از ظهور ژاپن تا افول هند

اول؛ جنگ در اوکراین، موضوع غالب سال ۲۰۲۲ در سال جدید نیز دنباله‌دار خواهد بود، البته در سطحی کمتر از سال پیش. اگر پیروزی را به‌عنوان غلبه بر طرف مقابل و دیکته‌کردن شرایط حل‌و‌فصل ارضی یا سیاسی پس از جنگ تعریف کنیم؛ نه روسیه و نه اوکراین قادر به دستیابی به پیروزی نظامی کامل نخواهند بود. حتی اگر پیروزی به‌عنوان دستیابی به توافقی تعریف شود که هر دو دولت مایل به امضا و رعایت آن هستند، دیپلمات‌ها نیز به پیروزی نخواهند رسید. صلح به رهبرانی نیاز دارد که مایل و قادر به سازش باشند؛ دو عنصری که به‌طور آشکار (اگرچه به دلایل بسیار متفاوت) در هر دو طرف وجود ندارد.

دوم؛ در حالی که بسیاری از سیاستگذاران بر پتانسیل جنگ بر سر تایوان متمرکز هستند و بر طبل آن می‌کوبند، رخ‌دادن آن در سال ۲۰۲۳ بسیار بعید به نظر می‌رسد. طرح سوالاتی در مورد صلاحیت حزب کمونیست حاکم و تضعیف بیشتر اقتصاد چین نیز به نظر بیهوده و تب و تاب آن در حال خاموشی است. چین از هدف خود برای به دست گرفتن کنترل تایوان و در صورت لزوم توسل به زور، دست برنداشته است. دولت پکن در حالی که به افزایش فشارها بر تایوان ادامه خواهد داد، به احتمال زیاد اقدام بسیار تهاجمی را حداقل برای چند سال به تعویق خواهد انداخت. سومین پدیده سال جدید میلادی، ظهور مجدد ژاپن به‌عنوان بازیگر اصلی ژئوپلیتیک خواهد بود. رشد اقتصادی در سومین اقتصاد بزرگ جهان ۵/ ۱‌درصد بیشتر از پیش‌بینی‌ها بوده است و هزینه‌های دفاعی آن در مسیر دوبرابر شدن قرار دارد و به ۲‌درصد تولید ناخالص داخلی می‌رسد. ژاپن با برخورداری از نیروی نظامی قوی در منطقه، برای بازدارندگی یا در صورت لزوم دفاع در برابر تجاوز چین به تایوان، خود را بیشتر با آمریکا هماهنگ خواهد کرد. جلوتر از آلمان، سال ۲۰۲۳ سال ورود ژاپن به دوران پس از جنگ‌جهانی دوم خواهد بود.

چهارم؛ می‌توان قاطعانه ادعا کرد که کره‌شمالی علاوه بر آزمایش‌های موشکی همیشگی خود، هفتمین آزمایش هسته‌ای خود را انجام خواهد داد. کره‌جنوبی و ایالات‌متحده قادر به جلوگیری از چنین اقداماتی نخواهند بود، این در حالی است که چین، تنها کشوری که می‌تواند به‌طور عملیاتی مانع این رخداد شود، استفاده از اهرم قابل‌توجه خود را متوقف نخواهد کرد تا مبادا همسایه خود را تضعیف کند و پویایی‌هایی را به حرکت درآورد که می‌تواند باعث بی‌ثباتی در این کشور شود.

پنجم؛ روابط فراآتلانتیک که در حال حاضر به دلیل تمایل مشترک به ایستادگی در برابر تهاجم روسیه و کمک به اوکراین مستحکم شده است، به دلیل نارضایتی اروپایی‌‌‌ها از حمایت‌‌‌گرایی اقتصادی ایالات‌متحده و نارضایتی آمریکایی‌‌‌ها از وابستگی اقتصادی مستمر این قاره به چین، رو به سردی و گسست خواهد رفت. این روابط همچنین ممکن است از اختلافات در حال ظهور بر سر میزان حمایت نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک از اوکراین و سطح هزینه‌های دفاعی آسیب ببیند.

ششم؛ اقتصاد جهانی به احتمال زیاد کندتر از آنچه اکثر ناظران در حال حاضر پیش‌بینی می‌کنند، رشد خواهد کرد. صندوق بین‌المللی پول رشد کلی ۷/ ۲درصدی را برای اقتصاد جهانی پیش‌بینی می‌کند، اما در واقعیت، این رشد می‌‌‌تواند به دلیل تاثیرات منفی سوءمدیریت چین در مهار موج جدید شیوع کرونا و مسیر حرکت فدرال‌رزرو ایالات‌متحده که به نظر می‌رسد مصمم به ادامه افزایش بهره باشد، کمتر باشد. از سوی دیگر، بی‌‌‌ثباتی سیاسی در بخش‌‌‌هایی از آفریقا و آمریکای لاتین، رویدادهای شدید آب‌‌‌وهوایی و اختلالات زنجیره تامین تاثیری مخرب بر عملکرد اقتصاد جهانی خواهند داشت.

هفتم؛ کنفرانس سالانه تغییرات آب‌وهوایی سازمان ملل متحد (COP۲۸) که قرار است در سال جدید میلادی در دبی تشکیل شود، چندان امیدوارکننده به نظر نمی‌رسد. با توجه به نگرانی‌های اقتصادی کوتاه‌‌‌مدت مبتنی بر ملاحظات آب‌وهوایی میان‌‌‌مدت و بلندمدت، اثرات گرمایش جهانی به احتمال زیاد با شتاب بیشتری به سوی بحرانی‌شدن حرکت خواهد کرد. هشتم؛ روابط اسرائیل و فلسطین با گسترش شهرک‌‌‌سازی‌‌‌های اسرائیل و دیپلماسی‌های بی‌حاصل، چشم‌‌‌اندازی برای ایجاد کشور فلسطین با شرایطی که هم اسرائیلی‌‌‌ها و هم فلسطینی‌‌‌ها می‌‌‌توانند بپذیرند، ترسیم نمی‌کند. در عوض، آینده‌‌‌ای که می‌‌‌توان آن را «راه‌‌‌حل تک‌‌‌دولتی» توصیف کرد، به واقعیت نزدیک‌‌‌تر خواهد بود.

نهم؛ هند به ناامید کردن کسانی که اتفاقات بزرگ و شگفت‌انگیزی برای آن پیش‌بینی می‌کنند، ادامه خواهد داد. هند در سال جدید میلادی به خرید تسلیحات و نفت از روسیه ادامه خواهد داد و حتی در شرایطی که به دنبال کمک بیشتر از غرب در برابر چین است، به موضع عدم‌تعهد ادامه می‌دهد. در داخل این کشور نیز این خطر وجود دارد که هند به‌تدریج غیرلیبرال‌تر و کمتر سکولار شود. در نهایت؛ ایران به احتمال زیاد موضوع مسلط سال ۲۰۲۳ خواهد بود. به‌جز اعتراضات مردمی که باید به آن توجه کرد، می‌توان ادعا کرد که توافق هسته‌‌‌ای ۲۰۱۵ دیگر احیا نخواهد شد./دنیای اقتصاد