کلانی است که بودجه‌ریزان یا سیاست‌گذاران اقتصادی و اجتماعی برای منطقه نفوذ خود طراحی کردند.
او در ادامه گفت: بودجه انعکاسی از ساختار حقوقی و اقتصادی یک کشور یا یک شهر است و اینکه الان تحلیل می‌کنیم که برای مثال ۴۰ یا ۵۰ درصد از بودجه قرار است از محل تراکم‌فروشی یا شهرفروشی تأمین شود، این انعکاسی از ساختار مالی شهری تهران و ساختار خیلی معیوب است که البته اگر دقیق و موشکافانه و به‌طور واقعی نگاه کنیم، به‌طور قطع به بیش از ۷۰ درصد خواهد رسید.
میرزایی در ادامه با بیان اینکه بودجه انعکاسی از نظام تشکیلاتی و سازمانی یک کشور یا یک شهر است، اظهار کرد: سطح بودجه انعکاسی از سطح دیوان‌سالاری و توانایی آن برای حل مسائل، به معنی روشن‌تر، انعکاسی از تئوری‌ها و ذهنیت‌هایی است که سیاست‌گذاران برای حل مسائل در ذهن خود می‌پرورانند و به آن اتکا می‌کنند.
او گفت: بودجه ۱۴۰۱ شهرداری، بسیار شگفت‌انگیز است، از یک طرف شهردار جدید و مدیریت شهری ششم در همان ماه‌های اول استقرار، بودجه بلندپروازانه شورای پنجم برای ۱۴۰۰ را تعدیل کرد و از ۴۸هزار‌و ۸۰۰ میلیارد تومان به ۳۷هزار‌و ۷۰۰ میلیارد تومان کاهش داد و یک‌دفعه به‌طور ناگهانی در یک جهش ۵۱درصدی از ۳۷هزار‌و ۷۰۰ میلیارد تومان به ۵۶ هزار میلیارد تومان افزایش داد و این اصلا قابل‌فهم نیست که چرا آن کاهش انجام شد و این افزایش بزرگ و غیرمتعارف با چه ذهنیتی انجام شد و در این دو تا سه ماه اخیر چه اتفاق بزرگی روی داده است که همه معادلات را به هم زده و این امکان فراهم است که یکباره یک جهش ۵۱درصدی را در بودجه اعمال کنند.
معاون اسبق برنامه‌ریزی شهرداری تهران در ادامه بیان کرد: به نظر می‌رسد که بودجه ۱۴۰۱ بسیار بلندپروازانه است و بنده بعید می‌دانم که بیش از ۷۰ درصد آن محقق شود. بخش عمده‌ای از منابعی که در بودجه دیده شده، با پیش‌بینی‌هایی که از اقتصاد ایران برای سال ۱۴۰۱ وجود دارد، تحقق‌پذیر نیست.
او گفت: آقای زاکانی و شهرداری ششم همان راهی را می‌روند که آقای قالیباف در دوره چهارم رفتند. در دوره چهارم اگر دقت کنید با وجود آنکه نرخ رشد بودجه شهرداری در چند سال متوالی، کمتر از ۱۰ درصد بود، عملا می‌شود گفت که بودجه واقعی در قیمت ثابت روند کاهشی داشت؛ ولی در همه سال‌های دوره آخر قالیباف، یک‌سوم منابع درآمدی شهرداری از محل استقراض از بانک‌ها بود. زاکانی این کسری بزرگ را از کجا می‌خواهد تأمین کند؟ آیا امکان تراکم‌فروشی وجود دارد؟ شهرداری، بانک مرکزی ندارد که از آن استقراض کند و فقط یک بانک شهر دارد که خیلی زود به‌هم‌ریختن شاخص‌های آن و خروج از حساب‌ها و استانداردهایی که بانک مرکزی تعیین کرده خودش را نشان می‌دهد؛ کما‌اینکه همین الان وضعیت بانک شهر، وضعیت مناسبی نیست و به خاطر فشارهای غیرمتعارفی که در گذشته به این بانک به‌خصوص توسط شهرداری تهران آمده، هم املاکی را چندین برابر قیمت به بانک فروختند و هم در یک سطح وسیعی بدون رعایت الزامات و ضوابط بانکی از بانک شهر استقراض کردند.
او ادامه داد: نه امکان فروش اموال وجود دارد، برای اینکه اساسا اموالی وجود ندارد و اگر هم داشته باشد در شرایطی که نرخ مبادلات زمین، مستغلات و املاک در تهران به کمترین سطح خود در ۴۰ سال اخیر رسیده و اساسا فروش این اموال و تأمین از محل آن، غیرممکن است. همین‌طور امکان تراکم‌فروشی وجود ندارد. در شرایطی که حدود مثلا ۳۰ هزار پروانه مسکونی در ابتدای دهه ۹۰ بود، در‌حال‌حاضر به حدود هفت هزار پروانه مسکونی ساخت‌وساز یا کمتر رسیده‌ایم؛ یعنی حدود ۷۶ درصد کاهش صدور یا از آن طرف تقاضا برای سرمایه‌گذاری در بخش مسکن رسیدیم. تراکم‌فروشی در کجا و در کدام بازار می‌خواهد انجام شود؟
او گفت: شهر تهران در بدترین شرایط از نظر رکود تورمی قرار گرفته است و این موضوع در چهار دهه گذشته نیز بی‌سابقه است که این حجم پایین معاملات و همچنین حجم پایین تقاضا برای سرمایه‌گذاری در مسکن در بالاترین قیمت‌های مسکن که از سال ۸۴ تا به الان، ۵۰ برابر یا پنج هزار درصد گران شده و افزایش یافته است و در برخی از مناطق بیشترین افزایش را داشتیم و بیشترین افزایش را در مناطق یک و دو داشتیم و رقم افزایش خیلی خیلی بیشتری است و گاهی اوقات تا ۸۰ برابر نیز رسیده است. در چنین شرایطی بازی با کارت تراکم یا فروش اموال اساسا غیرممکن خواهد بود و گره رکود تورمی را از آنچه هست، کورتر خواهد کرد.
میرزایی ادامه داد: کما‌اینکه دستکاری نرخ‌های عوارض ساختمانی از سوی شورای پنجم به‌شدت این رکود تورمی را تعمیق بخشید و به‌هیچ‌وجه نتوانست به مدد شورای اصلاح‌طلب و شهردار منتخب بیاید؛ کما‌اینکه بودجه بلندپروازانه ۱۴۰۰ به‌سرعت تعدیل شد، برای اینکه امکان تحقق آن در این سال به‌هیچ‌وجه وجود نداشت. این موارد، کلیتی است که می‌توان در سطح کلان بیان کرد. در خوش‌بینانه‌ترین حالت ممکن برآورد می‌شود که نرخ رشد اقتصادی ایران در سال ۱۴۰۱ به حدود ۳/۵ درصد و نرخ تورم چیزی حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد کاهش پیدا کند و هیچ‌کدام از این دو تا بهبودی را برای کلان‌شهر تهران در بر نخواهد داشت. معاون اسبق برنامه‌ریزی شهرداری تهران در ادامه گفت: به نظر می‌رسد که نگاه سیاست‌گذاران ششم مدیریت شهری تهران، به تهران همچنان یک نگاه کلنگی است؛ یعنی باید شهر را فرو کوبید و به یک کارگاه بزرگ تبدیل و نوسازی کرد و عمر مسکن را از این چیزی که هست، باید کمتر کرد./شرق-
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