تلاش عربستان در عراق بی نتیجه ماند ؛گزینه مورد حمایت ایران رییس جمهور شد

آرمان امروز: نخستین دور انتخابات ریاست‌جمهوری در پارلمان عراق، به شکلی پیش رفت که عبداللطیف رشید، از حزب اتحادیه میهنی کردستان عراق موفق به کسب ۱۵۷ رأی و برهم صالح ۹۹ رأی شدند که هیچکدام نتوانستند اکثریت لازم را بدست آورند و به این ترتیب انتخابات به دور دوم کشیده شد. بر اساس قانون اساسی عراق یک نامزد برای رئیس جمهور شدن باید ۲۲۰ رای به دست بیاورد در غیر این صورت انتخابات به دور دوم کشیده می‌شود و پس از آن ۱۶۵ رأی ملاک انتخاب رئیس جمهور خواهد بود. عبداللطیف رشید بعد از دو دور رای گیری در پارلمان عراق به عنوان رئیس جمهوری عراق انتخاب شد. در مرحله دوم رای‌گیری برای انتخاب رئیس جمهور عراق ۲۶۹ نماینده حضور داشتند که عبداللطیف رشید ۱۶۲ رای و برهم صالح ۹۹ رای کسب کرد. تعداد برگه های باطله نیز ۸ رای اعلام شده است‌. عبداللطیف رشید،  ۷۴ ساله وزیر منابع آب عراق در دولت نوری المالکی قبلاً سخنگوی حزب اتحادیه میهنی کردستان در لندن بود. رشید، باجناق جلال طالبانی، رئیس‌جمهور پیشین عراق و از رهبران حزب اتحادیه میهنی هم است. بر اساس ماده ۶۵ قانون اساسی، رئیس جمهور، رئیس کشور و نماد وحدت ملی و حاکمیت کشور است و برای تضمین پایبندی به قانون اساسی و حفظ استقلال عراق، حاکمیت وحدت و تمامیت ارضی آن براساس احکام قانون اساسی تلاش و توجه جدی به خرج خواهد داد. پس از این انتخاب و بعد از آن که عبداللطیف رشید توانست آرای نمایندگان را برای تصدی پست ریاست جمهوری عراق کسب کند، وی محمد شیاع السودانی را مامور به تشکیل کابینه عراق کرد. این در حالی است که جریان صدر به شدت با نامزدی السودانی برای تصدی پست نخست وزیری مخالف بود. چارچوب هماهنگی گروه‌های شیعه عراق بارها بر اینکه السودانی تنها نامزد این چارچوب برای تصدی پست نخست وزیری است، تاکید کرده بود. در راستای بررسی تحولات سیاسی عراق، آرمان امروز گفت و گویی با حسن بهشتی پور، تحلیلگر ارشد مسائل بین الملل داشته است که در ادامه می خوانید.

ارزیابی شما از انتخاب عبداللطیف رشید به عنوان رئیس جمهوری عراق چیست؟

انتخاب رئیس جمهوری جدید عراق در سایه تفاهم صورت گرفته است و تا حدود ۹۰ درصد  مشکلات سیاسی در عراق حل شده است. اجماعی که کردها در عراق صورت دادند سبب شد تا عبداللطیف رشید در عراق به قدرت برسد. این بار نوبت اتحاد میهنی کردستان بود که گزینه خود را به ریاست جمهوری برساند و به هر شکلی بود بر روی این گزینه اجماع شد. این رای چه مصلحتی و یا با هر هدف دیگری داده شده است، حاصل یک اجماع و تفاهم است. شرایط در عراق به گونه ای بود که برهم صالح کنار زده شد. عبداللطیف رشید نیز السودانی را برای تشکیل کابینه معرفی کرده که از حزب الدعوه است و شخصی تکنوکرات بوده برخلاف مصطفی الکاظمی که امنیتی بود. نکته مهم امروز این است که آیا السودانی می تواند کابینه تشکیل دهد یا خیر. هنوز مشخص نیست که السودانی می تواند دولتی پایدار تشکیل دهد یا خیر زیرا عرصه سیاسی عراق پرتنش است و مشخصا کار برای او سخت خواهد بود. عراق پس از یک سال موفق شد تا رئیس جمهوری جدید به خود ببیند. یک گره سیاسی در عرصه سیاسی عراق بوجود آمده بود که خوشبختانه این گره باز شد و مشخصا به نفع ایران خواهد بود زیرا همسایه باثبات بهترین نعمت است.

تاثیر کشورهای پیرامونی بر انتخابات عراق تا چه میزان بود؟

باید توجه داشت که رئیس جمهوری در عراق یک مقام تشریفاتی است و نظارت عالی بر ارگان ها دارد و هماهنگی میان قوا ایجاد می کند. بر همین اساس انتخاب السودانی از اهمیت بیشتری برخوردار است که مشخصا امروز گزینه عربستان و امارات برای به قدرت رسیدن نیست. از سوی دیگر باید توجه داشت این که گفته می شود عربستان و امارات یک میلیارد دلار در انتخابات عراق هزینه کرده اند نیز اغراق آمیز است. در عراق پول در روند انتخابات تاثیرگذار است و حتما عربستان و امارات نیز تلاش کرده اند که در انتخابات تاثیرگذار باشند اما نقش آن ها نظیر کاتالیزور است و عاملی تسریع کننده برای به قدرت رسیدن گزینه خودشان بوده است. واقعیت این است که هرگاه جریان صدر یا هر جریان دیگری در عراق رای می آورند، در واقع نیز در میان مردم مقبولیت دارند و می توان بازتاب آن را در جامعه عراق مشاهد کرد و این گونه نیست که مردم عراق را با پول خریده باشند بلکه پول کشورهای عربی کمک کرد تا سازماندهی در انتخابات سریع تر و منظم تر صورت گیرد. نفوذ جریان ها در جامعه عراق پولی نیست بلکه شکل گیری سیستم با این سرمایه گذاری ها صورت می گیرد. با این وجود این واقعیت وجود دارد که در عراق تقسیم پست های سازمانی نیز بعضا با پول صورت می گیرد و حتی بعضا برخی وزرا نیز با پول بر سر کار آمده اند. پارلمان عراق انعکاس دهنده گرایشات جامعه عراق است و این نمایندگان از کشورهای دیگر وارد نشده اند. خاورمیانه از سال ۲۰۱۱ که تحولات مربوط به بهار عربی اتفاق افتاد، در حال پوست‌اندازی برای رفتن به سمت یک خاورمیانه‌ی جدید است. البته نه به آن معنای مدنظر امریکایی‌ ها که طراحی کرده بودند. چون می ‌گفتند کل این بهار عربی دستپخت آمریکایی‌ها است. باید توجه داشته باشیم که با یک سفر سیاست‌ها نمی‌توانند دگرگون شوند. سفرهای زیادی انجام شده است، قبلا هم بوده و بعدا هم خواهد بود. در عربستان سعودی یک بخش حاکمیت مربوط به آل شیخ است که اینها مجموعا در فرهنگ و رسانه عربستان مسلط هستند؛ بخش دیگر حکومت آل سعود هستند که اینها در سیاست و امنیت عربستان حاکم هستند و این دو از ۱۹۲۳ با حمایت انگلیسی‌ها توانستند دولت عربستان سعودی را در سرتاسر عربستان ایجاد کنند. آن ها همواره تلاش می کنند تا نقشه خود را در خاورمیانه عملی کنند و بر همین اساس در کشورهای همسایه نفوذ می کنند تا اثرگذار باشند.