مادران داغدار

آرمان امروز- وحید استرون: اتفاقات اخیر دل اکثر مردم ایران را سوزاند؛ دل مادران داغدار را بیشتر. امروزه انتشار یک عکس از خنده یا سفر، در شبکه های اجتماعی با واکنش شدید و منفی مردم روبه رو می شود و این واکنش ها نشان می دهد که آنها تا چه اندازه با غم و روزهای سختی روبه رو هستند. حمله تروریستی به حرم شاهچراغ (ع)، اتفاقات رشت، خبر کشته شدن جوانان ایران (از هر دو طرف ناآرامی های اخیر) و حادثه تاسف بار ایذه، نه تنها غم عمومی را برای مردم به همراه آورده، بلکه مادرانی را روی دست جامعه گذاشته که فرزندان جوانشان قربانی یک سری اقدامات و ماهی گیری برخی از آب گل آلود شده اند. فرقی ندارد که سربازی جوان و مدافع امنیتی در جریان ناآرامی ها کشته شود یا یک نوجوان دانشجو، یک بسیجی جوان که به وسط میدان رفته، قربانی این ناآرامی ها باشد یا کیان پیرفلک، کودک ۹ساله ایذه‌‌ای، مهسا امینی باشد یا یک مامور نیروی انتظامی و راستین، کودک یکساله که در شاهچراغ مجهول و الهویه بود و… همه اینها «فرزندان ایران »هستند و مادرانی دارند که چشم انتظار بازگشت شان به خانه هستند. خیابان ها میدان نبرد دو کشور نیست، اینجا میدان جنگ میان ایران و عراق نیست، اما درگیری های این روزها و حوادث تاسف بار اخیر، یک وجه تشابه میان این اتفاق و سال های ابتدایی را دارد و آن دل پرخون افرادی که یا داغ شوهران دیده اند یا پسران و دختران. با این حال افرادی که در جریان این اتفاقات داغدار شدند، چطور می توانند به آرامش برسند و چگونه مرهمی می تواند تسکینی بردردهایشان باشد؟
مسببان را محاکمه کنید
این سوال را با یک جامعه شناس درمیان گذاشتیم. امیر محمود حریرچی به خبرنگار «آرمان امروز» می گوید: «داغداران چه کسانی هستند؟ اگر نگاهی به  تمام افرادی که در جریان ناآرامی های اخیر کشته شده اند (از هر دو طرف) بیندازیم، اکثرشان از قشر محروم و ضعیف جامعه هستند، ولی برخی افراد که صاحب مسئولیتند، همه کار می کنند جز یک عذرخواهی، دلجویی و تلاشی برای اینکه ببینید درد جامعه کجاست؟ ریشه این ناآرامی ها چیست تا در جهت بهبود شرایط کوشش نمایند. آنها روی صندلی های خود نشسته اند و نه مادر داغدار دارند و نه پدری که از غصه فرزند کمرش را خم شده باشد. این افرادی که کشته شدند نه کافر و معاند بودند و هستند و نه دشمن مردم. همچنین آنانی که اعتراض کردند و معترض هستند تعدادی از آنها جزء خانواده شهدا و ایثاگران بودند که پدران یا برداران اشان سال ها پیش از وطن دفاع کرده اند و به فرمان امام خمینی‌(ره) بسیج ۳۰ میلیونی تشکیل داده اند. ما نمی توانیم یک لحظه خودمان را جای این مادران بگذاریم و حتی درک چنین اتفاقی بسیار سخت و تاسف بار است.
حریرچی با ذکر این نکته که چندی پیش یک دانشجو از رئیس قوه قضائیه درخواست محاکمه بانیان وضع موجود (هم مفسدین اقتصادی، هم افرادی که اغتشاش کردند و عامل کشتار نیروهای نظامی و بسیج) داشت و این موضوع جنبه مطالبه عمومی دارد، خاطرنشان کرد: «باید هر دو طرف را محاکمه علنی کنند تا شاید مرهمی بر دل داغدیده مادرانی باشد که فرزندانشان بی گناه پرپر شدند.
آن نوجوان دانشجو یا جوان بسیجی که روی باور خود اقدام به کاری کرده گناهشان چه بود؟ چه کسی مسئول خون کیان، کودک ۹ ساله ایذه ای است؟  چقدر پنهان کاری و مخفی کردن واژه ها و وعده برای اصلاح آینده؟ (مفسد فی الارض) چه کسانی هستند و در چه موقعیت هایی قرار دارند؟ سرد کردن داغ پدران و مادران (از هر دو طرف) در شرایطی ممکن است که خون فرزندشان بی خود و بی دلیل برزمین ریخته نشده باشد .
کرامت  انسانی باید نگاه داشته شود و آنهایی که مفسد فی الارض هستند از برخورد این دو گروه سواستفاده می کنند، باید محاکمه علنی شوند.
روزی این مشکلات به پایان می رسد و نباید مردم در روبه روی هم بایستند، چون بارها تاریخ ثابت کرده مردم ایران در بروز مشکلات با هر عقیده، تفکر و نژادی در کنار یکدیگر می ایستند و آن زمان داغدار ها آرامش پیدا می کند. در حال حاضر مادر یا پدری که فرزندان خود را از دست داده به این فکر می کند که فرزند او در چه راهی جانش را از دست داده؟ و اگر پاسخی پیدا کند، درد او مضائف تر می شود.
وی تصریح می کند: همچنین باید فرهنگ عذرخواهی در میان مسئولان جا بیافتد و در عین حال شرایط اقتصادی و رفاه مردم مورد توجه باشد.  این اقدامات تالم و مرهمی بر دل والدین داغدار گذاشته خواهد شد.  همچنین مردم نباید اجازه دهند که افرادی بخواهند به اعتراض آنها رنگ اغتشاش بپاشند.
وعده گفت وگو چه شد؟
فریده غیرت، حقوقدان و فعال حقوق زندان نیز صحبت های حریرچی را تایید می کند و در ادامه با اشاره به اینکه «یک عده ای اعتراض دارند و باید تفاوت گذاشته شود با کسانی که اغتشاش می کنند» می افزاید: «معترضان یک سری خواسته ها دارند و دولت و مسئولان باید در رفتار و برخوردشان ملاطفت و نرمش نشان دهند و در صورت لزوم از اختیارات دیگر خود استفاده کنند.  مانند محرومیت، محدودیت و… پس با این اقدامات نیز می توان مانع اغتشاشات شد. در این ناآرامی ها بسیاری از مادران و پدران، فرزندان خود را از دست دادند، من به مادران داغدار چیزی نمی توانم بگویم، چون، چون غم یک مادر را می توانم تحمل کنم یا قادرم جمله ای برای آرامش آنها به کار ببرم؛ ولی این وظیفه من نیست، چون اعتراض علیه من و اعتراضات علیه برخی مسئولانی است که باید آنها با شنیدن صدای معترضان مرهمی بر دل داغدیده مادران باشند .
فریده غیرت با اشاره به این نکته که مسئولان باید با مردم و معترضان وارد فضای گفت وگو شوند می افزاید: «آنها باید یک تغییراتی را ایجاد کنند . تغییراتی که همه دیدگاه ها و نقطه نظرات در آن لحاظ شده و مد نظر قرار گرفته شده باشد»