گاندو و ضدیت با دیپلماسی

حمله به دستگاه سیاست خارجی نباید سرپوشی بر کاستی ها باشد
محمود اکبری در یادداشتی برای دیپلماسی ایرانی می نویسد: شایسته است به جای تخریب بهترین فرزندان این مرز و بوم که دغدغه ای جز منافع ملی و سربلندی مردم کشورمان ندارند، بدنبال نفوذی هایی بگردیم که ناکامی‌های امنیتی اخیر را در کشور رقم زده و درصدد تضعیف ایران در صحنه بین الملل با حمله به دستگاه دیپلماسی هستند. «چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.»
نویسنده: محمود اکبری، کارشناس روابط بین الملل
با آغاز نمایش سریال گاندو ۲ در ادامه گاندو ۱ در رسانه ملی، بار دیگر این سوال پیش می آید که بانیان این سریال و رسانه ملی جهت تضعیف دستگاه دیپلماسی بدنبال چه اهدافی هستند. در گاندو ۱ رئیس دستگاه دیپلماسی که به اعتراف دوست و دشمن بهترین عملکرد را در مذاکرات هسته ای و به نتیجه رساندن برجام داشته، فردی منفعل و از همه جا بی خبر نشان داده می شود و در گاندو ۲ تا اینجای کار، علاوه بر اینکه رئیس دستگاه دیپلماسی همچون گذشته فردی منفعل نشان داده می شود، دو مشاور وزارت امور خارجه جاسوس انگلیس معرفی شده، یک مشاور دیگر جاسوس بالقوه است و یک نفوذی هم در تیم مذاکرات بوده است.

گاندو ۱ زمانی ساخته و پخش شد که ترامپ و دولتمردان تحت امرش با اعتراف به اینکه برجام تماما به نفع ایران بوده و سر دولت قبلی آمریکا کلاه رفته، از آن خارج شد. این خروج با استقبال رژیم صهیونیستی، ریاض و ابوظبی که همیشه علیه منافع مردم کشورمان هستند مورد استقبال قرار گرفت. محافلی در داخل نیز که همیشه منافع جناحی و شخصی خود را بر منافع ملی ترجیح می دهند، از این اتفاق ذوق زده شده و حملات گسترده ی خود را علیه برجام آفرینان از جمله رئیس دستگاه دیپلماسی و وزارت امور خارجه تشدید کردند تا با تضعیف آنان، دفاع موثری از منافع ملی در مقابل دشمنان صورت نگرفته و هدف مشترک (مرگ کامل برجام) رخ دهد. ساخت و پخش سریال گاندو ۱ در راستای همین هدف بود. اگر سازندگان و پخش کنندگان گاندو ۱ کمترین دغدغه ای در مورد منافع ملی داشتند، باید در مسیری گام برمی‌داشتند که به بهره گیری ایران از امتیازات برجام منجر می شد، ولی با حمله به برجام و برجام آفرینان و نتیجتا نشان دادن چراغ سبز به برجام ستیزان خارجی، آنها را در تخریب برجام مصمم‌تر کردند. گاندو ۱ نشان داد که تامین کنندگان مالی، سناریو سازان و پخش کنندگان آن هرگز دوست ندارند که مردم و کشور در سایه تلاش های دیپلماتیک روی خوش و آرامش ببینند، بنابراین باید دیپلماسی و رئیس و دستگاه متولی آن، تضعیف شوند. منافع آنها زمانی تامین می شود که وضعیت عادی در کشور برقرار بوده و مردم از تنگناهای اقتصادی رهایی یابند.

دیپلماسی سدی در مقابل چنین هدفی به حساب می آید. گاندوی ۱ و در حال حاضر گاندوی ۲ غیر از عقده گشایی علیه دستگاه دیپلماسی را به ذهن متبادر نمی‌سازد. شاید در جهان نتوان کشور دیگری غیر از ایران را یافت که در آن ارگان هایی رسمی برای رسیدن به منافع جناحی یا شخصی و یا شاید پنهان سازی ضعفهای کلیدی خود، به دستگاه دیپلماسی به عنوان نیروی خط مقدم جبهه برای دفاع از منافع ملی، آن هم در شرایط ویژه کنونی، از پشت خنجر بزنند.

انفجار در تاسیسات هسته ای نطنز، دزدیده شدن اسناد و مدارک هسته ای، ترور دانشمند هسته ای، هدف قرار دادن هواپیمای مسافربری بجای موشک و سرنگونی آن و … همه نقص های امنیتی است که با حمله به دستگاه دیپلماسی قابل ترمیم نیست.

شاید از نظر سازندگان و پخش کنندگان سریال های گاندو برچسب زدن به دستگاه های سیاسی از جمله دستگاه دیپلماسی کم هزینه ترین راه برای انحراف افکار عمومی از ناکامی های امنیتی است، ولی این رویکرد بدترین ضربه به منافع ملی و آب ریختن در آسیاب دشمن است.

چه بسا نفوذی هایی که تسهیل‌گر ترور دانشمند هسته ای، دزدیده شدن اسناد هسته ای، خرابکاری و انفجار در مراکز هسته ای و نظامی بوده اند، همانها هدایت حمله به دستگاه دیپلماسی را بر عهده دارند، تا ایران عزیز ضربات جبران ناپذیری را توامان در عرصه های داخلی و بین المللی تجربه کند.

شایسته است به جای تخریب بهترین فرزندان این مرز و بوم که دغدغه ای جز منافع ملی و سربلندی مردم کشورمان ندارند، بدنبال نفوذی هایی بگردیم که ناکامی‌های امنیتی اخیر را در کشور رقم زده و درصدد تضعیف ایران در صحنه بین الملل با حمله به دستگاه دیپلماسی هستند. «چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.»