نباید یک نظامی در سیاست خارجی صریح اظهار نظر کند/ظریف استعفا دهد و برود!/روحانی نباید می‌گفت تنگه‌ها را می‌بندیم/در ۳۰ سال اخیر فرصت‌سوزی‌های زیادی داشته‌ایم/اصلاح طلبان شاخص را خانه‌نشین نمی‌کردند،وضع اینگونه نبود/اصلاح قانون اساسی ضروری است

آرمان شرق -جواد مرشدی:فرصت سوزی،واژه ای آشنا در همه حوزه ها، از اقتصاد گرفته تا سیاست خارجی. همواره یکی از انتقادهایی که به دولت می شود؛ همین فرصت سوزی است از فرصتی که در زمان اوباما از دست دادیم تا زمانی که انگار نه انگار که تحریم در راه است و تا لحظه آخر منابع ارزی را به مانند یک ثروت باد آورده خرج کردیم.در این کار فرقی بین اصول گرا و اصلاح طلب نیست ،جملگی فرصت ها را سوزاندند .به واقع چه رویکرد و تفکری باعث این فرصت سوزی هاست  و در حال حاضر چه کنیم و از چه استراتژی استفاده کنیم تا در چشم انداز روبه رو متاثر از فرصت از دست رفته نگردیم.اگر اصولگرایان بر مدار گذشته سیر کنند و اصلاح طلبان هم کاری بیشتر از شعار نکنند، شاید باید در سال های آینده منتظر تکرار این واژه باشیم ،اصلا اصلاح طلبان و اصول گرایان چه مسیری را دنبال کنند تا ضمن حفظ راهبرد های کلان خودشان بتوانند خروجی مثبتی در این خصوص داشته باشند سوالی بود که آرمان شرق از حجت الاسلام ناصر قوامی فعال سیاسی و رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس ششم پرسید .

یکی از انتقادهایی که در همه عرصه ها خصوصا سیاست خارجی می شود فرصت سوزی ست، چه رویکرد و سیاستی باعث می شود که این تفکر غالب در کشور ایجاد شود؟

در طول تاریخ ما فرصت سوزی های زیادی داشته ایم،  بویژه در این سی سال اخیر.ما نماینده مجلس ششم بودیم و در آن دوره شخصیت های بزرگ سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بودند و ما در آن زمان گفتیم و نوشتیم که الان بهترین موقعیت است که الان بیابیم استفاده کنیم و نگذاریم پرونده ما به شورای حکام برود، آنجا برود بعد به شورای امنیت می رود و در آنجا هم برای ما تحریم های فلج کننده منظور می گردد و کشور دچار مشکل اقتصادی شدید می شود ولی گوش شنوا نبود،می گفتند خیر پرونده به شورای حکام نمی رود.بعد گفتند خوب از شورای حکام به شورای امنیت نمی رود،انجا هم رفت.گفتند تحریم وضع نمی شود،تحریم هم وضع شد،گفتند کاغذ پاره ای بیش نیست.اینها همه فرصت سوزی های بسیار بسیار مهم بود که نمایندگان مجلس به آنها گفتند و نوشتند ولی متاسفانه گوش شنوایی نبود.در حال حاضر هم ما می بینیم که وزارت امور خارجه که باید مستقل باشد و سیاست خارجی که به دست وزیر خارجه باید باشد اینطور نیست.یک مقام نظامی حرفی می زند که همه چیز را به هم می ریزد.این نمی شود که یک نظامی باید در مسائل سیاست خارجی اینطور صریح اظهار نظر کند، خوب نتیجه همین فرصت سوزی ها می شود.امریکایی ها هم به عقیده من با مردم ایران مشکل دارند، ترامپ و اطرافیانش با مردم ایران مشکل دارند، آنها خودشان هم می دانند که تحریم ها جز ضربه به منافع مردم ایران چیز دیگری را عاید ایرانیان نخواهد کرد و این ظلم به مردم ایران است.من فکر می کنم آنها با حکومت ها کار ندارند و با مردم کار دارند، چون مردم را مهم می دانند.اینها فکر می کنند که وقت آن است که الان مذاکره کنیم و ما نیز نباید از مذاکره کردن باکی داشته باشیم.خود ترامپ هم گفته که نه ما از حوزه قدرت و نه ایران از موضع قدرت، نه ما از حوزه ضعف و نه ایران از حوزه ضعف بیابیم مذاکره کنیم.مذاکره کردن که مشکل ندارد.

