نقشه راهی برای مبارزه با فساد

محمد فاضلی در یادداشتی می نویسد: دارون عجم‌اوغلو و جیمز رابینسون در کتاب «چرا ملت‌ها شکست می‌خورند؟» (۱۳۹۲) معتقدند رسانه‌ها نقش مهمی در آگاه‌سازی جامعه و توانمند کردن مردم و حکومت برای مقابله با بارون‌های دزد ایفا کردند.

«بارون» یکی از القاب اشراف اروپا بوده اما مردم در آمریکای اواخر قرن نوزدهم به افرادی که از رشد اقتصادی آمریکا در آن سال‌ها ثروت‌های افسانه‌ای اندوخته بودند و «به‌طور روزافزونی از اخلاق تهی می‌شدند» و با «اعمال شقاوتمندانه‌ای که به منظور حفظ انحصار خود و مانع شدن از ورود رقبای بالقوه به بازار یا سنگ‌اندازی در شرایط برابر کسب‌وکار مرتکب می‌شدند» (ص. ۴۲۹) قدرت قانون را به سخره می‌گرفتند، لقب «بارون‌های دزد» داده بودند. افرادی نظیر «جان دی راکفلر» (اولین میلیاردر جهان)، «جان پیرپونت مورگان» (بنیان‌گذار مجموعه بانکداری جی. پی مورگان) و «کورنلیوس وندربیلت» از جمله بارون‌های دزد بودند.

یکی از موفقیت‌های جامعه آمریکا آن بود که با مجموعه قوانینی از جمله «لایحه بازرگانی بین‌ایالتی» (۱۸۸۷) و «قانون ضد تراست شرمن» (۱۸۹۰) توانست بارون‌های دزد را تحت تسلط قانون درآورد و از انحصارگری و زورگویی ایشان جلوگیر کند.

دارون عجم‌اوغلو و جیمز رابینسون در کتاب «چرا ملت‌ها شکست می‌خورند؟» (۱۳۹۲) معتقدند رسانه‌ها نقش مهمی در آگاه‌سازی جامعه و توانمند کردن مردم و حکومت برای مقابله با بارون‌های دزد ایفا کردند.

روزولت واژه «هوچی» را برای «توصیف آن‌چه به عنوان رک‌گویی روزنامه‌نگاران تلقی می‌کرد» استفاده کرد این واژه «به خوبی جا افتاد و نماد روزنامه‌نگاران جنجالی تأثیرگذاری شد که تعدیات بارو‌ن‌های دزد و هم‌چنین فساد در سیاست‌های محلی و فدرات را بر ملا می‌ساختند.» (ص. ۴۳۵)

آیدا تاربل با کتاب «تاریخ شرکت استاندارد اویل» در ۱۹۰۴ نقش مهمی در جلب افکار عمومی علیه راکفلر و منافع تجاری وی ایفا کرد تا جایی که به انحلال استاندارد اویل در ۱۹۱۱ انجامید. لوئیس براندیز وکیل حقوقی و نویسنده نقش مهمی علیه زنجیره‌ای از رسوایی‌های مالی ایفا کرد. «هوچی‌ها نقش مهمی در برانگیختن سیاستمداران به اقدام علیه تراست‌ها بازی کردند.» (ص. ۴۳۵)

سلسله مقالات «ویلیام راندولف هرست» به عنوان هوچی در کنار نوشته‌های «گراهام فیلیپس» تحت عنوان «خیانت سنا» سرآغاز تحرکات برای قبول برگزاری انتخابات مستقیم برای انتخاب اعضای سنای آمریکا در چارچوب هفدهمین اصلاحیه قانون اساسی آمریکا در سال ۱۹۱۳ شد.

نهادهای سیاسی فراگیر و آزاد که به رسانه آزاد آمریکای قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم اجازه هوچی‌گری، افشاگری و آزادی می‌دادند، راه مقابله با «بارون‌های دزد» را هم هموار می‌کردند. خبرنگاران بتوانند به نقش خود در مقابله با بارون‌های دزد (در سیاست و اقتصاد) آزادانه و بدون ترس عمل کنند؛ و نهادهای سیاسی فراگیر نیز به جای بارون‌های دزد، طرف خبرنگاران وظیفه‌شناس و آزاده را بگیرند.