حالا چه استراتژی داشته باشیم که مثلا ۵ سال دیگر نگوییم فرصت سوزی کردیم؟

قطعا خواهیم گفت که فرصت سوزی کرده ایم،به لحاظ اینکه باز الان هم تندرو ها چه در آمریکا و چه در ایران نمی گذارند این مذاکرات صورت گیرد،حالا فکر می کنم سلطان قابوس هم پشت سر ارتباط ایران با آمریکا برای مذاکره است.من فکر می کنم جز مذاکره راه دیگری نیست و اگر ما بخواهیم همینطور بمانیم تا تحریم های سه ماه دیگر هم برای ما باید و این که ارزش پول ما در ماه های اخیر به این صورت در آمده، بدتر هم بشود. بنابراین باید فکری کرد و بیشتر به مسائل دامن نزد.آقای روحانی آمد و به عقیده من اشتباهاتی کرد و گفت تنگه هرمز را می بندیم، تنگه های دیگر را می بندیم و نتیجه آن این شد که دلار ۴۰۰۰ تومانی ۱۰۰۰۰ تومان شد.در اصل ارزش دلار بالا نرفته بلکه ارزش پول ملی کاهش پیدا کرده.برخی حرف های نسنجیده ای که زده می شود درست نیست و نباید اینگونه باشد،اینها باید سیاست خارجی را بگذارند برای وزیر امور خارجه.توصیه ام به ظریف این است که وقتی می بیند سیاست خارجه آنگونه که باید باشد نیست خوب استعفا دهد و برود،چرا که وزیر امور خارجه است که باید سیاست خارجه را تعیین کند نه اینکه هر کسی بیاید و بحث های سیاست خارجی را مطرح کنند.

اینکه تندرو ها در همان مدار گذشته سیر کنند و اصلاح طلبان هم شعار های کلی دهند به نظر شما این مصداق همان فرصت سوزی نیست؟

اصلاح طلبان شعار نمی دهند و واقعا عمیقانه حرف می زنند و اگر تفکر اصلاح طلبی در ایران در عرصه سیاست خارجی اعمال می شد که وضع ما اینطور نمی شد،اگر اصلاح طلبان شاخص را خانه نشین نمی کردند که الان وضع ما اینگونه نبود.مدیریت آنها در دوران خاتمی ستودنی است، در دوران طلایی آن موقع ۸ سال ثبات اقتصادی و سیاسی بود، روابط خارجی بسیار خوب بود و این نمونه مدیریت اصلاح طلبان در ۸ سال دوران خاتمی است.آقای هاشمی هم جزو اصلاح طلب ها نبود  و آقای روحانی هم جزو اصلاح طلبان نیست.من فکر می کنم که اصلاح طلب ها شعار نمی هند، اصلاح طلب ها می گویند برای اداره کشور باید به عقلانیت رجوع کرد، باید به وحدت توجه کرد، به عقلانیت توجه کرد که متاسفانه اینطور نیست.می گویند دکل گم شده،دکل که گم نمی شود پولش گم شده.پولی را که بردند؛ می خواهند به این وسیله با چمدان دلار ببرند و عده ای فرار کنند و گاهی هم گیر کشور های خارجی بیافتند، اینها در این تند روی در مسائل داخلی و سیاست خارجی منافع دارند.به مردم می گویند می خواهیم تحریم ها را دور بزنیم،خوب باید چند تا بابک زنجانی درست کنند و…

اصولا اصلاح طلبان و اصول گرایان در چشم انداز پیش رو چه مسیری را دنبال کنند تا ضمن حفظ راهبردهای کلان خودشان بتوانند خروجی مثبتی را برای کشور رقم بزنند؟

در دراز مدت فکر می کنم که اگر بخواهیم اساسی کار کنیم، همین اصلاحاتی که اصلاح طلبان پشت سر آن هستند را باید انجام دهیم،بنده اعتقاد دارم باید ساختار نظام چه سیاسی و چه قانونی اصلاح گردد.قانون اساسی باید اصلاح شود،در قانون اساسی آنطور که باید و شاید حقوق مردم رعایت نمی شود.البته باید به همین قانون اساسی عمل کرد اما من معتقدم که تا اصلاحات اساسی در کشور، چه در عرصه سیاسی،چه اقتصادی و چه در عرصه قانونی مخصوصا اصلاح قانون اساسی این اتفاق نیافتد همین روند ادامه دارد و درب بر همین پاشنه می چرخد.